(İki kitap tek bir kitap içerisinde yer almaktadır. Ek olarak bir başka kitap paylaşmak yerine buradan devam ettim, keyifli okumalar dilerim ^^)
Bir kelebek geçti üstlerinden sonra da aşkın tohumlarını kadının kalbine düşürdü.
Kelebek anlaştı topra...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Üzülme ey can bugün varlığını hiçe sayanlar, gün gelir gölgeni bile ararlar."
-Sevdalı Güller-
Mavinin Yeşili
Bölüm: 20- Mezarlar Ölüm Kokar
Gördüğü kişiyle beraber, ağzı hafifçe açılmış, Derin'in o fark etmeden açılan ağzına da kalkan kaşları ve hafifçe büyüyen mavi gözleri eşlik etti.
Bazı anlar, beklenmedik olaylara gebeydi. Derin içinde bu olaylardan biride karşısında duran ve ona seslenmiş olan Lale'ydi.
Lale, ona seslendikten sonra, Derin'in durup ona bakmasıyla birlikte hareketlendi ve hızlı adımlarla onun karşısına kadar yürüdü. Durduğunda, hafifçe gülümsedi ve, "Merhaba, seninle yeniden karşılamak ne güzel, " dedi. Derin hâlâ daha bu karşılaşmanın gerçek olup olmadığını kendi içinde sorgulayıp duruyordu zira mezarlığa geldiği için tuhaf duygular içindeydi ve şu anda kendinin bile var olduğundan bihaber bir şekilde Lale'nin karşısında duruyordu.
Güç bela, "Merhaba," dedi ardından, elini uzaratarak onunla tokalaştı. Tokalaştırmak için birleştirdiği elleri ayrılmamışken, "Beni gördüğüne pek sevinmedin galiba?" diye mırıldanan Lale'nin ses tonundan ona alındığı ve bu durum karşısında üzüldüğü belli oluyordu lakin bu, sahte bir üzüntüydü ve bunu sadece Lale biliyordu.
Onun üzüntüsünün yapmacık olduğunu fark etmeyen Derin, gerçekten üzüldüğünü düşünüp hızla, "Ben öyle bir şey demek istemedim. " Derin, adeta hareketlenen bir trene koşarak yetişmeye çalışan bir yolcu gibi hızlı olmaya ve vakit kaybetmemeye oldukça özen gösteriyordu.
"Sadece, mezarlık biraz insanın içini karartıyor." Gözleri etrafta gezindi ve sağ eliyle mezarları gösterdi. "İstesekte istemesekte sonumuz iki metre boyutta bir çukur olacak ve bunu hatırladıkçada bir tuhaf oluyor insan."
Lale'nin üzgün ifadesi yerini yavaş yavaş ufak bir tebessüme bıraktığında artık koşan o yolcu güç bela o trene binmiş, ulaşmanın verdiği sevinç ve rahatlığıyla derin derin nefes alarak rahatlamaya çalıştığı gibi Derin'de mutluluğun getirisi ile hafifçe gülümsemişti.
"Çok haklısın ve bunun en üzücü tarafı ise kimse sonları burası olmayacakmış gibi bu hayatı yaşıyor. " Lale, Derin ile konuştuğu süre zarfında ilk kez ona yalan söylemeyerek kendi hislerini ona izah etmiş, ilk defa ona rol yapmadan davranmıştı.
"Aynen öyle," diyen Derin'in ardından Lale bu konuyu dağıtmak için, "Buraya birini mi ziyaret etmeye gelmiştin?" Onu takip ettiği için buraya geldiğini biliyordu ama geliş amacını bilmediği için öğrenebilmek adına sorma ihtiyacı hissederek ona bunu sormuştu.
