Anne's Dagboek Ft. One Direction

part 7

Ik voelde aan mijn ogen, nek, armen en lichaam. Au! Nee het was geen droom, tenminste was de pijn echt. Het deed ook echt super zeer! Ik wou rechtop gaan zitten, maar het lukte niet. Ik viel weer neer en mijn ogen vielen dicht. Ik kreeg ze niet meer open, was dit mijn einde? Ik voelde een hand achter mijn rug, die me rechtop probeerde te zetten en een andere hand die mijn hand vast pakte. Ik probeerde mijn ogen weer te openen, het lukte maar het enige wat ik zag waren vage beelden. Op een gegeven gegeven moment kreeg ik weer een super helder beeld. Ik zag ze allemaal zitten. Liam, Louis, Zayn, Harry, mijn ouders en Niall, die op mijn bed zat en mijn hand vast had. Bezorg vroegen ze hoe het ging. Ik zei dat het wel redelijk ging. Ik probeerde op te staan om mijn moeder een troostende knuffel te geven, maar het lukte maar een paar seconden. Ik stond, maar na die paar seconden viel ik weer neer. Niall ving me op en legde me op mijn bed. "Deze vijf lieve jongens brachten je hier," zei mijn vader uiteindelijk. "Hoe wisten jullie mijn adres?" vroeg ik. "We hebben je ouders gebeld met jou telefoon om het te vragen," zei Zayn. "Je bent onze beste vriendin nu, we laten je daar toch niet zomaar liggen," zei Harry. "Kom eens hier, jongens," zei ik. Toen ze allemaal op mijn bed zaten knuffelde ik ze. "Bedankt jongens, jullie zijn mijn eerste echte vrienden" zei ik. Daarna was het opeens weer helemaal stil. "Hé Anne, je mocht wel zeggen dat je rijk bent, hoor," zei Louis de stilte verbrekend, hij gaf me een vriendschappelijk duwtje, maar net op een blauwe plek. "Auw, dank je Louis," zei ik. "Anne zeg maar gewoon Lou, vrienden mag je een bijnaam geven enne sorry, was het even vergeten," zei Louis. "Maakt ni uit Lou, het is niet  jou schuld maar die van Floris," zei ik met een knipoog. Dat had ik niet moeten zeggen, want mijn ouders wisten niks van Floris af. "Wie is Floris?" vroeg mijn moeder geschokt. "Nou, Floris is de jongen die me in elkaar sloeg en bijna liet stikken," zei ik. "Hoe ken je hem?" vroeg mijn vader. "Hij zat in mijn klas, hij was mijn vriendje, maar toen dumpte hij me, omdat ik niet wou dat hij wist dat ik rijk ben en hij jullie daarom niet kon ontmoeten en zeker niet hier thuis. Dat is ook de reden dat jullie niks van hem af weten," zei ik, gterwijl de tranen achter mijn ogen brandden."Niet huilen, beauty," zei Niall troostend. "Het is allemaal weer goed, ik denk dat Floris nu ongeveer in de gevangenis zit." "Wat?!" riep ik. "Jullie hadden beloofd hem niks aan te doe en nu zit hij in de gevangenis, door mij. Ik ben zo een slechte ex-vriendin." "Hij heeft je wel geprobeerd te wurgen, he?" zei Liam kalm. "En mijn aanpak werkte niet," vulde Louis hem aan. "Wat was jou aanpak dan?" vroeg ik gterwijl ik al iets rustiger werd. "Ik wou hem zijn excuses aan laten bieden en hem er zelf mee gedreigd om jou je eigen persoonlijke bodygards te geven," zei Louis. "We willen alles doen om jou te beschermen," zei Liam "Niks werkte," voegde Zayn toe. "En we hebben echt van alles geprobeerd," bevestigde Harry.Ik schaamde me dood, hoe kon ik nou zo tegen hun schreeuwen als ze me gewoon wouden helpen. Zij konden er ook niks aan doen dat dit het enige is wat werkt. Ik bood mijn excuses aan, terwijl ik bloosde van schaamte. Ze zeiden dat het geen probleem was. Ik wou op staan om beneden wat drinken te gaan halen, maar ik was vergeten dat ik verzwakt was. Dus ik viel weer bijna neer. Harry duwde me terug op mijn bed en zei dat hij wel een drankje ging halen voor mij.  Mijn moeder zei dat ik wat rust nogid had en dat ze maar eens naar beneden moesten. Van iedereen kreeg ik een kus op mijn voorhoofd en een knuffel voor ze weg liepen. Niall bleef op mijn bed zitten, hij bleef mijn hand vast houden en leek voorlopig ook nog niet van plan te zijn om hem los te laten. Hij was zo cute, mijn kleine bescherm engeltje. Harry kwam mijn drankje brengen. Het was een aardbei-meloen smoothie, zo lekker. Toen Harry de kamer uit was gelopen besefte ik me dat ik een koelkast als nachtkastje gebruikten, voor zulke gevallen als ik niet uit bed mocht of kon. Dus ik bood niall een drankje aan. Toen hij zijn drinken op had vroeg hij of hij er bij mocht liggen. "Tuurlijk, Niall," zei ik lachend. Hij was  zo cute. Hij kwam naast me liggen en keek eerst nog recht omhoog naar het plafond. Ik staarde naar hem, wat was hij knap. Ik zuchtte diep, dit had ik nooit kunnen dromen. Hij draaide zijn hoofd nu richting mij en keek me recht aan met zijn mooie, helder blauwe ogen. Zijn hoofd kwam langzaam naar me toe, ik sloot mijn ogen en berijdde me voor op een zoen. De zoen werd uit eindelijk onderbroken doordat de deur van mijn kamer open vloog...

heey hier is het tweede hoofstuk dan nou see ya 

xx fiekevanesch