Ruh Eşim

FİNAL

Oy vermeyi ve yorum yapmayı lütfen unutmayın.

Keyifli okumalar!

*********

  7 Ay sonra;   

Her şeyin üzerinden koskoca yedi ay geçmişti. Sarenin çocuğu doğmuştu, kız bebeği olmuştu.

İsmini alya koymuşlardı.

Çok tatlı bir bebekti, şuan 1 aylıktı.

Bende 2 güne doğuracaktım. Çevremizdeki insanlar doğurmanın risklerinden tehlikelerinden bahsedince uzay bir tutuşmuştu.

Bu yüzden özel hastanede doğuracaktım.

Ve bebeğimizin cinsiyeti,
Erkekti.

Erkek bebeğimiz olacaktı.

Çağrı bunu öğrenince ağlamıştı, ciddi ciddi ağlamıştı. Ama sonra mutlu olmuştu. Sonra gidip akülü motor ve araba almıştı. Efe, berke, uzay gidip bir oda dolusu oyuncak almışlardı. Bir sürü kıyafeti vardı.

Urasımız geliyordu.

Karnım çok fazla vardı, görenler ikiz çocuğum olacağını sanıyordu. Uzay işi gereği manisaya gitmişti, ama doğumuma kadar gelecekti.

Yani umarım.

Ve ben aşırı kilo almıştım. Annemler bir yandan, uzaylar bir yandan. Duba gibi olmuştum. Hamileliğimin başında 51 kiloydum, Şuan 62.

Kaan, urası 3 aylıkken öğrenmişti. Tabii çok sevinmişti.

Ve en önemlisi, kaan evlenmişti.

Ev arkadaşı olan kızla evlenmişti.

Tabii ki de onun adına çok mutlu olmuştum.

Şimdi de evde oturmuş dizi izliyordum. Annemde üst kattaki banyoyu temizliyordu.

Aşk-ı memnu, psikoloji bozan dizi.

Final bölümünü izliyordum, bihter tahtalı köy nanay.

Bihterin silah tetiğine basmasıyla karnıma giren sancı bir oldu.

Karnımı sanki binlerce bıçakla bıçaklıyorlardı. Gaz sancısıdır diyip unutmaya çalıştım.

Daha doğumuma iki gün vardı, uzay da yoktu. Doğuruyor olamazdım değil mi?

"Ah!" Artık sancının şiddetiyle ağlamaya başlamıştım, çok.. çok kötüydü.

"Anne!"

Allahım lütfen, lütfen çocuğuma bir şey olmasın.

Annem hızla yanıma geldi ve şokla bana baktı.

"Anne doğuruyorum!"

Annem telefonu alıp abimleri aradı. Hastaneyle evin arasında 2 sokak vardı.

Ama yürüyecek halde değildim!

5 Dakika oldu ya da olmadı, emin değilim. Abimler gelmişti ve hazırladığımız çantaları alıp evden çıkmıştık. Ama çok kötü durumdaydım.