Love of the Mafia

Elinin Ayarını S*keyim

1 Buçuk Ay Sonra...

     Ayaklarımı göle soktum ve kucağımda yatan Kkami'nin başını okşamaya başladım. Kkami, Hyunjin dışarı çıktığında canım sıkılmasın diye sahiplendiğimiz minik bebeğimiz olan köpekti. Bize biraz zor alışmış olsa da artık bizden ayrılamaz hale gelmişti. Şimdi ise Hyunjin eşyalarımızı arabaya geri koyuyordu ve iki gündür geçmeyen bel ağrım yüzünden ben oturuyordum. Tabii bir de o iki gün dediğim zamanın ilk günü de göt acısı yaşamıştım ama artık o geçmişti.

     "Felix, dönebiliriz sevgilim." Arkamı döndüğümde bana doğru elini uzattığını gördüm. Elini tutup kucağımda Kkami ile kalktım ve açık yeşil şort eteğimi düzeltip üstümdeki beyaz örgü kolsuz kazağı da düzeltmek için Kkami'yi Hyunjin'e uzattım. Köpüşü tutup arabaya dönerken ben üstümü düzelttim ve yerden çantamı alıp hızlıca arabaya döndüm.

     Hyunjin'in yanına oturup kapıyı kapattım ve kemerimi takıp çantanın içinden suyumu çıkartıp içtim. "Şimdi ne yapacağız?" diye sorup ona döndüğümde aracı çalıştırdı ve dört-beş saat önce geldiğimiz yolu dönmeye başladık.

     "Eve dönelim şimdi, Kkami'yi yıkamamız lazım hayvan yeşil oldu Felix." dediğine gülüp suyu çantama geri koydum ve radyoyu açıp pop olan bir kanalı seçtim. Piknik yaptığımız süre boyunca durmaksızın jazz dinlemiştik ve bir yerden sonra sıkmıştı artık.

     "Güney Kore hükümetinin özel yayınından dolayı akışı kesiyoruz." Radyodan gelen sesle kaşlarımı çatıp Hyunjin'e dödüm. Onun da kaşları çatıktı ve yolda biraz kenara çekip durarak radyonun sesini açıp dinlemeye başladık.

     "Yaklaşık iki aydır sessizliğini koruyan Güney Kore Cumhuriyeti, bugün ilk kez ortadan kaybolan mafyalar Hwang Hyunjin ve Lee Felix hakkında bir açıklama yaptı. Şimdi sizi özel yayına bağlıyoruz." Birkaç saniye süren sessizliğin ardından cumhurbaşkanının sesini duyduk.

     "Sadece uyuşturucu kaçakçılığı yapmakla kalmayıp seri katil olan mafya elebaşları Hwang Hyunjin ve Lee Felix, bu sabah saatlerinde Busan'da bir uyuşturucu sokağında ölü bulunmuştur. Kendileriyle çalışan Jeon ve Park ailesinin öldürdüğü öğrenildi ve kendilerine devlete yardımda bulunduklarından dolayı on milyon dolar para bahşedilmiştir. Bugüne kadar arama yapan milletimize teşekkür-" Radyo kapandığında şaşkınlıkla Hyunjin'e döndüm. "Park Jimin böyle bir şey yapmış olabilir mi?" Sorduğum soruyu duymazdan gelip güldüğünü düşünmüştüm ki elini bacağıma atıp şort eteğimin biraz altını okşarken camı açarak derin nefesler alıp verirken sakinleşmeye çalıştığını anlamıştım. O sırada bana dönmeden konuştu.

     "Jeon Jungkook böyle bir şey yapamaz. O adam mafyalıktan çekilecekti ve çok fazla adam öldürdü o psikopat. Sadece ortaya çıkmamız için oyun oynuyorlar. Ortaya çıkacağız ve bizi gebertip bu dediklerini kanıtlamaya çalışacaklar."

     "Kanıt..." deyip aklıma gelenle gülümsedim. "Hyunjin, kanıt isteyelim."

     "Ne?"

     "Anonim mesaj atıp 'öldüklerine dair kanıt istiyoruz' diyelim. Eğer bir gün içerisinde kanıt gönderemezlerse halkın güvenini kırmış olacak. Hatta DNA testi ile kanıtlamalarını isteyelim çünkü izin olmadan evlere giremezler, girerlerse de hiçbir cesetle karşılaştıramazlar."

     "Neden karşılaştıramasınlar?" Sorduğu soruyla gözlerimi devirdim. "Hyunjiin biz ölü müyüz?" Bir süre aramızda geçen konuşmayı kafasında tartıp bana döndü ve anladığını belirtircesine başını salladı. "Zeki olmanın beni azdırıyor olmasından konuşabilir-"

     "Kıçım yırtılacak artık!"

***

     Hyunjin kucağında Kkami ile banyodan çıktığında sırılsıklam olan ikiliye bakıp gülerek ön balkondan içeriye girdim ve önce Kkami'yi sonra da Hyunjin'i öptüm. "Çok güzel kokmuşsunuz. Hadi kurulanın da yemek yiyelim, acıktım."