İstanbul'un işlek caddelerinin birinde küçük, şirin bir kahve dükkanı işleten Mayıs, kendi ekonomik özgürlüğünü kazanmak için mücadele ederken dükkanına kahve almak için gelen Şafak Milas ile yolları hiç beklemediği bir anda tekrar kesişir.
İstanbu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Cem Adrian, Aylin Aslım - Herkes Gider mi?
Elinde cennetin kayıp haritası
Kalbinde kelimeler, yüzünde anahtarı
Kimse görmüyor, kimse bilmiyor
Ve sen hâlâ üşüyorsun
☂
MAYIS
Yaşadıklarım bir masaldı ve ben bu masaldan çok hızlı, çok ani uyanmıştım. Gerçekler, huzurun gölgede bıraktığı gerçekler bir bir gün yüzüne çıkmıştı. Afallamıştım, elim ayağıma dolaşmıştı. Huzur ve güven benliğimi sanki kalıcıymış gibi kaplayınca kendimi önceden nasıl savunduğumu unutur olmuştum.
Kapının önünde dolanıp durdum bir an. Ne yapacağımı kestirmem lazımdı. Site güvenlikliydi ama güvenliği geçebilirlerdi. Kapılar kilitliydi ama eve girebilirlerdi. Camları kırabilirlerdi.
Tedirginliğim arttı. Aklımda Şafak'ın sesi dolanırken toparlanmak ve düşünmek çok zordu. Ne hâldeydi, ne yapıyordu bilmiyordum. Ne gelmişti başına, bilmiyordum ve delirecek gibi hissettim.
Nefeslerim sıklaştı. Ellerim daha çok titremeye başladı. Bedenim de titriyordu ve üşümeye başlamıştım. Derin bir nefes almaya çalıştım. Karnımı ovdum ve gözlerimi kapattım. Nefes egzersizi yaptım birkaç saniye. Biraz olsun toparlandığımda telefonu açtım ve ilk işim Hakan'ı aramak oldu.
"İyi akşamlar, Kırmızı Bandanalı Kız." diye neşeyle açtı telefonu.
"Kayınbabamlar Şafak'a saldırdılar sanırım." diye cevap verdim ona, onun neşeli sesinin aksine. Sesi kesildi bir an. "Ömer Abi'yi arayacağım. Şafak'ı bul Hakan. Sesi çok kötüydü. Onu bul." Sesim titredi. "Onu bul." diye fısıldadım.
"Sen evde misin?" diye sordu. Ayaklandığını işittim. Rüzgâr sesi doldu kulaklarıma.
"Buraya geliyorlarmış. Kapıları kilitledim ama Şafak dışarıda bir yerlerde. Sesi çok kötü geliyordu. Yalvarırım bul onu Hakan." Sesim titrekti, cümleleri bir araya getirmek bile çok zordu ama Hakan beni anladı.
"Tamam güzellik!" Hakan, sesini neşeli tutmaya çalıştı. "Ben onunla ilgileneceğim ve sana sağ salim getireceğim tamam mı?" dedi bir abi edasıyla. Sürekli bir rüzgâr sesi geliyordu. "Sen şimdi kapıları kilitle ve Yaz ile bir yere saklan. Sizi mümkün olduğunca geç bulmalarını sağla." Kapı kapanma sesini duydum. "Ömer Abi'yi eve gönderiyorum. O gelene kadar sizi bulmamalarını sağla. Sana güveniyorum Mayıs."
"Şafak'ı bul." dedim. Dilim başka bir şeye dönmüyordu sanki.
"Bulacağım." dedi yemin eder gibi. "Sen kendini koruyacak mısın?" diye sordu ciddiyetle.
