Mavinin Yeşili (Anlaşmalı Evlilik) -Askıda-

💚💚6. Bölüm: Mucizenin Kalp Atışları💚💚

Bu bölüm, paragraf aralıkları biraz farklı oldu. Gidişata göre yazdım. Diğer bölümlerle kıyas yapıp nasıl olduğunu söylerseniz mutlu olurum :))

İtiraf etmem gerekirse bölüm içime sinmedi ama o kadar kelimeyi yazdıktan sonra da sil baştan yazamadım. Böyle kalacak artık :)

Yeşilin En Koyu Hali

Bölüm: 6- Mucizenin Kalp Atışları

Her sabahki gibi kızını okula bırakan genç kadın, her zamanın aksine şirkete sürmüyordu arabasını. Doktor ile evden çıkmadan önce konuşmuş, onun için biraz zaman ayırıp ayıramayacağını sormuştu.

Zaman ayarlamasını yaparak anlaştıkları için şimdi genç kadının rotası hastaneye doğruydu. Biraz heyecanlı, biraz da gergindi. Test sonucunun yanlış çıkma ihtimali onu geriyordu ve onlara inat akan zamana karşı mücadele veriyorlardı, her geçen saniye tedavi için çok kıymetliydi.

Ceylin'i kendi doğurmayan genç kadın, bu hissi her zaman merak etmişti. Bedenindeki değişime, onun tekmelerine ve kalp atışlarına ilk defa şahit olacak olması, onu heyecanlandırıyordu. Ceylin, onun ilk çocuğuydu, ilk adımlarına, ilk konuşmalarına şahit olmuştu ama daha farklı hissettiriyordu ona.

Bu, evlatlarını bir diğerinden farklı kılmıyordu ama yine de ilk kez deneyimleyeceği şeyler ona daha farklı şeyleri hissettiriyordu. Bu, elmanın üç renginin farklı olması gibiydi. Her birisi farklı bir tattan oluşuyordu.

Vitesi düşürerek sola kırdı ve hastanenin otoparkına giriş yaptı. Onu muayene edecek kişi Doktor Yeşim idi. O, kızının durumu ile ilgilenirken onunla bir başka doktor ilgilenecekti. Derin, doktoru pek tanıma fırsatı bulamamıştı ama onun da en az Yeşim Hanım kadar sevecek ve güler yüzlü olduğunu düşünüyordu.

Boş bir yere park edip çantasını eline aldı ve arabadan indi. Gerginliği hâlâ daha devam ediyordu ama yaklaşan zaman artık bundan kurtulması gerektiğine dair bir işaretti. Ezbere bildiği yolları aşıp bekleme kısmına doğru ilerledi. Şimdi tek yapması gereken, onun için ayrılan saatte içeri girmesiydi.

Boş bir yere oturdu mesajlarını kontrol etti. İş ile ilgili olanları hızlıca okudu ve gereken cevapları verdi. En sonunda, gözleri arkadaşı İrem'in attığı onay mesajına kaydı. Ona bu konuyu açmış, heyecanını ve gerginliğini yenebilmek için arkadaşından yardım istemişti. Karşılık olarak aldığı uzun mesaj her ne kadar onu rahatlatsa da içindeki duygulara engel olamıyordu.

Daha sonra ise İrem yanında gelip ona eşlik edebileceğini söyleyen bir mesaj yazınca Derin bunu kesin bir dil ile reddetmişti. Bebeğinin ona özel olmasını istemişti nedensizce. Onu ilk gören kişi olmak istiyordu, onun varlığına ilk kez canlı olarak şahit olacak kişi olmak istiyordu.

İrem'in anlayışla bunu kabul eden mesajı, onu oldukça rahatlatmıştı. Arkadaşının olgunlukla onun bu kararına saygı duyacağını bilse de ona destek olmak adına yanında olmakta ısrarcı davranabileceği de bir diğer ihtimaldi.

Saati kontrol etti ve isim çizelgesine baktı. Sıranın ona gelmesi, üç ya da dört hastadan sonraydı. Sıkıcı ve boğucu bir bekleyiş, genç kadının yakasına yapışmıştı. Derin kendini, her yeri incelerken buldu. Karşısındaki duvarda, çok ünlü bir ressamın resmi duruyordu. İlgi çekiciydi ve hastanenin kasvetli havasını emip içinde hapsetmek istercesine asıldığı çivide düzgün duruyordu.

Sonra bakışları, bekleme kısmında oturan kadınlara kaydı ve fark etti: Onun da birkaç ay sonra karnı belirginleşmeye başlayacaktı. Bunun verdiği duygu yüzünden yerinde kıpırdandı. Bebeğinin varlığına tam olarak alışamamışken bedenindeki değişimlere nasıl alışabileceğini bilemiyordu ama zaman ona her şeyi gösterecekti.