kayıp bebek serisi, erkek başrol.
Bir ailem, bir yuvam vardı. Yalan değildi, önüme konulan acı bir gerçek kanıtları ile beraber vardı.
+18
*psikolojiyi zorlayan bölümler olacaktır lütfen ona göre okuyun*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arda Özgür temsili.
Oy ve yorum atmayı unutmayın lütfen
*****
Bazen ölümü arzuladım, bazen masum olmayı, bazen sade bir yaşamı, bazen ise çocuk olmayı. Hiçbiri olmamıştı. Kursağımda bir bir kalmıştı bu arzular.
Sonrasında öğrendim ki hayal etmeyi değil yaşadığım anı korumalıymışım. Samet ve Erhan'la iyi olmaya odakladım kendimi her zaman. Hiç bir zaman kavga etmedik ya da dargınlık yaşamadık. İlişkimiz hep sağlamdı.
Ama ben içten içe bu sağlamlığın gevşemesinden hep korktum. Onlarsız bir hayatı düşünemiyordum öyle ki onlara bir şey olduğunda yüreğim ağzımda sabaha kadar beklerdim başlarında. Bu eve gelişimde bile onlarsız ne yapacağım sorusu kafamı hep kurcaladı.
Şimdi ise kendi durumumum içinde hapsolmuştum. Başardım sanmıştım. Ayağa kalkıp, mutlu olduğuma inanmıştım...Eski bendim. Kendimi kandırdığımı uzun zamandır biliyordum. Öyle bir yalan kafamda kurulmuştu ki o yalanı başlatan ve asıl inanması gereken kişi olmuştum.
Bunu değiştirdiğim psikoloğumla fark ettim. İlaçlarımı içmiyordum. Çıktığım 5. seansla tam bir aydır kendi içime hapsolmuştum. 1 ayda beş kere psikoloğa gitmek ruhen yormuştu. Önceki bu kadar değildi asla. Önceki sanki belirlenmiş bir planda beni kendi ellerinde oynatıyordu.
Yorulmuyordum önceden. Şimdi ise her konuşmamda nefesim bana işkence oluyordu. Ağırlığı daha derin hissediyordum. Barçın, Yalçın ve Yavuz'un günden güne bana karşı kurmaya çalıştıkları samimiyetin karşılıksız kalışı ile onları da mahvediyordum. Elimde değildi.
İstedikleri o mutluluğa ya da enerjiye sahip olamıyordum.
Barçın ne kadar demese de 1 ay içinde o şerefsizi nezarete sokmuştu. Sonrasında ilerleyen mahkemeye kadar içerde tutulacağına karar verilmişti. Bu 1 ayda mahkeme için öğrendiği şeylerle bana daha da yakın olmuştu. Yavuz bazen Arda ile yanıma gelip akşamları yanımda uyuyordu.
Samet ve Erhan her gün yanıma gelip beni eğlendirmeye çalışıyorlardı. Yanımda olduklarını belli etmeye çalışıyorlardı ama görüyordum. Sonuç alamadıkları her an onlarda üzülüyordu.
"Seni psikiyatriye yönlendireceğim. Rahat olabilirsin onunla konuşurken ben gerekli bir kaç şeyleri konuştum ama senin konuşman daha sağlıklı olur."
Sahte bir tebessümle karşılık verirken tekrar ilaç kullanacağımı bilmek canımı sıkmıştı.
"Şuan müsait istersen konuşabilirsin."
"Olur."
Tarif ettiği odaya ilerlediğimde kapıyı çalarak içeriye girdim. İçerde 25 yaşlarına yakın genç bir adam görmemle şaşırmıştım. Yaşlı birini bekliyordum istemsizce. "Merhaba, Hoş geldin."
