Anne's Dagboek Ft. One Direction

part 9

"Hoe kan hij dat sms'en, je mag toch geen telefoon mee nemen naar de gevangenis?" vroeg Niall. Ik haalde mijn schouders op. "Ik weet het niet, heb nog nooit in de bak gezeten," zei ik. Niall knuffelde me en zei dat hij dat niet liet gebeuren. Het stelde me alsnog niet helemaal gerust, maar het was lief dat hij het probeerde, toch? "Hoe voel je je trouwens?" vroeg Niall zorgzaam, terwijl hij me over mij hoofd aaide. "Ik voel me weer helemaal fit, ik zou zo tien rondjes rond het huis kunnen lopen," zei ik lachend. "Nou begin maar," zei Niall lachend. "Oke," zei ik, terwijl ik Nialls hand pakte en hem mee naar buiten sleurde. "Wat doe je?!" vroeg Niall. "Jij gaat mee rennen," zei ik lachend. "Nee, echt niet! Daar krijg ik alleen maar meer honger van!" zei Niall. "Jij krijgt sowieso snel honger, plies!" vroeg ik met een sip gezicht. "Okey, ik loop wel mee, maar ik leg eerst mijn telefoon binnen," zei Niall. Hij gaf me een kus en liep naar binnen. Een paar minuten kwam hij minuten later terug. We begonnen met het rennen, na een paar meter, kwam er ineens een vraag in me op. "Niall? Zoende je me gisteravond uit medelijden?" vroeg ik dus maar, het moest er uit, ik moest het weten! "Niet uit medelijden," zei Niall met een lach. Ik keek hem vragend aan. "Toen lou over jou had verteld, leek je me cool en echt mijn type. Ik keek uit jou te ontmoeten. Ik vroeg hem hoe je eruit zag en hij showde je profielfoto. Ik vond je echt super knap. Nu wist ik zeker dat ik je zou herkennen bij het optreden. Ik was meteen verliefd op je foto. Ik weet het, het klinkt gênant, maar het was een vorm van liefde op het eerste gezicht. Dat is de reden waarom ik je zoende," legte Niall uit. "Awhh, je bent echt cuteeee!" riep ik. Hij lachtte lief en we kletsten nog even door, waarna een stilte viel. Om de stilte te verbreken riep ik uit het niets: "Een!" Niall schrok en keek me vragend aan. "We hebben een rondje gelopen," zei ik met een glimlach. We waren halverwegen het tweede rondje, toen we dit hoorde: "Hey, vinden jullie het erg als ik ook mee ren?" Het was Harry die dat vroeg. "Ja, heel erg!" zei Niall lachend. Ik beukte Niall en zei: "Nee joh, is juist gezellig!" We liepen door en kletsten met zijn drieën. Ineens hoorde ik een vierde stem mee praten, dus keek ik om me heen. Uiteindelijk zag ik dat Louis nu ook mee liep. "Louuuuuuuuuuu!" riep ik. "Hey babe, hoe voel je je?" zei Louis. "Nou ik kan amper lopen," zei ik lachend. "Haha, goed dus?" vroeg Louis lachend. "Yup,"antwoorde ik. "Drie!" riep Niall opeens super hard. Ik schrok, waardoor ik een stukje opzijn liep, maar liep Louis en door mij viel hij bijna. "Sorry Louis, ik schrok van Niall," zei ik mijn lach in houdend. "Bezig met ochtend gymnastiek?" vroeg Liam die er intussen ook bij liep. "Ja, jij ook?" zei Harry lachend. Liam knikte lachend. "We missen alleen Zayn nog en we zijn compleet," zei ik "Denk je dat die aan sport doet? Hij wordt vanmiddag om twee uur waarschijnlijk pas weer wakker," zei Louis. "Ja, hij doet aan sport en hé kwetsend!" zei Zayn, die er intussen bij was komen lopen. We schoten met zijn allen in de lach, maar intussen waren we al bijna klaar met de tien rondjes. Nog een half rondje of zo, maar ineens stortte ik in en kwam niet meer omhoog...

heey weer een hoofdstuk af, hoofdstuk 9 van de 16 die ik heb geschreven. Nu op naar het volgende boek. nou tot morgen see ya

xx fiekevanesch