first and only unkonwn love

part 12

ဂျွန်စကားတွေများခဲ့သလို
အတွေးတွေလဲများခဲ့ပါတယ်....

ပန်းခြံရဲ့အလှနဲ့အပြိုင်အနမ်းလှလှတို့ဖြစ်တည်နေသည့်ညနေဆည်းဆာဟာ တွေးကြည့်ရုံနဲ့တင်ငေးမောဖွယ်ရာ.

''ငါပါးဖောင်းလေးပါ ကုကီး..
ငါနောက်တစ်ခါထပ်ပြောတာပါ''

အနမ်းလှလှတွေကို အရင်ရပ်တန့်ကာထိုစကားပြောလိုက်သူသည် မျက်လုံးဝိုင်းတို့အားယုံပေးဖို့ရန်ထပ်တလဲလဲတောင်းဆိုနေဟန်.

''ကျွန်တော်ဒီစကားကို ..လက်မခံနိုင်သေးလို့တောင်းပန်ပါတယ်~''

နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား
ထိုစကားအဆုံး ပေနေသည့်ငွေမျှင်ကြည်တွေကို လက်သွယ်သွယ်ဖြင့် ဖယ်ရှားပေးမိသည်.
သူ့စိတ်တွေဘာတစ်ခုကိုမှထိန်းချုပ်လို့မရနေပါ.
နောက်ဆုံးအနေနဲ့ မျက်ဝန်းကျဥ်းတို့အားတစ်ချက်ကြည့်ပြီးပြောပြီးအဆုံးနေရာမှလှည့်ထွက်ခဲ့သည်.
ပါးဖောင်းလေး ..
ငါပါးဖောင်းလေးကိုလက်မလွှတ်နိုင်ဘူး.

မျက်ဝန်းမှေးကိုကျောခိုင်းပစ်လိုက်ရသည့်ခံစားချက်ဟာ ရင်ဘက်ဟိုးအတွင်းပိုင်းထဲကထိအောင့်မျက်စေပါသည်.
အစိုးမရသောစိတ်သည် ပါးဖောင်းလေးနာမည်တတွတ်တွတ်ရွတ်ရင်း နောက်ပြန်လှည့်မကြည့်မိရန်အားတင်းထားလို့နေသည်.

ကောင်ငယ်လေး၏ကျောပြင်ကျယ်သည် လက်မလွှတ်ချင်စရာအတိ.မဟုတ်မှ..

''ငါ ကုကီး ကို ချစ်နေမိတာလား?''

သူ့အတွက် နှုတ်ခမ်းက မကွယ်ပျောက်သေးသည့်အနမ်းပုံရိပ်တချို့သည် ရင်ဘက်ထဲမှတဒိတ်ဒိတ်မြည်စေသည်အထိ သက်ရောက်လာပါသည်.
ငယ်ငယ်ထဲက သံယောဇဥ်တို့ဟာရိုးသားသားခံစားချက်မှ အမှန်တကယ်ကြီးမြတ်နိုးမှုတွေဆီကူး​ပြောင်းလာခဲ့တာလား?

''ငါ ဒီအကြောင်းကို ပြောပြကြည့်ချင်တယ် အကယ်၍ကုကီးသာလက်မခံရင် ဟျောင်းဆန္ဒအတိုင်း ဒီမြေကနေငါကိုယ်တိုင်ထွက်သွားမယ်..''

ဆုံးဖြတ်ချက်ဟာ ရာဇသံတွေထက်ပင်ပိုမိုပြတ်သားလွန်းလှသည်.
ခြေလှမ်းသေးသေးလေးသည် လမ်းတစ်ခုထဲချိုးသွားသောကျောပြင်ရဲ့အရိပ်နောက်မှီနိုင်ရန်ပြေးလွှားသွားရာ သေချာကြည့်မယ်ဆိုလျှင် ခြေလှမ်းတွေပုံမှန်ထက်အလျင်လိုနေမှန်းသိသာလှသည်.