"Adopted by One Direction"

hoofdstuk 24

Ik rende de trap op naar boven. Ik liet me op bed vallen en begon te huilen.

Klootzak! Schreeuwde ik en gooide een kussen weg.
Ik stond op en liep naar mijn raam. Ik maakte het open en ging in het venster zitten. Ik keek naar buiten en alles leek zo vredig zo probleemloos.
De vogels die fluiten, de wind die door de bomen waait, de heldere blauwe lucht en de geur van natuur.
Waarom kan dat niet bij mensen? Waarom moet er altijd iets bij ons zijn? Het lijkt wel alsof wij het probleem zijn van alles! De natuur houdt van elkaar, accepteert wie je bent, laat je met rust zonder je te beoordelen op wie je bent.
Waarom kunnen wij dat niet? Wrm moet bij ons alles moeilijk?
Ik haal die adem en bij het uitademen doe ik mijn ogen dicht. Ik blijf voor een paar minuten zo zitten en maak dan mijn ogen langzaam weer open.
Ik wil iets doen ik wil niet hier blijven.
Ik denk dat ik even een boswandeling ga maken.
Ik trek een grijze trainingsbroek aan met daarop een wit shirt. Ik pak mijn zwarte lere jack uit de kast en mijn witte nikes. Ik trek het aan maak dan snel nog even een rommelige dot op mijn hoofd. Ik pak mijn zonnebril, zet die op me hoofd, en loop dan naar benden. Als ik de woonkamer in loop zie ik, tot mijn verbazing, taylor niet meer zitten.
De jongens zien me en staan op van de bank.

Ik ga even een boswandeling maken. Als er wat is hoor ik het wel! Zeg ik en draai me om om wegtelopen. Mijn arm wordt alleen vastgepakt en ik draai me om. Het is louis.

Kom laten we praten dan kunnen we dingen uitleggen! Zeg hij.

Die jongeman daar heeft me al genoeg uitgelegd! Zeg ik en maak me los uit zijn greep.

Ik loop naar de deur en maak hem open, ik smijt hen dicht en loop dan door de poorten naar buiten.

////

Ik loop nu net weer de winkelstraten binnen. Het is nu 12 uur en ik loop als sins vanochtend 8 te wandelen. Ik heb best wel trek in een bak koffie en heb wel een beetje honger. Ik besluit dan ook naar Starbucks te gaan en daar een stukje worteltaart te eten met een bak koffie.
Als ik de Starbucks in loop is het tot mijn verbazing heer rustig.

Ik bestel een koffie Carmel en een stuk taart en draai me dan om en loop naar een tafel. Op weg daar naar toe bots ik tegen iemand aan en mijn koffie valt over diegene heen. Van schrik laat ik mijn taart uit me handen vallen en valt die plat op de grond. Ik kijk op en kijk in de mooiste blauwe ogen die ik ooit heb gezien.

Omg het spijt me zo! Zeg ik. Ik pak zoveel servetten die ik kan vinden en dep zijn shirt af.

Stop, je maakt het alleen maar erger! Zegt hij lachend en houdt mijn handen vast.
Ik kijk blozend naar beneden en ga met mijn voet over de grond.

Will! Zegt hij een steekt zijn hand uit. (Liam hemsworth)
Dilara! Zeg ik en geef hem mijn hand.

Kom je bij mij aan tafel zitten? Vraagt hij.
Uhm... ja is goed! Zeg ik.

Eerst haalde ik nog een nieuwe koffie en een stuk taart en toen liep in naar Will toe. Ik ga zitten en neem een slok van mijn koffie.

Jij gaat zo met mij mee, en dan koop ik een nieuw shirt voor je! Zeg ik en kijk hem aan.
En wat als ik dat nou niet wil? Zegt hij met een grijns.
Dan heb je pech want op dit moment heb je even niks te willen! Zeg ik een neem een hap van mij taart.
We zien wel! Zegt hij en geeft me een knipoog. Ik bloos.

Schattig! Zegt hij.
Wat?
Je bloost! Dat is schattig!
Niet ik bloos niet! Zeg ik en pak mijn handen vast. Omg ik bloos echt mijn wangen zijn helemaal warm. Hij lacht.
Ik neem nog een hap van mijn taart en kijk dan weer naar Will, hij lacht.

