AY IŞIĞI

FİNAL

VE İKİ BUÇUK YILLIK BİR EMEĞİN SONUNA GELMİŞ BULUNMAKTAYIZ. OKULUM SINAVIM YÜZÜNDEN YAZAMADIĞIM ZAMANLARDA BİRÇOK OKUYUCU KAYBETTİM AMA YİNE DE SABIRLA YA DA SİNİRLE BENİM YENİ BÖLÜM YAYINLAMAMI BEKLEYEN VE ŞU ANA KADAR OKUMAYI BIRAKMAYAN HERKESE ÇOK ÇOK ÇOK TEŞEKKÜR EDİYORUM. BELKİ FİNAL OLDUĞU İÇİN OKUMAYI BIRAKANLAR TEKRAR OKUMAYA BAŞLARLAR Kİ BU BENİ ÇOK MUTLU EDER. ŞU AN 25.5K İLE BİTİRİYORUM UMARIM İLERLEYEN ZAMANLARDA BU 50K LARI BULUR.

BAŞKA BİR HİKAYEYE BAŞLAYACAĞIM ZAMAN BU SEFER HAZIR OLACAĞIM, BÖLÜMLER İÇİN ÇOK GECİKTİRMEYECEĞİM.

EĞER GÜVEN VE YONCA'NIN AŞKINA DOYAMAYANLARINIZ OLURSA ÖZEL BÖLÜM İSTENİRSE SÖYLEMENİZ YETERLİ ARA ARA BİRKAÇ TANE ÖZEL BÖLÜM EKLEYEBİLİRİM. HEPİNİZİ ÇOK SEVİYORUM. BENİ UNUTMAYIN. YONCA VE GÜVEN'İ UNUTMAYIN!!!

Yemyeşil bir ormanda sadece ikimiz vardık. Etrafta sadece kuşların cıvıltısı ve atan kalplerimizin sesi. Başımı omzuna iyice yerleştirip derin bir nefes aldım. Evet, şu an birlikteydik ve her şey mükemmeldi. Ama mükemmellik sonsuz değildi, değil mi?

Yüzümün ıslanmasıyla başımı geriye atıp salladım.gözlerimi açtığımda nerede olduğumu anlamadım. Az önce yemyeşil bir alanda Güven'le birlikte değil miydim?

- Yonca Yoncaaa." Diye bir erkek sesi duydum. Şarkı söyler gibi mırıldanıyordu. Kendime gelmeye çalışırken en son Ogün'ü gördüğümü hatırladım. Boynumda bir acı vardı. Bayıltmıştı beni. Ellerimi hareket ettirmeye çalıştım ama bağlanmıştım. Hem de bir sandalyeye. Ayaklarımı da bağlamıştı ve ağzımda bant vardı. Saçımı kestirdiğim için minnettardım yoksa şimdi her tarafımı kaşındıracaktı. Karşımda duran Ogün'e baktım. Onu en son ne zaman gördüğümü hatırlamaya çalıştım ama sonra boş verdim. Önemi var mıydı? Konuşmak için çırpınsam da sesim çıkmıyordu. Sadece anlamsız ıh lardan ibaretti. Çabama gülüp geri çekildi. Eliyle birine gel yaptı ve kıvırcık saçlarıyla Orkun'u gördüm. Ona öfkeli bir bakış atsam da şu an tehdit edebilecek durumda değildim.

- Kusura bakma Yonca. Ama bunu yapmak zorundaydım. Şimdi ağzını açacağım ama bağırmayacaksın anlaştık mı?

Başımı salladım. Bağırsam kim gelecekti bu terk edilmiş izbe yere. Benim bile gelmemem gerekiyordu. Yaklaştı ve bandı yavaşça çekti. Bütün banttan kurtulduğumda yüzü yakınımda diye yaklaştım ve tükürdüm. Iyy, kendimden iğrenmiştim ama o piç bunu fazlasıyla hak etmişti. Keşke tekme tokat dalabilseydim. Gözlerini kapatıp dudaklarını büzdü. Cebinden bir mendil çıkarıp yüzünü sildi. Ogün gülerken Orkun bana bakıyordu. Etrafa göz gezdirdim. Kulübenin içindeydim sanırım. Dışarı iyice kararmıştı, ne kadar süredir baygındım tahmin edemiyordum. Annem meraktan çatlamıştır babam da onu sakinleştirmek için çabalarken en sonunda pes edip ya evi terk etmiştir ya da beni aramaya çıkmıştır. Eğer Sedef'i ararlarsa Sedef hemen anlayacaktır nerede olduğumu. O zaman da onlara anlatacaktır ve onlar da polise gidip beni aramalarını isteyeceklerdi. Bu sayede bir saate kalmaz kurtulacaktım. Böyle olması gerekirdi değil mi? O kadar büyük bir hastalığı atlatmıştım şimdi bu iki gerizekalının elinde mi ölecektim? Ölümüm sebebini bile bilmediğim bir intikam oyunu yüzünden mi olacaktı? Tabi işin içine bir de benim aptallığımı eklemek hata olmazdı.

- Pekala. Zoru oynayacaksan tamam. Haklısın bu konuda. Şu an kendine soruyorsundur ben ne yaptım da bunlar bana bunu yapıyorlar diye. Sen kendini yorma ben seni bu konuda büyük bir zevkle aydınlatacağım. Abi sen istersen çık bir sigara molası ver. Bundan sonrası bende." Derken bile gözlerini gözlerimden ayırmamıştı. Ben de ona bakıyordum. Ogün gülerek kapıdan çıktı. Orkun bir sandalye çekerek onu ters tuttu ve bana dönük şekilde oturdu. Dirseklerini sandalyeye dayadı ve ellerini sarkıttı.