AYBER/ İÇİMİZDE KALANLAR

GERÇEKLERLE YÜZLEŞME

Selamm, sürpriz bir şekilde son kez geldim. Uzun zamandır yokum belki kimse kalmadı ama dizi de final olacakken son bölümlerde doğru düzgün işlenemeyen(!) ayber hikâyesini kafamdaki şekilde yazmadan edemedim.

İki part olarak kurguladım kafamda, atacağım ikinci part ile yazacağım son kurgu olacak. Veda gibi düşünebiliriz:,)

Yazmayı unutmuşum biraz ama umarım olmuştur, iyi okumalarr

Vee son kez oy ve yorumlarda buluşalımm💗🥲

Berk o yemekten sonra nihayet odasında tek başına olduğu için daha iyi hissediyordu. Yemek boyunca sıkışmışlık hissiyle boğulmuştu. Ama bu iyi hissetme sadece rol yapmayı bırakmış olduğu içindi. Daha doğrusu babasına yine karşı koyamamıştı ama ilk defa bu gece bundan da derin rahatsızlık duymuştu. İçindeki Aybike'ye yalan söylemiş olmanın verdiği suçluluk duygusu da gitgide büyüyordu.

O an her ne kadar bunu hiç istemese de babasının ısrarı ve Aybike'nin de yanlış anlamasını istemediği için bir anda söylemişti o yalanı. Oysa zaten Gökçe'nin babasının arkadaşının kızı olduğunu söylemişti ki sevgilisine. Evet, belki yemeğe çıkmalarına kızardı ama sonrasında da dinlerdi onu, ya da Berk güzelce anlatabilirdi konunun kendisiyle alakalı olmadığını. Ama Berk bunlar yerine Aybike'ye yalan söylemişti ve şimdi de bunun huzursuzluğuyla kendini baş başa bırakmıştı.

Emindi ki yarın karşı karşıya gelip o güzel ela gözlere baktığında bu pişmanlığın katbekat fazlasını yaşayacaktı. Belki de iş işten geçmeden doğruyu bir an önce söyleyip, özür dilemeliydi. Ama bu konu yüzünden Aybike ile arasına mesafe girmesi en istemediğiydi, bunu göze alamıyordu. Ona yalan söylediğini duyarsa çok sinirlenip aralarının bozulacağından da emindi.

☆☆☆

Aybike yine keyifsiz bir sabaha uyanmışken son zamanlarda ne zaman mutlu uyandığını düşünüyordu. Artık bu ev ona cehennem gibi gelmeye başlamıştı. Dört bir yandan sıkıştırılıp bunaldığını hissediyordu. Bir yanda babasının ona karşı kırıcı ve düşüncesiz davranışları varken ailesi çoktan yıkılmıştı zaten. Annesinin acısını bile yeterince yaşayamamıştı, hayat bunun için ona izin vermemişti.

Son zamanlarda tek tutunduğu dal da sevgilisiydi. Onunla vakit geçirmek için zaman kollar hale gelmişti. Neredeyse eleştirdiği o durmadan beraber olan çiftlere dönmek ise umrunda bile değildi artık. Çünkü iyi geliyordu işte Berk ona. Bunun dışındakiler ne kadar önemliydi ki? Özellikle de artık babasının bile kendisine önem vermediği bu hayatta sadece kendi mutluluğunu düşünmek istiyordu.

Tabii Berk ile birlikte onun babası da artık hayatlarına girmişti. Babasının o yemekte bizzat karşı karşıya kaldığı kötü yüzünü görmese babasıyla doya doya vakit geçirebildiği için tabii ki de mutlu olurdu sevgilisi adına. Ama Ayla teyzesinin söyledikleri bir yana Aybike kendi gözleriyle de görmüştü adamın sinsiliğini ve iki yüzlülüğünü.

Ama bir yandan sevgilisini de anlıyordu. Zaten karşı karşıya kaldığı gerçeklerle ağır bir travma yaşayıp hayattan kopmaması bile bir mucizeyken babasına karşı gelişen bağlılığından dolayı onu suçlayamıyordu. Kim acımasızca suçlayabilirdi ki zaten?

Bu noktada içten içe Resul Bey'e de kızıyordu. Keşke vaktinde Berk'in hayatını kurtardığı gibi ona hak ettiği şekilde sevgisini de gösterebilmiş olsaydı. Belki o zaman Berk içindeki bu eksikliği doldurmak için koşulsuz şartsız o sinsi adama dört kolla sarılmazdı. Eğer karşısına biyolojik annesi çıksa ona göre Berk bu kadar kontrolsüz olmazdı çünkü Ayla Hanım, Berk'e sevgisini hissettirip, bundan mahrum bırakmamıştı onu.