"Adopted by One Direction"

hoofdstuk 2

Dilara, dilara! Zegt iemand en ik word heen en weer geschud. Ik doe mijn ogen open en kijk recht in de ogen van Manuela. Ik zie de jongens achter haar lachen.

De jongens willen je leren kennen! Ze willen je misschien gaan adopteren... zegt ze.

Ik verslik me bijna in mijn eigen speeksel en begin te hoesten.

Gaat het? Vraagt niall.

Ik knik. Ik sta op van de bank en doe mijn haar in een warrige dot. Als ik weg wil lopen naar het kantoor samen met de jongens en Manuela begint Daniel te huilen. Ik loop naar hem toe en til hem uit de box. Ik wieg hem heen er weer en al snel valt hij in slaap. Ik leg hem voorzichtig in de box en leg een dekentje over hem heen. Als ik me omdraai zie ik de jongens met een big smile op hun gezicht.

Wat is er? Vraag ik lachend.

Je bent leuk met kinderen! Zegt louis. Ik lach.

Als we in het kantoor van Manuela zijn gaan we zitten.

Zo vertel is wat over jezelf! Zegt liam.

Ik ben dilara Adems en ik ben 16 jaar. Ik hou van vecht sporten. Ik hou verschrikkelijk veel van eten! Mijn lieveling 's groenten is wortels en ik haat lepels! Katten zijn mijn lieveling 's dieren. Ik heb een hekel aan rokken jurken en hakken. Je kan me altijd wakker maken voor voetbal. En als je me stil wil hebben geef je me al die dingen die ik net heb opgenoemd. Zeg ik.

Ze beginnen te lachen.

Oké! Ik hou van wortels! Niall houdt van eten! Harry houdt van katten en liam haat lepels! Je lijkt net onze dochter! Zegt louis. Ik schiet in de lach.

Dat meen je niet! Zeg ik.

Jawel! Zegt harry.

Was is jou type? Vraagt harry.

Liam geeft een duw tegen zijn schouder. Harry! Zeggen ze. Ik begin te lachen. Nee is niet erg.

Jongens met krullend bruin haar. Groene ogen en volle roze lippen. En het is helemaal compleet als hij Harry Styles heet! Zeg ik en geef hem een knipoog. We schieten allemaal in de lach.

Dilara! Winny is gevallen! Wordt er van boven geroepen. Ik schrik en ren het kantoor uit.

Ik loop naar boven en zie Winny huilend op de grond liggen. Ik til haar op en wieg haar heen en weer. Ik loop met haar naar beneden.

Wil je wat drinken, schat? Vraag ik als ik langs de jongens loop. Ze lachen naar me. Ze knikt in mijn schouder. Ik loop samen met haar de keuken in en pak wat te drinken voor haar. Ik geef het haar en ze begint het op te drinken.

Waar heb je pijn? Vraag ik aan haar.

Ze wijst snikkend naar haar knie. Ik doe haar broekje om hoog en zie dat er een klein schaafwondje op zit. Ik geef er een kusje op.

Weg? Vraag ik aan haar.

Ja! Zegt ze weer wat vrolijker.

Niet meer verdrietig? Vraag ik aan haar.

Jawel! Zegt ze met een pruillip. Dit doet ze altijd dan wil ze dat ik met haar ga dollen.

Ik ga met me handen omhoog en dan begint ze al te giechelen. Dan begin ik haar te kietelen en giert ze het uit. Ik stop en zet haar op de grond.

Ga maar spelen! Zeg ik tegen haar. Ze knikt en loopt weg.

Hey winny! Zeg ik en kijk nep sip.

Wat is er? Vraagt ze en komt naar me toe.

Ik heb geen kusje gekregen! Zeg ik ze giechelt.

Ze trekt aan me hand waardoor ik naar benden ga. Ze geeft me ene kusje op me wang en loopt dan weg tussen de benen van de jongens door. Ik kijk haar trots achterna.

