AY IŞIĞI

22. Bölüm

Herkese merhaba! YENİ BÖLÜMLERİ ARTIK +15 OYDAN SONRA YAYINLAYACAĞIM AMA GEÇEN BÖLÜM BU KADAR OYU BİLE ALMANIN ZOR OLMASI VE YORUMLARIN AZLIĞI BENİ BİRAZ ÜZÜYOR YAZMA İSTEĞİMİ AZALTIYOR. BU BÖLÜMÜ YILBAŞINDA YAYINLAMAM DAHA MANTIKLI OLURDU AMA O ZAMANLAR YAYINLAMAYA BAŞLADIĞIM İÇİN BUGÜNE KADAR SARKTI. AMA SONRAKİ BÖLÜMLER ARTIK ZAMANLARI HIZLANDIRACAĞIM İÇİN BU SEFERLİK BÖYLEO LACAK :) UMARIM BEGENİRSİNİZ. UZUN BİR BÖLÜM YAZDİM. LÜTFEN OYLARINIZI VE OYRUMLARINIZI BEKLİYORUM. EMEĞE SAYGI :) İYİ OKUMALAR :)

MULTİMEDYA DA GÜVENİN ÇALDIĞI ŞARKI VAR. :)

------------

Kaderin herkese oynayacak bir oyunu vardır ve asla bitmez. Biri biter diğeri başlar, o biter bir başkası. Bu sonsuza kadar böyle devam eder. Sana düşen, bunca şeyin arasından sapasağlam kurtulmak ve kaldığın yerden devam etmektir. Peki, milyarlarca insan arasından kaçı bunu başarıyla tamamlayabilir? İşte o kısmı orana vurulduğunda elde edilen veri bir elin parmaklarını geçmez. Hayat herkese karşı adil oynamaz. Bazılarına acımasız bazılarına fazlasıyla merhametli, benim gibilereyse zaman zaman acımasız zaman zaman merhametli. Acaba Güven için hazırlanmış veya oynanmış oyunlar neler? İşte bu kısmı da zaman gösterecekti.

Tabi benim ne kadar zamanım varsa...

Orkun'la konuşmamız bittikten sonra korkunç bir ruh haliyle eve gelmiştim ve kendimi odama kilitleyip telefonumu kapatmıştım. Bana anlattıklarını yarıda kesip gitmem gerektiğini söylemiştim çünkü devamını kaldırabileceğimi düşünmüyordum. En azından henüz buna hazır değildim. Yaklaşık bir saat boyunca kendi evlerinde oturmuş konuşmuştuk. Daha doğrusu o benimle konuşmuştu ben ağzımı açıp hiçbir şey söylememiştim. Yani genellikle. Yine aynı şeylerden bahsetmişti ilk önce dinlemeye bile tenezzül etmemiştim açıkçası. Ama daha sonra anlattıkları ilginçleşmeye başlamıştı. Ne dediğini tam olarak hatırlayamazsam diye çaktırmadan telefonumun ses kaydını açıp sesini kaydetmiştim. Telefonumu geri açtım ve ses kaydını başa alıp dinledim.

" Yıllar önce neler olduğunu tam olarak hatırladığını biliyorum. O yüzden şimdi beni çok dikkatli dinlemen gerekiyor. Bu anlatacaklarımı bir daha tekrar etmeyeceğim. O gün birilerini daha görmüştün hatırlıyorsundur ve ben de oradaydım. O gün bu sırrı saklamamız gerektiğini çok açık bir şekilde belirtmişlerdi, öyle değil mi?"

Fazlasıyla açık bir şekilde belirtmişlerdi. Silahlarını bana ve Orkun'a doğrultup ciddi bir tehditte bulunmuşlardı. Ama şu anda tam olarak ne dediklerini hatırlamıyordum. Emin olduğum şey ne söyledilerse baya etkili olmuştu. Hala kimseye tek kelime edecek cesaretim yoktu. Orkun'da söylediğine göre kimseye bir şey dememişti.

" Kimseye bir şey söylemediğini düşünüyorum. Umarım yanılmıyorumdur."

" Yanılmıyorsun. Kimseye tek kelime etmedim. Sen birine söyledin mi?"

"Canımı yolda bulmadım ben. Tabi ki söylemedim. Bak, sana asıl söylemek istediğim şey; dikkat etmen lazım. Özellikle de bu zamanlar. Sana mesaj atmıştım ama çok umursamadın. Belki de inanmadın ama ciddiyim, bu çok önemli bir durum. Duyduğuma göre birileri bu durumdan haberdar olmuş. Nasıl veya kim sayesinde bilmiyorum ama bunu yapanlar iki kişiden şüpheleniyorlar."

Susup ne tepki vereceğimi izlemişti. Ben ondan o kişilerin kim olduğunu sormadan önce aklımdan bir sürü isim geçiyordu ama soruma verdiği cevabı hiç düşünmemiştim.

" Gerçekten aklına gelmiyor mu? Bu durumu bilen sadece iki kişi var Yonca. Yani, sen ve ben."

Daha fazlasını duymama gerek yoktu. Ben de hızla evden çıkmıştım. Telefonu tekrar kapattım. Kimseyle konuşmak istemiyordum. Resmen bu katiller bizim peşimize düşmüştü. Gerçekten tehlikedeydim ve bunu söyleyebileceğim kimse yoktu. Belki Güven'e söyleyebilirdim. Beni korurdu. Ama zaten bu olay birileri tarafından duyuldu diye ortaya çıkmamış mıydı? o yüzden bizim peşimize düşmemişler miydi? Aslında bir yandan içim rahattı. Çünkü burada oturduğumu bilmiyorlardı, adımı soyadımı bilmiyorlardı. Aradan çok fazla yıl geçmişti. Bugün karşıma geçseler tanımazlardı.