yuva

final

Özgür, Yavuz'un anlamadığı soruları çözmesinde yardımcı olurken Erhan bahçede Arda ve küçük kardeşleri ile ilgileniyordu.

Barçın barbekü yapmak için herkesi davet etmişti. Önceden Erhan'ın ailesi ile bir yemek yemiş ve onlarla tanışmıştı. O kadar iyi anlaşmışlardı ki Erhan'nın üvey babası ile garip bir şekilde sohbeti akşama kadar devam ettirebiliyordu. Aynı şekilde Yalçın'da Erhan'ın annesi ile çok iyi anlaşıyordu. Tabi bunda Beril hanımın elinin lezzetinin olması da büyük bir katkıydı.

Özgür bir aile gibi bir arada, uyum içinde olduklarını gördükçe mutlu oluyordu. Önceden bu şeylerin hayali bile aklının ucuna gelmezdi.

"Abi bir şey diyebilir miyim? Ben Erim'i davet edebilir miyim ?"

Özgür sorunun masumluğu üzerine gülmeden edemedi. "Neden gülüyorsun ki?" Dedi trip kokan bir sesle.

"Çok tatlı sordun dayanamadım, özür dilerim...Çağır tabi abim de Uğur abiyi çağırmıştı." Heyecanlı heyecanlı telefonuna koştuğunda göz devirmeden edemedi.

Aşağıya inip, Erhan'nın yanına oturduğunda Arda'yı kucağına almıştı. "Samet neden gelmedi daha?" Dedi merakla Özgür. "Bilmiyorum mesajlarıma dönmedi daha." Erhan'nın sesinden akan endişe ile Özgür yeniden aradı.

3. Çalışta açılan telefonla içi rahatlamıştı.

"Nerdesin sen oğlum?" Kızar tonda sorduğu soru sadece endişedendi. Saatlerdir kimseye dönmemişti.

"Kurabiye aldım sizin için. Oğlum görmeniz lazım böyle bekletilmiş de değil."

Erhan ve Özgür aynı anda gözlerini devirdiklerinde Arda telefona sesini duyurmaya çalışıyordu.

"Sameyy!"

"Canını yediğim seni unutur muyum?"

"Samet abi bizi!" Erhan'ın kardeşlerinden yükselen sesle Samet gülmeden edemedi. "Sizi nasıl unutayım çikolata canavarları geliyorum beş dakikaya."

"Tamam dikkatli gel."

Telefonu kapattıklarında Erhan derin bir iç çekerek oyun oynayan kardeşlerini izliyordu düşünceli şekilde.

"Geçen gün kolunda bıçak izi gördüm." Diye mırıldandı Erhan. "Artık bir şey anlatmıyor üzülürüz diye."

Özgür bu durumun farkındaydı. Gün geçtikçe canını da sıkıyordu.

"Hiç bir şey olmamış gibi konuştu yine. İçine kapanıyor gibi bilmiyorum." Üzülerek mırıldandığı şeyler iki yüreği de üzmüştü.

"Bazen çok pişman oluyorum onu orda bıraktığım için." Erhan'ın dedikleri ile kolunu onun omzuna atmıştı. "Olma, çünkü Samet düzelecek eminim. Onu o halde bırakacak değiliz."

Cümlesini bitirmesi ile Uğur, Erim ve Samet'in girmesi bir olmuştu. Herkes herkesle selamlaştıktan sonra Arda be Erhan'nın iki kardeşi Samet'e sıkıca sarılmışlardı. Yavuz Erim'in gelmesi ile içi içine sığmazken kimsenin görmediği bir köşede sarılmış ardından abisinin yanına geçmişti Erim'le.

Uğur ise Yalçın'nın yanında yerini almıştı bile.

"Bizimkiler Samet aşığı çıktı resmen..." Erhan'ın dediği şey ile Samet gülerek onlara baktı. "Kudurun." Hepsinin yanağını öptükten sonra Arda'yı Özgür'e verince diğerleri oyun oynamaya gitmişti.

"Nasılsın Yavuz?"

"İyiyim Samet abi sen nasılsın ?"

"İyi-"