kayıp bebek serisi, erkek başrol.
Bir ailem, bir yuvam vardı. Yalan değildi, önüme konulan acı bir gerçek kanıtları ile beraber vardı.
+18
*psikolojiyi zorlayan bölümler olacaktır lütfen ona göre okuyun*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Barçın eve geldiğinden beri sessizliğini korurken bu Özgür'ün gözünden kaçmamıştı. İçine batan bir şeyler vardı ve bunun nedeni olma düşüncesi çok korkutuyordu. Barçın kendine kahve yapmak için mutfağa gittiğinde Özgür arkasından gitmişti fırsat bilerek.
Barçın çıkardığı bardakla kapıda duran kardeşini fark ettiğinde tebessüm ederek ona dönmüştü.
"Bir şey mi istemiştin?"
"Seninle konuşmak istiyorum."
Sesindeki huzursuzlukla elindeki bardağı gergince indirdi. Bedenini tamamen ona doğru çevirdiğinde ciddiyetle ona baktı. "Bir şey mi oldu?" Özgür buna ne cevap vereceğini bir an bilemedi soracağı sorudan sonra olacaktı her şey.
"Babanla konuşman kötü mü geçti geldiğinden beri suratın asık." Çekinerek sorduğu soruyla Barçın bu haline tebessüm etmeden duramadı. Beklediği şey kesinlikle bu değildi. "İyi diyemem." Dedi gülümseyerek kafasını eğerken.
Özgür içine batan şeyi daha derin hissediyordu artık. Rahatsız edici bir hisle boğuluyordu sanki.
"Neden benim yüzümd-"
"Yapma şunu işte."
Barçın yaslandığı tezgahtan kendini çekip, kardeşinin yanına gittiğinde onu kendisine çekip sarılmıştı. "Senin yüzünden değil. Farkında değilsin ama bizim için temiz bir sayfa açtın, hepimizin sağlıklı büyüyebileceği bir sayfa Beha."
Özgür ona Beha denilmesi ile tüylerinin tiken tiken oluşunu hissedebiliyordu. Bu isim ona çok uzak gelirken aynı zamanda yakın da hissettiriyordu.
"Barçın o adam beni korkutuyor, normal birine benzemiyor." içindeki sıkıntıyı tam anlamıyla dışarıya vurduğunda kafasını kaldırıp, gözlerinin kopyası olan yeşil gözlere baktı. "Kendi çocuğuna acımayan bir adam her şeyi yapabilir. Kendim için değil Yavuz ve Arda için endişeleniyorum."
Kardeşinin dediklerine içten içe hak veriyordu. O adamdan bir şeyler bekliyordu bu beklenti onu korkutsa da yansıtmak istemiyordu. Yeni düzen herkesi yeterinde gererken bunu düşünmelerini istemiyordu
"Ben varken, Yalçın varken...Ve senin gibi abisi varken o adam bir şey yapamaz. Ben sizi bu çatı altına alırken güvenliğinizi sırtlandım."
Özgür ne kadar kabul etmekte zorlansa da karşısındaki adama güveniyordu. Birbirlerini daha yeni tanıyorlardı ama sesinden ve bakışından bir şekilde kendini güvende hissediyordu.
"Dikkat et yine de."
Önünden geçip, kahve makinesine ilerlediğinde tableti koyup tezgaha yaslandı. Barçın ise bir anda utanan kardeşinin kaçışını izledi sırıtarak. "Ben Yalçın'la konuşmadım ama..." dedi aklına gelen şey ile bunu nasıl diyeceğini bilemedi cümlenin devamını getirmek istese de yanlış anlaşılmaktan korkuyordu.
