"Adopted by One Direction"

hoofdstuk 36

ik wordt letterlijk gestoord hier. ik kan niks, ik mag niks, ik lig alleen in dit stomme bed voor me uit te staren. en ik haat staren.  weet je waarom? dan ga je na denken over dingen. je gaat medelijden krijgen met mensen. je gaat denken waarom je die dingen hebt gedaan. je gaat oplossingen bedenken die eigenlijk nergens opslaan. dus eigenlijk gewoon je tijd verdoen... in plaats van zo te staren had je allang andere dingen kunnen doen. staren in echt tijdverspilling als je het aan mij vraagt. en medelijden hebben met jezelf is ook tijdverspilling. kijk maar naar mij. omdat ik medelijden met mezelf had, lig ik nu in het ziekenhuis, te staren, niks te doen. terwijl ik thuis duizenden dingen had kunnen doen. dus tijdverspilling. 

ik zucht. ik gooi me hoofd naar achter op mijn kussen en kijk naar het plafond.

ik vraag me af hoe het met Will gaat. weet hij dat ik hier lig? hebben de jongens hem gebeld? is hij nu op weg hier naar toe? of wil hij niet komen omdat ik hem steeds maar heb weggestuurd?
ik kan mijzelf wel voor mijn hoofd slaan. hij wil me natuurlijk niet meer nu ik hem steeds weg heb laten sturen. hoe heb ik zo dom kunnen zijn. maar hij kan natuurlijk ook denken dat hij de oorzaak is van dit en durft niet langs te komen!

zie je? staren doet je nadenken.

ik ga rechtop zitten en leg mijn hoofd in mijn handen. ik zucht.

wat is er? hoor ik iemand zeggen. ik kijk op en zie dat de jongens de kamer in zijn komen lopen en dat louis vroeg wat er was. niall had weer is een keer honger dus gingen ze beneden wat eten.

niks, ik verveel me dood hier! zeg ik en laat me achterover vallen. ze lachen.

hier we hebben wat eten voor je meegenomen. eigenlijk mag het niet dus eet snel op! zegt niall en duwt een zak patat in me handen.

ik aanbid jullie! zeg ik en stopt een friet in me mond.

zo wat heb je gedaan toen we weg waren? vraagt liam.

staren en denken. zeg ik en stop wat frietjes in me mond.

denken? waarover? vraagt harry.

Will... antwoord ik. ze knikken.

eigenlijk wel raar. hij heeft al 3 dagen niks meer van zich laten horen... zegt louis.

ik stop meteen met eten. ik weet niet waarom maar ineens zit er een knoop in mijn maag en heb ik geen honger meer. inderdaad, hij heeft als 3 dagen niks meer van zich laten horen en hij belt elke dag. er zit me iets dwars alleen ik heb geen idee wat. ik slik mijn laatste frietje door die ik nog in mijn mond had en leg de zak dan naast me neer. ik pak mijn telefoon en ik tik op Will zijn contact. hij belt. de telefoon gaat over en naar een paar piepjes stopt het en springt zijn voicemail aan. de knoop wordt groter. hij hangt mij nooit op en hij heeft nooit zijn voicemail aan staan. ik bel hem nog een keer. weer voicemail. en dan nog een keer maar dan wordt ik meteen opgehangen. een traan valt over mijn wang. nu raak ik in paniek en beginnen mij handen ook te trillen. ik bel nog een keer en nog een keer maar hij neemt maar niet op. meer tranen beginnen te stromen maar ik houdt niet op met bellen. na  veel mislukten pogingen pakt harry mijn telefoon af en stopt hem in zijn broekzak. louis komt naast me zitten en ik huil tegen zijn borst. ik weet echt niet waarom ik in ene zo jaloers ben en waarom ik nou aan het huilen ben. hij heeft vast gewoon even geen tijd om te bellen. maar ook als hij geen tijd heeft neemt hij  de telefoon op en vraagt of het dringend is of niet.

we rijden morgen wel even langs Sunshine! zegt harry en wrijft met zijn hand over mijn rug. ik knik tegen louis zijn borst aan.
zonder dat ik er ergen in heb vallen mijn ogen dicht en huil ik mijzelf in slaap.

////
volgende ochtend


ik wordt wakker van zacht geroesemoes in de kamer. ik doe mijn ogen langzaam open en zie dat ik nog steeds in louis zijn armen lig. ik rek me uit en kijk dan op.

ready to go home, darling? vraagt liam aan mij. ik knik en ga recht op zitten. ik gooi me benen uit bed en niall helpt me op staan.

het eerste wat ik thuis ga doen ik een douch nemen! zeg ik en hou me vast aan niall.

samen lopen we naar de lift en gaan we naar binnen. liam drukt op 0 en dan gaan de deuren dicht. als de deuren weer open zijn staan er bodyguards ons op te wachten. ik kijk de jongens raar aan.

er staan allemaal fans en paparazzi buiten, zegt louis.

nee, maar ik zie er niet uit! zeg ik en ga met mijn handen door mijn haar. de jongens lachen.

we lopen naar buiten met bodyguards om ons heen. ik hou me nog steviger vast aan niall als ik zie hoeveel mensen er buiten staan. niall heeft het door en tilt me op. niall en ik schieten in de lach als de jongens ons raar aan zitten te kijken. als we bij de auto zijn zet niall me voorin en stapt hij ook in.

onderweg naar huis moet ik weer denken aan Will. ik vind het nog steeds heel raar dat hij niet op neemt. ik pak mijn telefoon weer en begin hem te bellen. na 2 keer overgaan gaat zijn voicemail aan. ik probeer het nog 3 keer en na 3 keer zijn voicemail te hebben gehoord gooi ik boos mijn telefoon voor mijn voeten.

als ik me zo heb opgefrist rijden wij meteen lang Will! zeg ik geërgerd.

als we thuis zijn help louis me uit de auto en lopen we naar binnen. ik loop meteen naar boven en maak mij deur met een ruk open. ik ben heel boos. Will hangt gewoon steeds op. dat heb ik nog niet eens gedaan. ik heb de jongens laten uitleggen waarom ik wil dat hij mij niet ziet, maar hij, hij doet de moeite nog niet eens. ik loop naar de badkamer en kleed me uit. ik ga onder de douch staan en geniet, van het niet lange,  douchen. ik stap er uit en droog me af. ik sla de handdoek om me heen en loop naar de kledingkast. ik pak een lichte spijkerbroek, een wit naveltruitje en een houthakkersblouse in het wit met blauw/zwart. ik trek het aan en begin dan mijn haren te föhnen. als ik daar mee klaar ben loop ik naar beneden. make up laat ik deze keer. ik trek mijn witte Nikes  er onder aan en loop dan de woonkamer binnen.

klaar? vraag ik aan de jongens. 

dilara is het niet beter als je eerst wat uitrust ik bedo... probeert liam maar ik onderbreek hem.

nee, je brengt me of ik ga lopend! zeg ik en loop de woonkamer uit naar buiten. ik hoor de jongens achter mij aan lopen en zuchten.

vrouwen! zeg ik sarcastisch. de jongens schieten in de lach en ik stap de auto in.

er komt zomenteen nog een update!