Ik kijk de jongens aan en die kijken me aan met sterretjes in hun ogen. Ik begin te lachen.

Dilara we willen jou gaan adopteren. Maar alleen als je het wilt want volgens mij heeft Manuela je hier wel nodig en de kinderen ook.

Mijn ogen worden groot en ik kijk de jongens aan.

Willen jullie mij echt gaan adopteren? Vraag ik zacht.

Ze knikken.

Ik voel een traan over mijn wang heen gaan en veeg hem dan gauw weg.

Natuurlijk wil ik door jullie geadopteerd worden! Zeg ik nu harder. Ik kijk naar Manuela die nu ook staat de huilen door mij denk ik.

Ik loop naar haar toe en knuffel haar.

Ik kom zo vaak als ik kan langs om je te helpen! Zeg ik. Ze knikt.

Ga je spullen pakken dan ga ik de papieren tekenen met de jongens, oké? Ik knik. Ik lach nog even naar de jongens.

Als ik de trap op loop zitten alle kinderen nog in hun kamer. Ik ga ze er zo even allemaal uitlaten en in de woonkamer roepen. Dan ga ik het hun vertellen.

Ik denk dat Claartje, Winny  het wel moeilijk gaan hebben. Maar ik ga gewoon vaak langs komen.

Ik loop mijn kamer in en begin mijn koffer te pakken. Ik doe al mijn kleren en schoenen er in. Allemaal spulletjes die ik in me kamer had staan. Ik doe mijn koffer dicht. Ik maak mijn bed nog even op zet mijn stoel aan me mijn Bureau.

Ik kijk nog voor een keer rond en dan loop ik mijn kamer uit. Je zult vast denken wrm is ze zo verdrietig. Nou ja, dit is mijn huis. In dit huis ben ik opgegroeid. Ik heb hier alles meegemaakt en nu laat ik het achter me.

Als ik beneden ben zie ik de jongens al klaar staan. Ik geef hun mijn koffer.

Ik doe mijn vingers tussen mijn tanden en begin te fluiten. In ene keer staan alle kinderen beneden.

Jongens kom even mee naar de woonkamer. Zeg ik. Iedereen loopt naar de woonkamer en gaat zitten.

Ik ben vandaag geadopteerd door deze 4 jongens hier. Dat betekend dus dat ik wegga. Ik kom zo vaak langs als ik kan. Claartje ik wil graag dat jij Manuela gaat helpen in het huishouden, zou je dat willen doen.

Ja natuurlijk! Zegt ze en begint huilend naar me toe te lopen. We knuffelen elkaar en dan laat ik haar los.

Ik zie Winny huilen. Ik zeg dat ze bij mij moet komen. Ik til haar op en wieg haar heen en weer. Ondertussen zijn alle kinderen om me heen gaan staan en zijn me aan het knuffelen. Sommige zitten te huilen en sommige kijken sip.

Ik laat Winny los en zet haar op de grond. Ik draai me om en loop naar Manuela.

Jij blijft voor altijd mijn mama! Onthoud dat! Zeg ik in haar oor. Ze lacht en zegt: en jij blijft altijd mijn dochter! Zegt ze tegen mij. Nu begin ik ook zachtjes te huilen. Ik maak me los uit de knuffel. Ik veeg mijn tranen weg en ik doe het ook bij Manuela. Ik loop nog even naar de box waar Daniel in ligt te slapen. Ik buk en geef hem een kus op zijn voorhoofd. Ik ga met mijn hand over zijn wang.

Ik draai me om.

We kunnen gaan! Zeg ik tegen de jongens. Ze knikken en niall pakt mijn koffer. Ik loop hand in hand met Winny naar buiten.

Manuela, Claartje en Winny wilde me nog even uitzwaaien. Ik geef ze voor dat ik weg ge allemaal nog een kus en stap dan de auto in. Als we weg rijden zwaai ik nog. Als we de poorten uit zijn zucht ik diep.

Dit is een nieuw begin van mijn leven! Zeg ik in mijn gedachten.