Wat? Vraag ik half lachend.
Je hebt wat zitten hier, zegt hij en komt met zijn hand dichter bij. Hij legt mijn wang in zijn hand en haalt met zijn duim iets uit mijn mondhoek. Hij trekt zijn hand weg en ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen. Ik kijk naar zijn gezicht en ik verzink in zijn mooie blauwe ogen. Zijn haar is zo mooi donkerblond en zijn lippen zijn mooi vol en roze. Hij heeft een wit shirt aan maar je kan gelijk zien dat hij een sixpack heeft. Mijn ogen scannen zijn hele lichaam en in droom weg.
Ik zou uren naar hem kunnen kijken. Zo mooi....

Wat? Vroeg Will lachend. Ik kom uit mijn trans.
Wat? Vroeg ik aan hem.
Wat is "zo mooi"?
Zei ik dat hard op! Zeg ik harder en met grote ogen.
Ja! Zegt hij lachend.
Omg! Zeg ik en zak onderuit in de stoel met mijn handen voor mijn gezicht.
Will schiet in de lach en komt niet meer bij. Ik geef hem een tik tegen zijn schouder en zegt dat hij moet stoppen met lachen maar daardoor lacht hij juist meer. Nu begin ik ook te lachen en samen hebben we tranen in onze ogen.

////
Wil en ik hebben nog heel lang gepraat en nu staan we op het punt Starbucks uit te lopen. Het is nu 3 uur en ik vind het wel tijd om naar huis te gaan, ook al wordt het dan een hell.

Nou, ik bel je! Zegt will en geeft me een knuffel. Ik knuffel hem terug en draai me dan om en loop weg.
He ben je lopend? Hoor ik hem vragen. Ik draai me om en zie hem naar me toe lopen.

Ja ik ben lopend! Zeg ik.
Kom dan breng ik je thuis! Zegt hij en pakt me hand. Ik bloos en er komt een leuk gevoel in mijn buik. Ik stop en hij kijkt me raar aan.

Op een voorwaarde! Zeg ik en heb een grijns op mijn gezicht.
Vertel! Zegt hij.
Ik mag een nieuw shirt voor je kopen! Zeg ik. Hij heeft een grijns op zijn gezicht en pakt mijn heupen en trekt mij naar zich toe.
Prima! Als jij een keer met mij op date gaat! Zegt hij.
Prima! Zeg ik stoer maar van binnen huil ik van blijdschap. Hij pakt mijn hand en samen lopen we naar zijn auto.

////
Zo jonge dame! We zijn er! Zegt hij en stapt uit. Hij maakt de deur voor me open en ik stap uit.
Kus! Zegt hij en tuit zijn lippen op een grappige manier.

Nee! Zeg ik lachend.
Wat zei jij? Zegt hij met een grijns.
Ik zei nee! Zeg ik met een lach.

Hij komt naar me toe lopen en ik begin weg te rennen. We rennen rondjes om de auto heen en ik lig helemaal in een deuk. Ik voel opeens twee handen op mijn heupen en ze tillen me op. Ik laat een kleine gil en klem mijn handen om zijn armen. Hij draait me om in zijn handen en nu kijken we elkaar aan. Langzaam zet hij me neer op de motorkap van de auto en brengt zijn hand naar mijn wang.

Je bent zo mooi! Zegt hij. Ik bloos.
Ik heb ook niks te klagen, hoor! zeg ik. Hij lacht.
Hij brengt zijn gezicht dichterbij en hij kijkt me recht in mijn ogen aan.
Als we nog maar een paar millimeter van elkaar zijn verwijderd zoent hij me. Ik voel een kudde vlinders los barste in mijn buik en het vuurwerk schiet mijn oren uit. Hij zoent me zo zacht en liefdevol. Ik hoor achter ons een deur open gaan maar geef er geen aandacht aan. Langzaam haalt hij zijn lippen van de mijne en kijkt me aan.

We spreken af lief! Zegt hij en helpt me van de auto af.
Daar zeg ik geen nee op! Zeg ik. Hij lacht. Hij heeft me nog een laatste kus ze doei en stapt de auto in. Hij start de auto en doet zijn ramen naar benden.

Dag mooierd! Zeg hij.
Doei Lekkerding! Zeg ik. En met dat rijdt hij weg. Ik kijk hem nog na tot dat ik hem niet meer zie.
Ik was helemaal vergeten dat de deur open was gegaan en dat de jongens vast stonden te kijken. Ik draai me langzaam om en zie Niall, Liam en Louis staan. Ik begin te gillen en te springen en doe een raar vreugde dansje.
De jongens liggen helemaal in een deuk. Ik ren naar de deur en stop voor de jongens.

Will is zijn naam! Zeg ik blij en ren dan naar binnen. Ik bots tegen iemand aan en kijk recht in de, nog steeds, mooiste groene ogen die ik ooit heb gezien. Harry.