Mid,,Nomin

-8-

Sabahın köründe yine okula gidiyorum. Garip hissetmiyor değilim ha. Girmeden bir dal daha içtim.

Ne kadar bela olsam da okuldan atılmadan bitirmem lazım dönemi. İçeri girenlere bakıyordum. Bir iki araba durdu kapının önünde. İçinden inenlere bakıyordum.

Siyah bir araba daha geldi. Şoför koltuğunda tanıdık bir yüz vardı. Kimdi la. SİRİYİ SESLENDİREN yok am- geceki abla.

İyi mi acaba ya baya kötüydü.

Arabadan biri indi. Şey evinin yolunu bilmeyen çocuk. Açık camdan el salladı. Nesi oluyo acaba.

Abla uzaklaşmadan selam versem mi diye düşündüm ve ani bir hamleyle hareket halindeki arabanın önüne atladım kadın neye uğradığını şaşırdı. Direksiyona kafa attı birazcık.

Ağzımdaki sigarayı parmaklarımın arasına alıp kaputa oturur gibi durdum.

"Selamün aleyküm teyzecim. İyi misiniz?"

Jaemin de şok içinde bakıyordu. Bize yaklaştı. Kadın arabadan çıktı.

"Oğlum manyak mısın! Yüreğime iniyordu."

"Ama inmedi. Neyse iyi misiniz?" Popomu çekip ona doğru adımladım Jaemin hızla üstüme yürüdü.

"Uzaklaş annemden!" Anan.

Annesiymiş.

"Sen niye soruyorsun iyi olup olmadığımı?" Jaemin'i görmezden geldi. Obaaa.

"Dün biraz fazla içmiştiniz. Gece benimle sohbet ettiniz ya. Chaemin isimli oğlunuz gelip sizi aldı sonra."

"Chaemin? Ah... Jaemin. Doğru doğru. İyiyim teşekkürler sorduğun için. Sen Jaemin'le tanışıyor musun?" Jaemin'e baktı. Ben de baktım. Tanıyorum herhalde.

"Evet. Geçen konuşmuştuk zaten. Jaemin evinin yolunu bulamadığı zaman. Hatırladınız mı?"

"Ah... öyle. Teşekkürler canım. Sen it kopuk birine benzemiyorsun çok Jaemin'e iyi davran lütfen." İt kopuksun dememiş miydi la bana.

Öyle diyince elimdeki sigarayı yere attım. Görmedi zaten gurur duydum bi an.

"Dikkatli gidin Jaemin bana emanet." Bi eğilelim selamlayalım. Göğsüm kabardı.

"Hayatta sana emanet olmam. Tekinsiz şey seni" dediği şeyden sonra ona doğru yürüdüm. Çok bakmadım da araba baya iyi ha. İyi basılır bunla.

"Annenin yanında mı tartışalım illa! Gir içeri." Yanına gidip çantasından itmeye başladım. Bir yandan da arkamızda kalan annesine el salladım.

"Uzak dursana benden ya!" Söylene söylene kapıdan soktum arka bahçeye giden aralığına çektim.

"Yok cano olmuyo öyle. Sensiz duramıyorum iki dakika." Bozduğum üstünü düzelttim.

"Senin hakkındaki düşüncelerim hala değişmedi. Korkutucusun!" Ellerimi ittirdi. Peh.

"Okul sınırları içinde sesini alçalt. Herkes benden nefret etmeye meraklı zaten. Değişmesin fikrin çok sikimde değil de. Hareketlerine dikkat et." Sadece bir uyarı minik bir uyarı.

"Yoksa ne?" Ne? Gülesim geldi de ciddiyetimi korumam lazım.

"Ne yoksa ne? Wattpad liseli kız başrol müsün sen? Dikkat et işte."

"Etmiyorum etmeyeceğim. Evime de gidebiliyorum ayrıca!" Patlicam gülmekten.

Baya bi sesli güldüm.

"He he kesin gidiyondur he." Dedim alay ederek.

"Dalga mı geçiyon benle la? Seullüyüm olum ben alırım ayağımın altına ha!" Asla ciddiye alamıyorum. İki gün önce koala gibi bacağıma yapışan çocuk kendi değil sanki.

"Alsana bi ya. Nolur al. Cici bebe seni." Geri çekilip ön bahçeye adımladım.

"Jeno!!! Oğlum!" Lan tarihçi? Adam sapıttı iyice ha.

Bana doğru koşuyordu. Panikledim. Koşmaya başladım.

"Lan dur!"

"Gelme hoca gelme!"