kayıp bebek serisi, erkek başrol.
Bir ailem, bir yuvam vardı. Yalan değildi, önüme konulan acı bir gerçek kanıtları ile beraber vardı.
+18
*psikolojiyi zorlayan bölümler olacaktır lütfen ona göre okuyun*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Fotoğraf Yavuz vib veriyor
Oy ve yorum atmayı unutmayın ballarım, keyifli okumalarr
***
Yavuz bana ne kadar sırnaşabilirse o kadar çok sırnaşmıştı. Kedi gibi sindiği göğsüme kafasını gömdüğünde dağılan saçlarıyla tatlı bir görüntüye ev sahipliği yapıyordu.
Uyandırmam gerekiyordu ama kolumu beline atıp, dudaklarımı saçlarına bastırdım. Gözlerim hissettiğim huzurla kapanırken derin bir nefes aldım.
Böyle bir an yaşayacağımı düşünmezdim. Kardeşimin olacağı, onunla aynı yatakta uyumak...Düşüncelerimin, hayallerimin çok ve çok ve üstündeydi. Onlara negatif yaklaşmaktan korkuyordum. Bir yanım onları suçlu buluyordu ama diğer yanım onlar da senin gibi diye bağırıyordu.
Yavuz ne kadar belli etmemeye çalışsa da babasının silahla onları öldürmeye gelmesini kaldıramadı. Normal bir durum değil, alışık olsa da sindiremiyordu. Gözlerindeki yorgunluk ve korku o kadar belliydi ki. 15 yaşında bir çocuğun üzerine binen yük haksa bu dünya asla adaletin bulunmadığı bir yerdi.
"Abi." Uykulu sesi ile kafasını hafifçe kaldırdığında gözlerimi kapattım. Üzerime örtülen pike ile kafasını boyun girintime sokup, yatakta küçülmüştü. "İyi ki varsın." Ne dediğini anlamamıştım uykulu oluşundan yarım yamalak konuşuyordu.
"Lan siz uyuyor musunuz daha ?"
Yalçın'ın sesi olan uykumu da kaçırdığında bayık şekilde ona baktım. "Yavuz kedi gibi sırnaşma okula hazırlanman lazım." Sitemli sesine gülüp, yanağımı nispet yaparcasına öptüğünde Yalçın kaşlarını çatmıştı.
"Kudur."
Yataktan atlaya atlaya kaçıp, odasına kaçtığında gözlerini devirdi. "Bu çocuk bozuk."
"Niye öyle diyorsun çocuğa?"
Gözlerini öyle mi dercesine büyütüp, yanıma uzandı. Kafamı ona doğru kaldırdığımda oda gözlerini çevirmişti. "İyi misin?" Neyi kastettiğimi anladığında yüzü düşmüştü. "İyiyiz, bize bakma sen kavga etsek de ayrılamayız birbirimizden."
Ne kadar kırgın olsa da abisine olan düşkünlüğü kırgınlığının önüne geçiyor.
"Öyle demek istemedi bence."
"Öyle demek istedi. Sadece seçtiği yol kırıcı taraftı o kadar."
Aralarına daha fazla girerek 3. kişi olmak istemiyordum. Zamanla düzeleceğinden emindim. "Yavuz bizim okula mı gelecek bugün?" Dedim konuyu değiştirerek. "Evet, umarım uyum sağlar bu okulunda kimseyle yakın olmamıştı."
"Neden ? Bir problem mi var?"
Bunu öğrenirsem en azından yanında olurdum bundan sonra.
