AŞKIN İNTİKAMI

22~Yeni bir başlangıç

Araba Sellingtonların Londra'daki evinin önünde durdu. Anna yvaşça arabanın içinden çıktı ve adama beklemesini söyledi. Evin basamaklarını çıkıp kapıyı çaldığında karşısında yüzü ağlamaktan şişmiş ve kıpkırmızı olmuş Bayan Lefields'ı gördü. Kadıncağız karşısında onu görünce şaşkınlıktan bayılacakmış gibi olunca genç kız onu kollarının arasına alıp oturma odasına gitmesine yardımcı oldu. Anna bileklerini ovduğunda biraz daha iyi hisseden Bayan Lefields 'Sevgili kızım benim, nasıl oldu da çıktın oradan? Senin böyle bir işe kalkışmayacağını hem düke hem düşese ve milyonlarca defa da amcana anlattım. Ama kimseler dinlemedi. Yanına gelmek istedim, sana temiz kıyafet getirmek istedim ama nafile... Amcan olacak o adam buna da izin vermedi. Seninle bağını kesmesi gerektiğini yoksa sosyetede itibarının zarar göreceğini söyleyip durdu. Sen bana annenin emanetisin Annabella. Sana bir şey olursa yaşayamam sevgili kızım.' dediğin de Anna gözlerinden düşen yaşlara engel olamadı. Kızı gibi sevdiğini biliyordu Bayan Lefields'ın onu. Yaşayamadığı anne sevgisini bir nebze olsun onla tatmıştı.

Gözlerini kapattı ve derin bir nefes aldı 'Suçlu suçunu itiraf edince adalet yerini buldu bayan. Siz üzülmeyin sakın. Amcama gelince, buraya eşyalarımı almaya geldim. Ayrılıyorum buradan.'

Bayan Lefields aniden doğruldu 'Nereye gidiyorsun? Ben de seninle geleceğim.'

'Hayır bayan ben tek gideceğim. Ve açıkçası nereye gideceğimi daha tam olarak bilmiyorum. Ama sizi peşimden sürükleyemem. Belki çok uzaklara giderim daha karar vermedim.'

'Anna, kızım, bak ani karar verme. Belki amcan senin suçsuz olduğunun kanıtlandığını öğrenirse kararını değiştirir.'

'Hayır bayan. Kararını değiştirecek olsa dahi onun yanında kalmayacağım. Beni umursamayan sadece kendi işleri için kullanan bir insanın yanında duramam.' Bayan onun bu sözleriyle ayağa kalktı 'O zaman çantanı hazırlamaya başlayalım.'

Anna eşyalarını minik tahta valize doldurdu hızlıca. Giysilerden başka birkaç kitap, annesinin bir iki tane mücevheri vardı valizde. Parası olmadığını düşününce bu mücevherleri satması gerektiği geliyordu aklına. Ama annesinden kalan tek parçaydı bunlar onun için. Başka bir çaresini bulurum diye umdu. İşi bitince siyah kadife pelerinini omzuna attı ve valizi eline alıp aşağıya indi. Bayan Lefields o eşyalarını hazırlarken izin isteyip odasına çekilmişti. Ama şimdi onun evin giriş holünde heyecanla kendisini beklediğini görünce şaşırdı Anna. Kadın onu fark edince kolunu tutup oturma odasına çekti genç kızı ve kapıyı kapattı. Evin diğer çalışanları tarafından duyulmadığından emin olmak istiyordu. Elbisesinin kolundan bir zarf ve bir bez çıkardı. Öncelikle zarfı Anna'nın eline verdi.

'Kızım bu çok eski ve güvenilir bir arkadaşıma yazdığım mektup. Üstünde adresi yazıyor. Mektubu oraya varınca Bayan Mollie'ye ilet. Okuduğu zaman sana yardım edecektir. Ve...' bezin eline verdiğinde Anna bezin içine bir şey sarılmış olduğunu fark etti. Açtığında beş parça elmas gördü. 'Ah bunu kabul edemem bayan.' Kadın hızla genç kızın avcunu kapattı 'Hayır kabul edeceksin. Beni yanında istemiyorsan, bunları almak zorundasın. Neyle geçineceksin sevgili kızım. Sonra annene nasıl hesap veririm hem?' bir yandan da gözyaşlarını siliyordu. Anna onun bu yardımları karşısında mahcup olmuştu ama aynı zamanda kendisine bu kadar değer veren birisinin varlığı da içini ısıtıyordu. Sıkıca sarıldı Bayan Lefields'e 'Hakkınızı ödeyemem bayan. Siz benim gerçek ailemsiniz.' Kadın onun sarılışına içtenlikle karşılık verdi. Ayrıldıklarında 'Unutmadan bu mücevherler iyi para eder ve tahminimce seni uzun zaman rahatça yaşatır. Bay Lefields ölmeden önce vermişti bunları bana.'

'Ah bayan bakın mücevherleri vermek zorunda değilsiniz. Hem ben çalışıp geçinebilirim.' Kadın hızla gözyaşlarını sildi ve otoriter bir tavır takındı 'Hayır küçük bayan bunlar sizde kalıyor. Hem en değerli varlığımın hediyesini kızımla paylaşıyorum. Bundan daha olağan ne olabilir.'