TUTUN BANA #WATTYS2017

11.Bölüm: Geçmiş

-"Geçmişini dinlemeye hazır mısın Sevda?" Bu sorunu beni heyecanlandırması gerekmez miydi? Ailemi ögrenecektim, Murat'ı öğrenecektim, kendimi öğrenecektim... Peki omuzlarımdaki bu yorgunlukta neydi ki?

-"Artık daha fazla böyle ilerleyememki. Bilmeden duymadan. Baksana bir yerden mutlaka geçmişim karşıma çıkıyor ve ben bilmediğim için daha savunmasızım. Daha çaresiz... Daha güçsüz... Canım yanacak biliyorum. Geçmişimi göremesemde geleceğimi görüyorum Ömer. Korkup kaçamam. Bu gece herşey burada ögrenmeliyim" dedim. Ömer bakışlarını dereye kitlemişti. Onaylarcasına başını sallayıp çayından bir yudum aldı.

-"Aslında pembe bir dizi gibi geçmişin. Baban ve annen lisede tanışmışlar. Tabi birde Murat'ın babası var. Baban anneni görür görmez aşık oluyor. Annen gerçekten çok güzel kadınmış Sevda bizimkiler küçükken söylerlerdi. Neyse Murat'ın babasıda annene aşık. Annen Murat'ın babasınında ona aşık olduğunu bilmeden babanla sevgili oluyor ve burdan sonra ortalık karışmış. En iyi iki arkadaş düşman olmuş birbirine. Murat'ın babası ne yaptıysa engel olamamış annenle babanın birlikte olmasına. Sizinkilerde çareyi evlenmekte bulmuş. Bir hafta içinde apar topar evlenmişler. Murat'ın babası delirmiş sonra nedeni bilinmez Murat'ın annesiyle evlenmiş ve bir daha hiç bulaşmamış babanlara. Sen 6, kardeşin İrem 4 yaşındayken annen vefat etti. Baban bunu kaldıramadı. Bir daha yüzü gülmemiş adamın. Maddi tüm varlığa sahipken manevi varlıklardan yoksun büyüdün. Anneni küçük yaşta kaybettin, annenle beraber babanıda kaybettin. Gelelim bize. Seninle nasıl tanıştıgımı anlatmıştım" dedi ve gözlerimin içine baktı. Benimse bedenimdeki ve kalbimdeki yorgunluk gözlerime yansımıştı. Oturduğum yerde küçücük kalmıştım.

-"İyi misin?" dedi soran gözlerle

-"Devam et" dedim. Çünkü surarsa bu konuşma bu gece biterse bir daha başlayamaz başlasada bir daha bu kadar güçlü olamazdım. Bakışlarını tekrar gecenin karanlıgı vuran dereye çevirdi

-" Bi gün Murat geldi. Ama ne gelme sorma gitsin. Ağzı kulaklarında. "Bir kız var" dedi. Murat'ın hiç sevgilisi olmadığı onun için sevinmiştim. Taki o kızın sen oldugunu ögrenene kadar." Yüzü düştü biranda. Bende suçlu gibi bakışlarımı Ömer'in üzerinden cekip yere kitledim. Yüzüne bakamamıştım.

-" Senle tanıştırmak istemişti. Kabul ettim. Bir kafede herhangi birinin gelmesini beklerken içeri elele girdiniz. İşte tam o an öldüm. İnsan kaç kez ölür Sevda? " dedi bakışları üzerimdeydi. Bakışlarımı yerden çekip yüzüne bakamıyordum. Sessizce yanağımdan süzülen gözyaşı çaresizliğimi, üzüntümü anlatıyordu.

-"Ben o gün öldüm Sevda. Öldümde kimse bilmedi. Kimse görmedi. Kimse gömmedi." dedi derin bir nefes alıp" Neyse bu konulara girmek yok. Sevgili olduğunuzu anlayınca duramazdım burada bende yurtdışına gittim. Bir kaç ay sonrada evlendim zaten çocuk falan derken biliyorsun gerisini. İşte bu da senin hikayen" kafamda Omer'in anlattıklarını düşünüyordum birden

-"Peki babam beni neden hiç aramadı Ömer? Hadi annem öldü babam? Peki ya babam? Hasta olduğumu bilmiyor mu? Duymadı mı?" dedim titreyen sesimle. Hafif tebessüm etti.

-"Sen babanın düşmanın oğluyla evlendin Sevda. Baban ilişkinizi ögrenince ayrılmanı istedi. Sen direndin. Sen direndikçe babanın sana, hayata kızgınlığı arttı. En sonunda baban seni evden kovdu" dedi. Yüreğim kaç parçaydı şimdi? Bir insan daha ne kadar kırılabilirdi ki?

-"Peki kardeşim o da mı bana kızgın?"

-"Kardeşin gelemez. Baban, korumalar hiçbirini aşamaz. Senin gidişinden sonra baskılar altında kaldı. İstesede gelemez."

-"Bu kadar mı yani? Bu kadar mı yalnızım? Herşeyim Murat mıydı? Onuda kaybettim öyle mi? Kimse mi yok? Bir arkadaş, bir eş, bir dost, bir Allah'ın kulu yok mu yanımda?" Dedim. İsyanım sadece sözlerimde değildi. Tüm kalbimle isyan ediyordum. Gözyaşlarım dahada kuvvetlendi. Ömer elini elimin üzerine koydu.