×Red Hour× (TaeGyu)

13 "Nefret"

__________________

"Jay ne yap ne et Jake'i bana getir lütfen. "

O günden sonra Jake ne Beomgyu'nun yüzüne bakmıştı ne de odasına gelmişti. Ona ne kadar dil dökse de yaptığının bir amacı olduğuna onu inandıramayacağını çok iyi biliyordu. Onu çağırma amacı bu konuyu açmak da değildi zaten.

"Niye, ne yapacaksın onu?"

"Jay sana dediğimi yap ve onu buraya getir!"

"Ben senin uşağın değilim, bana emir veremezsin Choi Beomgyu!"

Beomgyu iç çekmişti. Neden herkes ona karşı birden değişmişti? Hepsi Taehyun yüzünden miydi?

Beomgyu bir kez daha kimse tarafından sevilmediğini hissetmişti. Bu duygu onu çok kötü hissettirmuyordu aslında. Sadece Yeonjun'un onunla konuşmaması üzüyordu o kadar. Zaten onun hayatı Yeonjun'dan ibaretti. Bir de artı olarak bir kaç arkadaşı vardı o kadar. Gerçi biri çoktan onu bırakıp gitmişti bile. Lee Heeseung...

"Sana emir vermiyorum zaten Jay. Eğer sen getirmezsen gelmez buraya. Yardım edemez misin bana?"

"Neden kendin onun yanına gitmiyorsun Beomgyu?"

"Gitmedim mi sanıyorsun? Beni görmemezlikten geldi."

Bunun üzerine Jay gülümsemişti.

"Yaptığının yanlış olduğunu anladın yani. Bu da bir şey Beomgyu."

"YANLIŞ BİR ŞEY YAPTIĞIM YOK! NE YAPTIĞIMI ÇOK İYİ BİLİYORUM."

Beomgyu'nun bağırması üzerine Jay kolunu Beomgyu'nun omzuna atmıştı.

"Ne yaptığını gerçekten bildiğine emin misin Beom? Sen sadece duygularınla hareket ediyorsun. Taehyun'dan nefret ediyorsun ve-"

Beomgyu onu iki eliyle itmişti.

"Beni anlamıyorsunuz siz. Taehyun'dan nefret etmiyorum ben. O benden nefret ediyor!"

"Neyi değiştirir Beom? O gün orada bulunan tek kişi Taehyun değildi değil mi? Yeonjun? Hadi ona yakınsın onu geçiyorum. Kai ve Soobin? Onların ayrıcalığı neydi?"

"Anlamıyorsun... Daha doğrusu ben anlatamıyorum kendimi."

Başını iki yana sallayarak odadan çıkmıştı. Biraz hava almaya ihtiyacı vardı sadece.

..........................

•Taehyun'dan•

Hayatım boyunca hiç düşünmediğim bir şey yaşamıştım. Ve şimdi o parmaklıkların arasındaydım. Evet, küçükken hep merak ettiğim bir yerdi. Ama buraya bu şekilde gireceğimi hiç düşünmemiştim.

Hiç bir suçum yokken neden buradaydım? Açılmaya gerek yok. Sadece adını ağzıma bile almak istemediğim bir şahsın bana olan nefretinden dolayı buradaydım. Sadece trajikomik...

Sahi buranın bu kadar soğuk olacağını da düşünmemiştim. Üstümde ki incecik bir tişört ile burada duruyordum. Buraya geleli yaklaşık 4-5 gün olmuştu bile.

Açıkçası buradan çıkmak istememin nedenini ailem. Onlar bu durumu bilmiyorlar. Ve bilmelerini de istemiyorum. Çünkü üzüleceklerini çok iyi biliyorum. Kim bilir beni kaç defa aramışlardır. Aslında onlarla kısacık bir görüşme yapabilsem keşke....