first and only unkonwn love

part 2

ပြင်သစ်ရဲ့ညနေခင်းအချိန်တွေကလှပတယ်ဆိုတာ သူတစ်ယောက်ထဲခံစားမိတာလား.

မနက်ပိုင်းအလုပ်ကိုယ်စီနဲ့သွားလာနေကြတဲ့လူအသီးသီးကြား သူထိုလူတွေကိုအကြောင်းမဲ့လိုက်ကြည့်မိသည်.

ကောလိပ်ပြီးသွားကထဲက ဟျောင်းကုမ္ပဏီမှာ ကူညီဖို့စဥ်းစားထားပေမယ့် သူအပျင်းထူနေမိသည်.ပြောရမယ်ဆိုစိတ်အခြေအနေကြောင့်လဲပါသည်.ဟျောင်းကသူ့အပေါ်အမြဲနားလည်မှုရှိပြီး အလုပ်အတွက်ဖိအားမပေးချေ.သူ့စိတ်အဆင်ပြေမှ ဟျောင်းကိုကူညီမယ်လို့ဆုံးဖြတ်ထားသည်.

ဒီညနေခင်းလေးမှာ အလည်အပတ်လာသူတချို့နဲ့အလုပ်က ပျော်ရွှင်စွာ နားချင်လွန်း၍အိမ်ကိုပြန်နေကြသူတွေမှာအလျှိုလျှို နေမင်းကြီးကလဲ ထိုလူတွေကိုနှုတ်ဆက်ပြီး အနောက်ဘက်ကို သူလဲနားခိုရန်ပုန်းလျှိုးတိုးဝင်နေသည်.

ညနေထိုအချိန် ကော်ဖီဆိုင်တစ်ခုထဲဝင်ထိုင်မိသည်.သူတစ်ယောက်ထဲတော့မဟုတ် တစ်ခါတစ်လေ သူ့အဖော် ၁ယောက်လဲပါလာတတ်သေးသည်.

အခုလဲကော်ဖီဆိုင်ထဲဝင်လာတော့ ဆိုင်ရှင်ဦးလေးတစ်ယောက်နဲ့ waiterလေး၂ယောက်ထဲရှိနေပြိး ဧည့်သည်ဆိုသည် သူတို့ ၂
ယောက်ထဲရှိနေပါသည်.

ဆိုင်လေးကထောင့်ကျကျနေရာလေးမှာအေးအေးချမ်းချမ်းရှိနေရုံသာမက အတွင်းပိုင်းအပြင်အဆင်ဟာလဲမျက်စိအေးစေသည်.သူနားမလည်သည့်အနုပညာတချို့ပေါင်းစပ်ထားတဲ့ လက်ရာမြောက်သစ်သားပန်းပုအရုပ်လေးတွေဟာ စားပွဲခုံတိုင်းမှာအလှဆင်ထားပြီး ထို့အတူပန်းချီကားချပ်လှလှလေးတွေလဲနံရံပေါ်မှာသင့်တော်စွာတည်ရှိနေသေးသည်.

ဆိုင်ရှင်ဦးလေးကြီးက သူ့ကိုမှတ်မိနေ၍ နွေးထွေးတဲ့အပြုံးလေးတစ်ခု ဖန်တီးလေတော့ သူလဲပြန်ပြုံးပြပြီး ဝိုင်းတစ်ခုမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်.

''ဂျီမင် ငါဒီနေ့ကုမ္ပဏီရဲ့ အဓိကပရောဂျက်တစ်ခုကိုလုပ်ရတော့မယ် အဲ့တာ.....''

သူ့အရှေ့မှာထိုင်ပြီး သူ့ကိုစကားလာပြောနေတဲ့ထယ်ယောင်းဟာ သူ့ရဲ့အရေးကြီးဆုံးလူသားတစ်ယောက်. အခုလဲဘာကိစ္စမို့ စကားကိုပြီးပြတ်အောင်မပြောဘဲ မျက်လုံးပြူးပြူးနဲ့ သူ့မျက်နှာရိပ်မျက်နှာကဲကို လိုက်ကြည့်နေလဲ မသိပေ. သူကပြောဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်နဲ့ မေးဆတ်ပြတော့မှ မျက်တောင်တဖျက်ဖျက်ခတ်ပြီး စကားပြောဖို့ ပါးစပ်ဟလာသည်.