"Adopted by One Direction"

Hoofdstuk 35

Louis P.O.V.

Dilara... Dilara.... Dilara.... Dilara schreeuw ik als ik naar haar toe ren. Als ik voor haar zit zie ik haar ogen net dicht gaan.

Shit! Liam start de auto! Schreeuw ik en ik zie Liam langs me rennen. Ik til Dilara op met mijn ene arm in haar knieholtes en mijn andere arm onder haar rug. Ik leg haar hoofd tegen mijn borst aan zodat hij niet hangt. Ik loop richting de auto en zet haar op de achterbank. Niall en Harry gaan naast haar zitten en ik spring snel naast Liam. Zonder te vragen of iedereen klaar is scheurt Liam weg met de auto. Ik kijk naar achter en zie dat Harry Dilara stevig vast houdt, en er valt een traan over zijn wang. Dilara en Harry hebben toch de sterkste band van ons allemaal.
Na een paar minuten zijn we er en parkeert Liam de auto voor de deur van het ziekenhuis. Ik stap uit en neem Dilara over van Niall. Ik ren met haar naar binnen en schreeuw om hulp. Er komt gelijk iemand aan met een brancard. Ze wordt van me over genomen er er op gelegd. Alles gaat echt razend snel en ik weet niet waar ik moet kijken. Overal komen dokters vandaan en zeggen allemaal dingen die ik niet begrijp. Als ik mee naar binnen wil lopen wordt ik tegen gehouden en wordt er gezegd dat ik in de wachtkamer mag gaan wachten. Ik heb er moeite mee maar ga wel zitten en zie de jongens aan komen lopen.

Ze zijn nu met haar bezig, zeg ik en ga met mijn hand door mij haren. Ze knikken. Voor de rest zeggen we niks.

Harry P.O.V.

Hier zitten we dan. Hopend dat er niks ergs meer gaat gebeuren en dat ze geen pijn heeft. Dat ze snel weer bij bewust zijn is en dat we haar weer vast kunnen houden. Iedereen kunnen vertellen dat er niks aan de hand is.

Niemand zegt wat en iedereen is stil we zijn allemaal nog in trans en kunnen niet zo goed beseffen wat er nou allemaal ik gebeurd.
Dilara viel gewoon voor onze neus flauw en het zag er heel eng uit. Ze werd in eens heel bleek en zakte door haar knieeen.

Ik zucht en sta op om wat te drinken te halen. Als ik net een bekertje heb gevuld, komt er een dokter naar buiten lopen. We kijken hem allemaal hoopvol aan en dan begint hij te praten.

Ze is weer wakker alleen is ze er zeer slecht aan toe. Ze is heel erg mager en is heel erg moe. Ze is flauwgevallen door te weinig eten, te kort aan vitaminen en vermoeidheid. Ze moet de komende dagen goed tot rust komen. Of dat hier is of thuis mag u zelf weten, maar vandaag moet ze wel hier blijven. Voor de rest gaat alles goed met haar en mogen jullie nu naar haar toe.

Ik tijfel geen moment en ren naar binnen. Als ik binnen kom zie ik een klein kwetsbaar meisje op bed liggen met haar ogen dicht. Ik stap naar haar toe en pak haar hand vast. Ze maakt haar ogen langzaam open en kijkt me aan. Als ze ziet dat ik het ben glimlacht ze en geeft ze, met alle kracht die ze heeft, een kneepje in mijn hand. De andere jongens komen ook om het bed zitten en daar glimlacht ze ook even naar.

Wil je ons niet meer zo laten schrikken? Vraagt/zegt liam met een opgelugde lach. Ze glimlacht maar zegt niet veel. Ze kijkt een beetje naar benden en speelt met haar handen. Schaamt ze zich? Is ze boos? Verdrietig?

Dilara P.O.V.

Ik ben zo verschrikkelijk boos op mezelf. Hoe heb ik het zo ver kunnen laten komen? In plaat van sterk te blijven en justin te bewijzen dat het niks met me doet, wat het overgens wel doet, heb ik alleen maar lopen huilen en mezelf het ziekenhuis in geschopt. Nou echt dilara well done!
Dat is nog niet het ergste van alles...
Het aller aller ergste van mezelf, en waar ik me ook ontzettend voor schaam, is dat ik de jongens verdrietig heb gemaakt. Niet alleen verdrietig maar ook doodongelukkig. Ze hadden bijna een hartverzakking. Ik kijk op van me handen en kijk naar de jongens. Ze zien er geschrokken uit. Ze hebben eindelijk weer een beetje kleur, want deze laatste week waren ze alleen maar bleek. Harry houdt nog steeds mijn hand vast en ik kijk er naar. Hij heeft zulke grote mooie handen.

Dilara gaat alles wel goed? Vraagt Niall bezorgd. Ik kom uit mijn gedachten en kijk hem aan. Ik knik.
Wanneer mag ik weer naar huis?

Morgen! Vandaag moet je hier blijven, zegt Liam. Ik knik.

Jongens ik moet naar de wc... Zeg ik en lach een beetje. Harry helpt me uit bed en ondersteunt me. Ik zeg tegen hem dat ik het heus wel zelf kan dus laat hij mij voorzichtig los. Zodra ik los van hem ben zak ik door mijn knieën maar hij heeft me net op tijd vast.

Mvr, ik kan het wel zelf! Zegt Harry sarcastisch.

Sorry voor het korte hoofdstuk maar ik was jullie wat schuldig. Vanavond of morgen komt er weer een nieuwe update! Ly xx Dilara