Anne's Dagboek Ft. One Direction

Part 37

'Wat is er nou?' vroeg Niall. 'Niall je gaat sneller dan de wereld, sneller dan mij,' zei ik. Niall keek me onbegrijpend aan. 'Je denkt altijd meteen dat alles weer goed is. Bij jou is alles vergeven en vergeten, maar ik weet niet of ik dit nog langer wil,' zei ik. 'Wanneer weet je het wel?' vroeg Niall sip. Ik dacht even na voor ik antwoordde. 'Morgen,' beloofde ik. Niall greep mijn pols en zei: 'Kom we gaan naar binnen.' We liepen samen naar binnen. Zayn kwam voor me neus staan toen we net binnen waren. 'Anne, jij bent echt gek! Waar the f*ck ben je mee bezig?' vroeg Zayn. Als zijn t zei moesten de anderen het ook op zijn minst denken, want iedereen weet dat Zayn niet zo snel verteld wat hij denkt. 'Nou sinds ik bevriend ben met jullie hebben Louis en Niall continu ruzie, het voelt alsof het mijn schuld is,' zei ik. 'Ik dacht als ik niet meer hier woon/ben houdt het vanzelf op. Ik deed het dus eigenlijk voor jullie.' 'Het komt niet door jou,' zei Liam troostend. 'Toch jongens?!' vroeg Simon streng aan Niall en Louis. De jongens schudde snel hun hoofd. 'Okey en nu heb ik honger,' zei ik. De jongens schoten in de lach. Ik lachte ook mee. "Ik meen het,", zei ik en liep richting de keuken. "Jullie ook een boterham?"vroeg ik. "Nee, ik wil naar de Mac!", riep Zayn die vragend naar Simon keek. "Okey dan , maar jullie moeten wel op tijd terug zijn. Half vier verwacht ik jullie hier weer terug.",  zei hij. We liepen met zijn allen richting de Mac. Op straat was het gegil niet normaal, Liam moest me mee sleuren, terwijl ik maar zeurde dat ik terug wou. Ik houdt niet van chaos. Achteraf gezien was het wel grappig, want toen we bij de Mac zaten, hadden we met zijn allen de grootste lol. Die avond kon ik maar niet in slaap komen. Ik lag in mijn bed heen en weer te rollen tot ik het zat was. Ik ging recht op zitten en pakte een boek en ging lezen. Ook daar werd ik niet moe van. Dus ging ik naar beneden, naar de wc en pakte een glas water, maar niks hielp. Ik werd gewoon niet moe en daardoor kon ik dus ook niet slapen. Ik pakte het sieradendoosje van mijn moeder en opende het. Vroeger hielp dat muziekje om me moe of rustig te maken, nu niet. Ik ging dus maar liggen denken. Over vandaag en alles wat er vandaag was gebeurd. Mijn hoofd bleef hangen bij het concert. Ze waren echt geweldig, net als altijd. Ik dacht aan het weglopen, hoe stom kon ik zijn om dat te doen? Zelfs twee keer? Wat ben ik voor idioot? Ik ben echt de slechtste vriend ooit. Ik zal mijn vrienden nooit zoiets aan doen, nooit meer. Vooral deze vrienden niet. Ze gaven om me. Dit waren geen gewone vrienden, ze waren mijn familie. En dan had je nog jaloerse Niall? Wat moest ik daar nu mee? Ik kon het niet met rust laten en kreeg het niet uit mijn hoofd. Het lukte ook niet om te slapen, dus er een nachtje over slapen, lukte ook niet. Ik stapte me bed weer uit, deed me pantoffels aan en liep de kamer uit.

hey, ik ben terug... was me schriftje kwijt anders had ik waarchijnlijk al wel eerder geüpdated. nou ik ben terug XD enne jah... see ya

xx ImNobodyToo (voor de mensen die het nog niet wisten is dat mijn nieuwe naam)