kayıp bebek serisi, erkek başrol.
Bir ailem, bir yuvam vardı. Yalan değildi, önüme konulan acı bir gerçek kanıtları ile beraber vardı.
+18
*psikolojiyi zorlayan bölümler olacaktır lütfen ona göre okuyun*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sınıfta uyumaya çalışan bebeğim...
Okula gitmek ilk defa bu kadar zor gelmişti. İlk dersin onunla oluşu işi daha da boka sardırıyordu. Telaş yapacak ne vardı bilmiyorum ama gergin hissediyordum.
"Samet bugün antrenman varmış bana Rana hoca giriyor."
Samet cebinden çıkardığı telefondan plana bakarken okula baktım. Kesinlikle arkama bakmadan kaçıp gitmek istiyordum. "Bana da yeni gelen hoca girecek sanırım." Kaşlarım çatılırken ikisine dönmüştüm. "Yalçın ikinizden birisine girmiyor mu?" Neden girmiyordu ki?
İkisi birbirlerine bakıp, sırıttıklarında gözlerimi devirdim.
"Belki de abiciğin seninle ilgilenmek istiyordur tatlım ha ?"
Erhan'ın kalçasına ayağımı sertçe geçirdiğimde götünü tuta tuta benden uzaklaşmıştı. "Ben seninle bir ilgileneceğim." Samet omuzlarımdan tutup, kolu arasına aldığında halimize güldüğüne eminim.
"Ulan kıçım! Knk okuyamazsam hayatımı bu kurtaracak biliyor musun!"
"Sen cidden orospu oldun yavrum ya." Samet'e katıldığımı belli ederken dediği şeye gülmemek için zor tutuyorum. "Aşko hayat koşulları ne yapacaksın." Bu çocuk bu kadar yılışık değildi, bozmuşlar...
Sınıfa geldiğimizde çantamı sıraya atıp, spor çantalarını alan ikiliye baktım. Bok vardı sanki spor yapacak. "Defolup gidin, gözüm görmesin." Kafamı sıraya koyup, şapkamı kafama geçirdiğimde birinin şapkamı çıkarması bir olmuştu.
"Sülalesini siktiğim defol git dedim la-"
Yalçın'la göz göze gelmemle diyeceğim kelime ağzımın içinde kalmıştı. Diyeceğimi dedikten sonra o kelimenin ağzımın içinde kalması çok hoştu...
"Ben...Erhan sandım kusura bakmayın." Bir an resmi olup, olmamak arasında kalsam da okuldaydık ve o öğretmenimdi. "Başka hocan olsaydı ne yapacaktın ?" Dediğinde utandığımı hissediyordum.
Yok abi, saygısızlık tersti bize işte. Ağzımdan küfür eksik olmasa da büyüğümü küçüğümü bilen biriydim.
"Yakamdan tuttuğu gibi müdür odası sanırım."
Gülüp, karşımdaki sıraya oturduğunda sırtını duvara vermişti. "O kadar şanslısın ki abin geldi." Allah razı olsun. "Ne şans." Dedim alayla sırıtarak. Hırkamı çıkardığımda gözlerim yüzünde geziniyordu. "Barçın'la daha çok benziyorum." Dedim süzmeye devam ederken. "Bana benzeyen senden 2 yaş küçük olan Yavuz."
Kardeşim vardı. Bu düşünce ile içimde tatlı bir kasılma olmuştu.
