"Adopted by One Direction"

hoofdstuk 37

louis parkeert de auto op Will zijn oprit. ik stap uit en loop naar de voor deur. als de jongens achter mij staan bel ik aan. na een paar seconde wordt de deur open gedaan door een blond, mooi meisje.

hallo kan ik je ergens mee helpen? vraagt ze vriendelijk.

ja is Will thuis? vraag ik aan haar.

hij is thuis, kom binnen dan roep ik hem even! zegt ze en laat ons binnen. ik kan er nu al niet uit staan.

ga maar zitten in de woonkamer ik haal hem even! zegt ze en loopt weg.
de jongens gaan zitten op de bank maar ik blijf staan. wie the fuck is dat meisje? 
ik hoor voetstappen de trap af komen. ik ga recht staan met mijn armen over elkaar heen. als Will de woonkamer binnen komt lopen schrikt hij van mij en kijkt me aan.

dilara... uhm hoe gaat het? vraagt hij.

slecht... geef ik eerlijk toe.

waarom neem je niet op als ik je bel? vraag ik aan hem.

heb ik niet gehoord? zegt hij als een vraag.

maak het de kat wijs! zeg ik iets harder.

ik weet niet wat jou probleem is maar jij stuurde me steeds weg! zegt hij nu iets bozer.

ik had er een reden voor en ik heb het ook uit laten leggen. en als je een beetje fatsoenlijk was opgevoed had jij me gelaten en met tijd gegeven. en had je ook gewoon de telefoon op kunnen nemen en kunnen zeggen dat je even geen zin had om te praten! zeg ik.

fatsoenlijk opgevoed! wie stond er elke dag voor je deur? wie belde je elke dag? wie maakte zich zorgen om je? ik, ik, ik! maar jij stuurde me steeds weg! zegt hij en zet een stap dichter bij.

ik had er een reden voor! schreeuw ik en stap ook weer dichter bij.

ja een hele stomme reden! zegt hij.

een stomme? ik wilde jou geen pijn doen! is dat een stomme reden? zeg ik en neem weer een stap dichter bij. we zijn nu nog maar 1 mm van elkaar verwijderd en kijken elkaar aan in de ogen. elke keer al sik zijn ogen zie wordt ik weer opnieuw verliefd.

NU heb je me pijn gedaan! zegt hij.

uhm lieverd wat is er aan de hand? vraagt het blonde meisje na een lange stilte.

lieverd? vraag ik verbaasd.

uhm... ja... nou.... Will komt niet uit zijn woorden en doordat weet ik al genoeg.

een ander? een ander? zeg ik zacht tegen mezelf. ik had het kunnen weten.

klootzak! schreeuw ik en geef hem een klap in zijn gezicht.

hoe kun je! schreeuw ik.

ik dacht dat je me niet meer wilde... zegt Will zacht.

je moet niet denken je moet zeker weten! schreeuw ik naar hem en de tranen rollen over me wangen.

dilara het... het spijt me! zegt will nu ook huilend.

als het je had gespeten had je haar allang het huis uitgeschopt! schreeuw ik naar hem.

nou dat hoeft hij niet te doen want ik ben namelijk al weg! zegt het blonde meisje. ze pakt haar tas en loopt de deur uit. Will kijk haar geschokt achterna.

ik. haat. je! schreeuw ik naar hem en loop dan ook weg.

dilara! dilara lieverd! laten we het oplossen! roept hij achter me aan maar ik negeer het. ik stap huilend in de auto terwijl ik op de jongens wacht. als ik de jongens aan zie komen lopen zijn hun hoofden helemaal rood.

waarom duurde het zo lang? vraag ik aan de jongens als ze instappen.

we hebben even gezellig gepraat met Will! zegt louis en start de auto. ik kan het niet helpen maar lach.

////

als we thuis komen loop ik meteen naar de keuken en pak ik chocola. ik neem meteen een grote hap en pak dan de spullen om chocolademelk te maken. als ik de chocolademelk heb gemaakt heb ik de chocola al op. daarom pak ik uit de vriezer een bak chocolade ijs en pak een mega grote lepel. als ik me omdraai zie ik de jongens mij lachend aan kijken.

ik haat jongens! zeg ik en loop lang ze heen.

ik zie dat niet als een belediging want wij zijn mannen! zegt louis.

ik verslik me in mijn chocolade melk en kijk louis lachend aan.

laat me niet lachen! zeg ik en ga zitten.

wat? dus jij wil zeggen dat wij geen mannen zijn! zegt naill.

jou woorden niet de mijne! zeg ik en neem een hap van mijn ijs.

de rest van de dag liep eigenlijk gewoon normaal. af en toe moest ik huilen om Will maar dan waren de jongens er om met te troosten. we hebben samen veel gelachen om "friends" ( tv serie ). en we hebben ontzettend veel gegeten. vraag me niet waarom...

jongens en meisje! zegt harry.

grappig! zeg ik en ga recht zitten.

sup? vraagt niall.

mijn moeder komt vanavond eten met Gemma! zegt hij blij.

ik kook! zeg ik en sta op. harry lacht.

wat had je in gedachten? vraag ik aan hem terwijl ik hem naar de keuken trek.

nog niks eigenlijk... zegt hij.

omg sushi! zeg ik.

ja is prima! zegt harry lachend.

////

klaar! zeg ik als ik het laatste sushi rolletje op een bord leg.

ik kijk naar de klok en het is 4 uur. Anna en Gemma komen om 5 uur dus heb ik nog genoeg tijd om me klaar te maken. ik gooi mijn schort af en ren naar boven. ik stap voor de 3e keer vandaag onder de douch. nieuw record!
Snel was ik mijn haren en lichaam en droog me dan af. ik loop naar mijn kleding kast en weet meteen wat ik aan doe.
ik pak een witte jumpsuit met korte broekspijpen. daaroverheen doe ik een mint gekleurde colbert aan (zie afbeelding) ik pak mijn mint gekleurde hakken erbij en trek dat samen aan. ik doe mijn ogen met mascara en eyeliner, en geef mijn lippen een rode kleur. mijn haar steek ik op en laat een paar plukjes voor mijn gezicht vallen. ik doe een luchtje op en kijk dan nog een keer in de spiegel. ik keur mezelf goed en loop naar beneden. als ik beneden in de woonkamer sta beginnen de jongens te glunderen.

je ziet er beeldschoon uit! zegt harry.

dank! zeg ik lachend. dan gaat de deurbel. de jongens lopen er naartoe en ik wacht in de woonkamer.

we hebben het vriendje van Gemma ook meegenomen als dat kan. hij wilde je graag ontmoeten! hoor ik, neem ik aan, Anna zeggen.

als ze naar binnen lopen zie ik een bekend gezicht.

Will.