AY IŞIĞI

38.Bölüm

FİNALE SON 2 BÖLÜM!! UZUN AMA GÜZEL BİR BÖLÜM HAZIRLADIM UMARIM BEĞENİRSİNİZ.

İYİ OKUMALAR HEPİNİZE :))

-----------------------------

- Gerçekten öptün mü?" Şaşkınlıkla Sedef'e bakıyordum. Ondan böyle bir şey yapmasını hep beklemiştim ama çocuk gitmeden bir gün önce yapmasını da beklemezdim.

- Evet. Ben de şaşkınım ama öpmezsem de içimde kalacaktı.

Ona şaşkınlıkla bakarken kendisinin de hala şaşkın olduğu belliydi. Bu öpücüğün onun üzerinde çok etkisi olmuştu belli ama Çınar'ın üzerinde nasıl bir etki bırakmıştı bilmiyordum. Umarım karşılıklıdır da arkadaşım artık mutlu olur. Eğer Çınar giderse Sedef için zor olacak. Seneye sınav sonunda muhtemelen Çınar'ın kazandığı üniversiteyi yazacaktı. Orası gelirse bile Çınar'ın orada sevgilisinin olup olmadığını bilmiyor olacaktık. Anlayacağınız şimdi bütün ipler Çınar'ın elindeydi. Hamlesi ne olursa Sedef ona göre davranacaktı. Başka bir seçeneği yoktu çünkü.

- Sence şimdi ne yapacak?" diye sordu. Geldiğinden beri elini dudağından çekmemişti. Onun bu haline gülümsedim.

- Ben de onu düşünüyorum ama açıkçası hiçbir fikrim yok. Aslında onun neden bu sınava girdiğini de anlamadım. Hadi o girdi, nasıl kazandı. 12.sınıf bile değil.

- Evet. Onu ben de sordum. Babam sağ olsun falan demişti. Zengin işleri işte.

Son cümlesi kahkaha atmama sebep oldu. Bana bakarken neden güldüğümü anlamadı. Ama uzun zamandır bu kadar gülmemiştim. Kaşları çatarak bana bakıyordu. Öksürük tutunca gülmeyi kestim. Sonunda öksürüğüm de bittiğinde meraktan çatılan kaşlarının endişeden çatıldığını gördüm.

- İyiyim merak etme.

- Neye güldün o kadar?

- Zengin işleri demene. Salak sen zengin değil misin sanki?

Durdu bir düşünür gibi oldu. Evet, gerçekten düşündü.

- Tamam da babamın da bir okulu yok.

- Olsun.

Omuz silkti. Sonra durup dururken omzuma vurdu.

- Ahh.! Napıyorsun?

- Şu an önemli olan o mu? O mu dikkatini çekti yani?

- Evet.

Yastığı alıp ona fırlattım. Görmediği için yüzüne çarptı.

- Bana yastık atıyorsun öyle mi Yonca? Peki, bunu sen istedin." Deyip attığım yastığı alıp bana fırlattı. Böylece bir yastık savaşı başlattık. Ve buna ne kadar devam ettik bilmiyorum. Sonunda ikimizde yorgunluktan terlemiş kendimizi yere atmıştık.

∞ ∞ ∞

Odamda kös kös otururken Sedef'in ne yaptığını merak ettim. Aslında Çınar ile görüşüp görüşmediğini merak ediyordum. Çınar bugün gidecekti. Belki de hiç dönmeyecekti. O zaman arkadaşıma bu halimle nasıl destek olacaktım bilmiyordum ve onun mutluluğu için Çınar'ın kararından vazgeçmesini diliyordum. Çekmeceden elime geçen ilk dergiyi aldım ve sayfaları çevirmeye başladım. İlgimi çekecek hiçbir şey yoktu. Normalde saç stillerine bakım ürünlerine ve bazı tüyoları okumayı çok seviyordum ama şu an hiçbiri ilgimi çekmemişti. Çünkü şimdi olmak istediğim yer burası değildi. Güven ile konuşmak istiyordum. Onu affedeceğimi söylemek istiyordum. Ama cesaret edip dışarı çıkamamıştım. Neden bilmiyordum ama sabah niyetlenip hazırlanmışken başımın dönmesi ve neredeyse bayılacak olmam beni yatağa geri yatmaya zorlamıştı. Bunların kemoterapinin son etkileri olduğuna kendimi ikna etmiştim. Bu tarz şeylerden bahsetmişlerdi. Ama ilk defa olmuştu. Anneme bahsedip telaşlandırmak istemediğimde uslu uslu yatağımda oturuyordum. Bugün evde durmam belki de en iyisiydi. Telefonum çaldığında dergiyi yeni kapatmıştım. Sedef'in aradığını görünce açtım.