Fue difícil, cariño|Pablo Gavi

*10*

Skip time
Przez następny tydzień ja i Pablo nie mieliśmy ze sobą kontaku. Nie odbierał ode mnie telefonów kiedy był naprawde potrzebny.

W końcu przestałam dzwonić i w trudnych chwilach radziłam sobie inaczej. Zaczęło sie od niewinnego wbijania paznokci w uda a skończyło się na cięciu.

Chciałam to robic jak najzadziej ale ciągle kłuciłam sie z rodzicami a Tina cały czas mi dogryzała.

-Co ten twój Pabluś już sie do Ciebie nie odzywa?- spytała kiedy miałam wyjsc

-Nic ci tego -odwróciłam sie od niej

-Wykorzystał cie i zostawił czy może ty nie dałaś mu tego czego oczekiwał? Widzisz jesteś nikim skarbie. Nikim

-ZAMLNIJ SIE W KOŃCU I DAJ MI SPOKÓJ

Wybiegłam z domu i najszybszej jak umiełam pobiegłam na klif.   Usiadłam pod drzwem nawet nis zauważając ze nie daleko siedzi Pablo.

-Melcia? Co ty tu robisz?- podszedł do mnie

-Teraz cie do instersuje? Dzwoniłam kiedy cie potrzebowałam a ty to olałeś. Pisałam ale ty nawet nie odczytałeś. Zaczełam radzić sobie sama. Nie potrzebuje cie

Potrzebowałam go bardzo. Byłam tak blisko rzucenia mu sie na szyje.

-Przepraszam nie było mnie w Barcelonie byłem z moją siostrą w Sevilli u naszej babci ktora zabrała mi telefon bo za duzo na nim siedziałem.- usiadł obok mnie

-Naprawdę?- z moich oczu wyleciały pojedyńcze łzy

-Tak przecież nigdy bym cie nie olał. Jesteś najjaśniejszą gwiadzą na moim niebie. Miałem dziś do Ciebie isc i ci to wszystko wytłumaczyć.

-Dziękuje ze jesteś- przytuliłam go

- A dlaczego tu jesteś?

-Moja kuzynka powiedziała że mnie wykorzystałeś i zostawiłeś że nie dałam ci tego czego oczekiwałeś.

-Nie słuchaj jej. Jesteś u mniw na pierwszym miejscu i nikt inny Cię nie zastąpi słońce.

-My nawet nie jesteś razem pablo

-Jeszcze

-Nie wiem. Nie jestem gotowa

-Jasne. To twoja decyzja nie będę naciskał - posadził mnie na swoje kolana i przytulił.

-I pamiętaj ze zawsze możesz do mnie zadzwonić a ja zawsze do Ciebie przyjadę żebyś nie czuła sie samotna.

-Kocham Cię Pablo

-Tez.cie kocham Mela