kayıp bebek serisi, erkek başrol.
Bir ailem, bir yuvam vardı. Yalan değildi, önüme konulan acı bir gerçek kanıtları ile beraber vardı.
+18
*psikolojiyi zorlayan bölümler olacaktır lütfen ona göre okuyun*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*o günün sabahı*
Özgür'den
Gözlerim gelen ikiliye kaydığında gülümseyerek yerimden kalktım. Hala onlarla ayrı yaşıyor oluşumu idrak etmiş değildim.
"Özgür boğuldum amına koyayım!" Gülerek ondan ayrıldığımda Erhan'a sarılmıştım. "Nasıldı ilk günün ? detayı detayına." Beni kendisinden ayırıp, omuzlarımdan tutarak oturttuğunda ikisi karşıma geçmişti. "Mahkemede gibi hissettim amına koyayım." Gerilmiştim nedensizce.
"Yok oğlum bir yanlış olursa sikeceğiz altı üstü." Erhan'a tek kaşımı kaldırıp baktığımda dudaklarına fermuar çekip arkasına yaslanmıştı. "İyiydi...Barçın babasına gidene kadar." Derin bir nefes aldığımda kafamdaki şeylere ancak Samet ve Erhan'la ulaşacağımı biliyorum.
"Olum bu baban olacak harbi diyorum kıl herif. Tipinden belli." Dedi tiksindiğini belli ederken.
"Öyle zaten. Barçın dışında diğer çocuklara bir ilgisi yok. Barçın sanırım sert bir şekilde ayrıldı evden."
"Barçın açısından düşününce aşırı sikik bir durum. Bir tarafın seni seven baban diğer tarafın kardeşlerine cehennem olan baban." Samet'in dedikleri içime koca bir ağırlık çöktürmüştü. Düşününce cidden öyleydi. Barçın baba sevgisi ile büyümüş biriydi.
"Öyle ama abilik görevini yapıp, resti çekti. Özleyebilir, görüşmek isteyebilir bu doğal hakkı adamın. Üzerinde emeği var kaç yılın sonuçta. Barçın kardeşlerini korumalıydı ve onu da yaptı bence bunun dışında kalanlar sizi ilgilendirmemeli."
Benim yüzümden kavga edilirken nasıl olacaktı o? Barçın'ın yüzündeki çaresizliği ve mahcupluğu görebiliyordum. Ortada kalmıştı. Ne zaman düşünceli baksa gözü hep Yalçın'ın üzerinde oluyordu.
"Öyle ama o evden benim yüzümden çıkıldı, kavga nedeni de benim. Adamı iki derede bırakmaya hakkım yok. Onunla da konuştum ama yanlış düşündüğümü söyledi. Ben her şeyin sorumluluğunu alarak sizi bir çatı altına aldım diye söyledi. Ama ne zaman dalsa gözü Yalçın'da."
Öyleydi ve az çok neden olduğunu tahmin edebiliyordum.
"Yalçın mı?" Dedi anlamayarak Erhan. "O adam sanırım Yalçın'a çok çektirmiş."
"Barçın bu yüzden ikilemde." Dedi Samet doğrulayarak. "Evet. Söylemedim ama Yalçın'ın kolu morluklarla kaplı dün gece lavaboda elini yıkarken fark ettim. Kenarda fondöten kapatıcı tarzı şeyler de vardı."
Bunu gördükten sonra bir şeyler daha çok kafama oturmuştu.
"Orospu evladı." Gözleri özür dilercesine bana dönünce buruk bir tebessümle gülümsedim. "Rahat olun bende sövdüm gece gece." Candı bu. Hak edilecek bir şey mi?
