Ruh Eşim

21. Bölüm

Oy vermeyi ve yorum yapmayı lütfen unutmayın.

Keyifli okumalar!

****

"Beni de inlet böyle bebeğim."

Duyduğum şeyle şokla arkamı döndüm. Restorandaki üç kız arkamda durmuş uzayları izliyordu.

"Tövbe estağfirullah." Diyip önüme döndüm, uzaya demediğini varsayıyordum.

"Şu gri eşofmanlı şaka mı?" Uzayı kast ediyordu. ALLAHIM SABIR VER BEN GÖSTERECEĞİM YOKSA BUNA ŞAKAYI.

"Çocuk ne biçim inletiyor yolu kızım, sana neler yapmaz."

Uzaya kızıyordum, sırf bu gerizekalılar yüzünden uzaya kızıyordum. Uzayın hiç bir suçu yoktu. Şuan da da yoktu, çocuk hiçbir şeyden habersiz motor sürüyor. Ama bu gerizekalı fahişeler. Olmayacak şeyleri o kıt beyinleriyle kurup insanların aralarını bozuyorlar.

Kendime hakim olamayıp sinirle arkamı döndüm. "Ben seni inleteceğim." Dedim ve kızın saçına yapışıp karnına bacağımı geçirdim. Umrumda değildi.

Gerizekalı arkadaşı arkamdan saçımı çekecekti ki elini hızla kıvırdım. "Derdim sizle değil, ama çok istiyorsan sorun yok." Dedim ve bir tokat attım.

Diğer kız bizden biraz uzaklaşmış, ileriden bizi izliyordu. Bu kızı bırakıp uzaya göz diken fahişenin saçını kavradım.

"Sen varya, hayatımda görüp görebileceğim en iğrenç insansın." Diyip bir tokat attım.

Tokat atmam ve belimden çekilmem bir oldu. Hızla arkamı döndüm, uzaydı.

Beni bırakması için çırpınmadım ve ona sarıldım. "Özür dilerim." Dedim sadece. Bu ve bunlar gibi insanlar yüzünden üzüyorduk birbirimizi. Bunu anlamıştım.

"Yenge iki dakika tek bıraktık be." Dedi çağrı sitemle.

Ama ben kafamı uzayın göğsüne koymuştum. İkimizde o şekilde duruyorduk. Kızın ağlama sesleri uzaklaşmıştı. Büyük ihtimalle gitmişlerdi.

"Yenge ne oldu ne yaptılar?" Dedi berke.

"Salak saçma konuştular." Dedim uzaydan hâlâ ayrılmamıştım.

"Evde konuşuruz." Dedi uzay ve benden ayrılıp elimi tuttu.

Kasklarımızı takıp motorlara bindik, uzaya sarıldım. Yeni doğmuş bebek gibi kokuyordu.

Yol boyunca da ayrılmadım ondan. Durduğumuzda eve geldiğimizi anlayıp motordan indim. Kaskı çıkarıp uzaya uzattım.

Kaskı elimden aldı ve motorun üzerine koydu. Diğerleri de çok geçmeden yanımızda belirdi. İçeriye girdik ve salona geçip oturduk.

Uzay benim yanıma, efe ve çağrı karşımızdaki koltuğa berke ise tekli koltuğa oturmuştu. Ellerimi göğsümde birleştirdim ve küsmüş çocuklar gibi oturdum.

"Yenge ne oldu anlatacak mısın artık?" Dedi çağrı korkarak.

"Saçma saçma konuştular işte." dedim kısık çıkan sesimle.

"Ne konuştular?" Dedi uzay gözlerime bakıp.

"Beni de inlet böyle bebeğim dedi kız, uzayı kast ederek." Dedim, annesine bir şeyi şikayet eden çocuklara dönmüştüm.

"Oha yani." dedi efe.

"Kız resmen gel beni sik demiş." dedi çağrı şokla.

Uzay sinirle nefes verdi.