Son üç hafta...
Süre azalıyordu ama Beomgyu eskisi gibi stresli değildi. İçindeki bir ses ona yaklaştığını söylüyordu. Bu ses hiçbir zaman yanılmazdı. Bu yüzden sese güveniyordu.
"Ben biraz hava almaya çıkacağım Jake, gelmek ister misin?" canı bu sefer tek gitmek istememişti.
"Gelmeyi çok isterdim ama işlerim var Beom. Bir dahakine artık."
Beomgyu kafasını sallayıp dışarı çıkmıştı. Temiz hava almayalı uzun zaman olmuştu...
Kafasına neresi eserse oraya gidiyordu. Neredeyse doğduğundan beri bu şehirdeydi. Avucunun içi gibi bildiği için kaybolmasına imkan yoktu. Bu yüzden rahattı.
"Bir gün Yeonjun hyung ile beraber gezmeliyiz." diye geçirdi içinden. Gerçi bu biraz imkansız gibiydi. Çünkü boş oldukları zamanlar bir türlü çakışmıyordu.
Markete girip kendine atıştırmalık tatlı bir şey alıp yolda yemeye başladı.
................................
Parka gelmiş ve boş olan banklardan birine oturmuştu. Aslında parkta küçük çocuklar ve bir kaç aile dışında kimse yoktu. Beomgyu ise buraya neden geldiğini bilmiyordu.
Çocuklar ilgisini çekmişti birden bire. Onların oyun oynayışını izliyordu.
"İn artık! Bende sallanmak istiyorum!" dedi beş yaşında olduğunu düşündüğü çocuk.
"Daha yeni bindim!" dedi salıncaktaki çocuk.
"EBE!"
"BENİ YAKALAYAMAZSIN Kİİİİİ."
Gibi bir çok çocuk sesi... Normalde insanlar çocukların dayanılmaz olduğunu düşünür. Ama Beomgyu pek öyle düşünmüyordu. Tam tersi çocukları çok seviyordu. -Tabi bazen sinir oluyordu orası ayrı-
Beomgyu çocukları izlerken köşede tek başına durup, yerdeki kum ile oynayan bir çocuk görmüştü. Çoğu çocuğun ailesini az çok seçebilmişti ama bu çocuğun ailesini görememişti. Çocuklar ise onunla oynamıyordu. Çocuk ne kadar bulunduğu durumdan memnunmuş gibi gözükse de çocukları izlerken ki ifadesi öyle demiyordu.
Beomgyu bir süre sonra çocuğun yanına gitmeye karar vermişti.
"Merhaba." Çocuğun yanına eğilmiş ve onu korkutmamak adına yavaşça söylemişti bunu.
Çocuk duyduğu sesle bir an irkilmiş ve gördüğü kişiyi süzmeye başlamıştı. Ardından yavaşça bir iki adım ondan uzaklaşmış ve kum ile oynamaya devam etmişti.
"Seni korkutmak istememiştim, üzgünüm."
Çocuk cevap vermedi.
"Neden diğerleriyle oynanmıyorsun?" dedi merakla.
"Benimle oynamıyorlar." dedi üzgün bir sesle.
"Neden seninle oynamıyorlar peki?"
"Bilmiyorum. Beni istemiyorlar."
Beomgyu çocuğa üzülmüştü. Onda küçüklüğünü görmüştü...
"Pekâlâ, ben burada seninle oynayabilir miyim?" dedi tatlı bir sesle.
Çocuk onu sevmiş olacak ki, gülümseyerek başını salladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
×Red Hour× (TaeGyu)
FanfictionO kişinin ölümü ile başladı her şey. O kişinin hayatı kökten bitmişti ama geri kalanların hayatı ise mahvolmuştu. Ve eğer katil bulunmazsa hayatları mahvolmaya devam edecekti. Sahi katili kim bulacaktı? Bu işi de alanında uzman Choi Beomgyu'ya bıra...
