AYBER/ İÇİMİZDE KALANLAR

PART 4: SONDAN SONSUZA

Selamm. Kurgunun son bölümü ile geldimm. Artık tüm sorular cevap buluyorr, umarım keyifle ve severek okursunuzz💗

Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyinn..🥲

Aybike
- Hani sana güvenebilirdim.

Berk, Aybike'nin hayal kırıklığı ile söylediği üç kelimeye karşı yıkıldığını hissetmişti. Kıza tepki veremezken Aybike'nin salondaki çantasını alarak hızla evden çıkışını öylece izledi. Sonra daldığı yerden Tolga'nın ellerini çarparak alkış yapmasıyla çıktı.

Tolga
- Yalnız bravo hakkını verdiniz. Çok dramatik bir sahneydi.

Berk için çocuğun alaycı sözleri son nokta olmuştu artık. Kapının önündeki çocuğu hızla evin içine alıp burnuna doğru attığı kafayla salonun ortasında yere yapışmasını izledi. Tolga bu kadar sert hamle beklemezken burnunun kanamaya başladığını fark etti.

Ayaktaki kızıl çocuğa baktığında ise onu ilk defa bu halde görüyordu. Delirmiş gibi, kendisini her an öldürebilirmiş gibi bakıyordu. Sinirden kıpkırmızı olmuşken gözlerinin de kızardığının farkındaydı.

Tolga
- N-ne o beni mi öldüreceksin yoksa?

Yerde korkuyla birlikte kıvranan çocuğa alayla gülen taraf bu sefer Berk oldu. Fakat delirmiş bir halde gülüyordu.

Berk
- NOLDU? Yoksa korkuyor musun seni öldürürüm diye? Korkma, korkma ölmeyeceksin ama yaptığın her şey için, ağzını açıp konuştuğun her an için pişman olacaksın.

Tolga
- Pişman olacağıma o kadar eminsin demek. Beni öldürsen bile pişman olmayacağım. Hele ki Aybike'yi senden tekrar uzaklaştırmışken.. Yine ve yine kaybeden sen oldun Berk Özkaya.

Berk, çocuğun Aybike'yi tekrar kaybettiğini yüzüne vurmasıyla Aybike'nin çıkıp gidişi tekrar aklına düştü. Kızı kaybetme hissi öfkesine ve nefretine baskın gelirken güçlükle kendini attı kanepeye. Tolga ise bu hareketle biraz doğrulma fırsatı yakaladı.

Tolga
- Ben de vaktinde kaybetmiştim hatırlıyorsun değil mi? Senin yüzünden, sen araya girdiğin için. O yüzden sen bunları sonuna kadar hak ettin hem de sonuna kadar.

Berk'in susarak cevapsız kalması üzerine bu sefer biraz daha yüksek sesle konuştu.

Tolga
- Ben vaktinde sadece bir şans istemiştim sadece bir şans. Ama sen buna izin vermedin, kardeşini benden hep uzaklaştırdın. Elif'i benden kaçırmanın bedelini böyle ödedin işte. Bundan hiç pişman olmayacağım.

Berk aklına tekrar o günler gelirken yorulmuş bir halde ama hâlâ sert ifadesi ve sesiyle konuştu.

Berk
- Kardeşimin adını ağzına alma, onu tamamen aklından sil. Sen ne şansından bahsediyorsun he? Sen o kadar pislik, o kadar şerefsiz birisin ki.. Bırak şansı senin gözün benim kardeşime değemezdi bile.

Tolga, kızılın canını acıtmasıyla hiç acımadan aynı can acısı yaratacak şekilde karşılık verdi.

Tolga
- Ama Aybike'ye değdi o gözlerim.

Berk sinirle gözlerini kapayıp yumruklarını tüm gücüyle sıktı. Tolga ise söyledikleriyle kızılın boğazına yapışma ihtimalini göze alarak konuşmaya devam etti.

Tolga
- Elif'le tüm şansımı elimden aldığın gün yemin ettim kendime, seni aynı noktadan vuracaktım. Yemin ettim ama umudum da bitmek üzereydi. Ama bir gün senin Aybike'ye olan bakışını gördüm, seni az buçuk tanımışsam köpek gibi aşıktın. İşte o an canın tam nereden yanacak buldum. Başta benim için sadece bir intikamdı bu. Aybike çok saf biriydi, çok temiz benim tam tersim işte. Ama yavaş yavaş içime de işledi biliyor musun?