"Adopted by One Direction"

hoofdstuk 46

"ik heb je gewaarschuwd" zegt justin en vormt een vuist met zijn rechter hand.

net als hij wil gaan slaan komt de beveiliging en draagt hem de studio uit. hij kijkt me nog vernietigend aan en dan is hij de hoek om.
ik had niet door dat ik al die tijd mijn adem inhield, maar zodra hij de hoek om was kon ik weer adem halen. ik keek de jongens, die mij al aan keken, aan en lach naar ze.

"sorry" zeggen ze alle vier tegelijkertijd. ik schud mijn hoofd en geef ze een knuffel. 

het hele publiek klapt en juicht voor ons en sommige mensen staan zelfs op.

"we kunnen weer live" zeg ik tegen ellen en ze knikt met een bezorgd gezicht.

"ik wil even beginnen met te zeggen" begin ik als we weer live zijn. " dat de jongens er niks aan kunnen doen dat dit allemaal gebeurd is, ik heb justin leren kennen via het internet, en na 2 dagen contact te hebben gehad via de telefoon hebben we al meteen afgesproken. liam vond het eigenlijk helemaal niet goed en veel te snel gaan, maar hij heeft me toch laten gaan. het is uit gegaan met justin omdat ik niks meer voor hem voelde, maar dat accepteerde hij niet dus ging hij rare dingen doen; zoals bij ons thuis langskomen en tegen me schreeuwen, hij heeft me gestalkt en dat soort stomme dingen. toen hij mij begon te stalken, kwam liam met het plan om hem mee te nemen voor het interview van vandaag. dat hebben we nu dus gedaan en hopelijk ben ik nu van hem af en laat hij mij en de jongens met rust."

"nou ik kan je garanderen dat hij je vanaf nu met rust laat, anders stuur ik een paar van mijn mannen op hem af..." zegt ellen en ik schiet in de lach.

"je vaders worden een beetje emotioneel"

ik kijk naast me en de jongens laten inderdaad tranen over hun wangen lopen. ik lach naar ze en ga dan weer verder met ellen.

"zo je bent bijna jarig! wat gaan jullie doen?"

ik moet even slikken voordat ik hier antwoord op kan geven. op mijn verjaardag ga ik namelijk mijn "ouders" ontmoeten. en dat doet me er weer aan herinneren dat louis mijn broer is.

"uhm nou, sowieso komen de oudesr van harry en mij"

"jou ouders?"

sh*it, k*t zooi...

"hé nee, ik bedoel de ouders van louis. ja sorry ik ben nog even een beetje met justin bezig in me hoofd"

ze lacht naar me. pfff.

"dat wordt vast gezellig!"

"ja, ik denk dat ik ook nog wat kinderen van het weeshuis uitnodig om te komen, dus dat komt allemaal wel goed"

we zitten nog een beetje te praten, tot dat ik me een ongeluk schrik en bij harry op schoot spring. ik had kunnen weten dat ellen ons ook ging laten schrikken, door een van haar "mannen" uit die doos, naast de bank, te laten springen.

"thanx" zeg ik droog tegen haar en daardoor moet iedereen nog harder lachen.

na nog een tijd te hebben gepraat, en vragen te hebben beantwoord zijn we klaar en zitten we nu in de auto op weg naar huis.

"ik had mezelf bijna verraden" zeg ik en zak onderuit.

niall moet lachen.

"je hebt het wel goed opgelost" zegt hij en ik knik.

"we zijn trots op je" zegt louis en trekt me in een knuffel.

"dank je!" zeg ik.

de weg naar huis in de auto, hebben we lopen discussiëren over wat we vandaag nog zouden gaan doen. na en tijdje heb ik het opgegeven, want het enige wat ik eigenlijk wilde gaan doen is niks. ik ben kapot van vanmorgen en een schoonheidsdutje zou ook geen kwaad kunnen.
de jongens hebben besloten om te gaan zwemmen, ze vroegen nog aan mij of ik dat ook wilde en toen ik zei dat ik alles best vond, moesten ze zuchten en gingen verder met discussiëren. ik werd en gek van dus heb ik mijn oordoppen in gedaan en ben ik muziek gaan luisteren.

nu zijn we thuis en hebben de jongens besloten om te gaan voetballen. ze vroegen aan mij of ik ook mee ging, maar ik zei dat ik liever binnen blijf, en dat ik het niet erg vond als hun in de tuin zouden gaan voetballen. 
ze vonden het jammer maar hebben me gelaten en zijn zich gaan omkleden. 
ik zit nu lekker in mijn kamer, door mij twitter te scrollen.

sommige mensen zeggen tegen me dat ze me haten voor het afpakken van de jongens en voor het problemen veroorzaken.

ik vind sowieso dat je mensen niet kan haten. ik bedoel je kan een geluid of een "ding" haten. maar ik denk dat je mensen alleen heel erg onaardig kan vinden.

voorbeeld: je bent een jongen en je zit op de middelbare school en je vind een meisje leuk. er is een andere jongen die haar ook leuk vind en zij vind hem ook leuk. je denkt dat je hem haat voor het afpakken van "de liefde van je leven" maar dat is niet zo. je haat wat er gebeurd is en je vind hem, op dat moment, heel erg stom. maar je haat hem niet.

nog een voorbeeld: je bent met een hele groep en er is een iemand die iets over jouw verteld wat je helemaal niet leuk vind. de hele groep lacht je uit. op dat moment ben je zo boos en zit er zoveel woede in je lichaam dat je diegene wel kan uitspugen je denkt dat je hem haat, maar dat is niet zo. je haat het gene (het DING) wat er is gebeurd en jij vind hem op dat moment heel er stom en gemeen.

(ik hoop dat je mij snapt... x dilara)

het woord "haat" zit niet in mijn woordenboek. als mensen tegen mij zeggen dat ze iemand heel erg haten, vind ik het heel jammer dat ze dat zeggen. "
"haat" is eigenlijk een heel groot woord, maar mensen hebben dat niet door omdat ze op dat moment zoveel woede in zich hebben.
ze walgen op dat moment zo erg van een persoon, of zitten met zoveel woeden, dat ze niet nadenken en niet weten wat ze zeggen.

en als iemand in jou leven iets heel ergs heeft gedaan naar jou toe, snap ik volkomen dat je boos bent op hem of haar dat je hem eigenlijk niet wil vergeven. maar ik zeg altijd: "vergeven maar nooit vergeten".
dat heb ik nu met Justin. ik vergeef het hem maar ik zal het nooit vergeten...

(dit is mijn mening hé mensjes xx)

ik wordt uit mijn gedachten gehaald door mijn kamer deur die open gaat. liam en louis komen binnen lopen.

"ey, wat ben je aan het doen" vraagt liam hijgend. ik neem aan van het voetballen.

"niks, gewoon lekker in gedachten"

ze knikken.

"zijn jullie nou al weer klaar met voetballen?" vraag ik aan ze als ik zie dat ze weer normale kleren aan hebben.

"ja, we wilde vragen of je mee ging naar een restaurantje. dan gaan we lunchen" zeg louis.

"ja tuurlijk"

ik sta op en loop samen met liam en louis naar beneden, om lekker te gaan eten.

nogmaals het is mijn menig, en een mening is geen feit dus je hoeft het er niet mee eens te zijn. xx dilara.