kayıp bebek serisi, erkek başrol.
Bir ailem, bir yuvam vardı. Yalan değildi, önüme konulan acı bir gerçek kanıtları ile beraber vardı.
+18
*psikolojiyi zorlayan bölümler olacaktır lütfen ona göre okuyun*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Soner Avcu-Yalnızlıklar
aktiflik çok düşmüş ayol oy ve yorum atmayı unutmayın aşklarım
Öfkeliydim.
Kullanılıyor oluşuma mı yoksa bunca zaman sonra bir ailemin oluşuna mıydı bu öfke bilmiyordum.
Akla mantığa yatmayan çok şey varken düşününce kafanda oturuyordu bir şeyler. Hiç umulmadık şekilde yardımda bulunması, bakışları, sözleri...Çok çabuk kandım. İki ilgi görünce iyi olduklarına inandım.
Onların değil benim hatam vardı.
Ayağa kalktığımda bedenimi taşıyamadığımı fark ettim. Bacaklarım o kadar titriyordu ki kalkamıyordum bile. Derin bir nefes almaya çalıştım ama yapamıyordum. "Özgür ?" Kafamı kaldırdığımda gördüğüm yüzü tanımaya çalıştım. Siması tanıdıktı ama ismi aklıma gelmiyordu. "Nefe-" Derin bir nefes almaya çalıştım yeniden ama almaya çalıştıkça göğsüm sıkışıyordu.
"Siktir! Hayır." Gömleğimin bir iki düğmesini açıp, çantasından su çıkardığında boynuma ve yanaklarıma sürdü. "İçmedim hiç." Ağzıma dayattığı sudan bir yudum alınca öksürerek kendime gelmeye çalıştım.
"Hasta mısın ?" Dedi anlamaya çalışarak. Cevap veremiyordum. Dilim lal olmuştu sanki. Eli alnımı bulduğunda kaşlarını çatarak çekmişti, o an gözleri bedenimi bulduğunda kısa bir süzgecinden geçirdi. "Düşündüğüm şeyse umarım işe yarar." Beni kendisine çekip, sarıldığında sırtımı okşuyordu yavaş yavaş. "Sakinleşmeye çalış." Dedi kısık bir sesle.
Nefesim yavaş yavaş düzene girdiğinde ondan ayrılmıştım. Gözlerim ayaklarıma ve ellerime kaydığında titremenin durduğunu gördüm.
"Teşekkür ederim." dedim sessizce.
Mahcup olmuştum sebepsizce. "Rica ederim, krizin mi tuttu?" Bunu anlayıp, hızlı hareket etmesi şaşırtmıştı. "Evet." Dedim düz bir sesle. "Daha iyi misin peki?" Kafamı salladım yorgunlukla.
Kendi, kendimi öldürecektim bir gün.
"Adın neydi?" Dedim ona dönerek. "Kaan, sınıfının yanındaki dil sınıfından." Dil sınıfı. Kaan. Kafama aniden dank eden şey ile mahcubiyetle baktım. "Hatırladım. 7 dil bilip, Amerika'ya çağırılan sendin." Kahkaha attığında kafasını sallamıştı. "Kafanda iyi yer edinmişim, bir yerlerim kalkmadı desem yalan olur."
Bu sefer gülümseyen bendim.
"Okulda hala gözde çocuksun kaldır bence de bir yerlerini."
Tek kaşını kaldırdığında elimden tutup, yerden kaldırdı. "Öyle olup, adımı unutman indirdi bir yerlerimi." Dedi alayla. "Aklımdan çıkmış, kusura bakma."
