AYBER/ İÇİMİZDE KALANLAR

PART 4: SENSİZ BEN

Selamm. Nihayet kurgunun son bölümü ile gelebildim. Genel olarak ayber'e ağırlık verdiğim bir bölüm oldu. Uzatmamak adına Ayla ve ölüm konularına girmedim. Umarım beğenerek okursunuz:))

Oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayınn. Kurgunun son bölümünde yorumlarınızı bekliyorumm🥲💘

Berk
- E bir adam çıktı evden? Aybike konuşuyor mu onunla? Nereden tanıyor ki o adamı?

Elif
- Baba?

Berk
- Baba mı?

Berk her dakika daha çok şok olurken olup bitene en başından anlam veremiyordu zaten. Elif'in onlara doğru hareketlendiğini gördüğünde ise aceleyle kızı kolundan tutarak durdurdu.

Berk
- Dur dur gitme. Bir şey konuşuyorlar baksana, öğrenelim artık her ne varsa. Zaten anlamıyorum hiçbir şey.

Elif, kızıl çocuğa hak vererek dururken sessizliğe gömülüp duyduklarını anlamaya çalıştılar.

Aybike ise her ne kadar o adamın belki bir umut burada olacağını düşünmesiyle gelse de şimdi birden öylece karşısında görünce ne yapacağını bilememişti. İlk olarak yapabildiği istemsiz bir şekilde karşısındaki adamı baştan aşağıya incelemek olmuştu.

Kendi elinde olmadan kızıl sevgilisine benzer bir yan aramıştı. Bir parça benzerlik.. Ama hayır, karşısındaki adam ile Berk hiç benzemiyordu. Aybike rahatladığını hissetti anlık. Böyle pislik bir adam ile güzel kalpli sevgilisi arasında benzerlik olamazdı. Bu adamın kalbinin kötülüğü zaten suratına vuruyordu, direkt bakışlarına da yansımıştı. Hiç değilse Elif'in bu aileden her anlamda sıyrılmasına şükretti.

Aybike kafasındakilerle adamı iyice incelerken adamın sesini yükselterek konuşmasıyla zorlukla çıkabildi daldığı konulardan.

Gökhan
- Kızım sana diyorum, ne bakıyorsun öyle? Bir şey mi var? Çattık ya deli midir nedir?

Aybike
- Sen Elif'in babasısın değil mi?

Karşısındaki adam Aybike'nin kızını tanıyor olmasıyla şaşırırken cevap verdi, zaten kızını da bulması gerekiyordu.

Gökhan
- Evet onun babasıyım ben. Sen Elif'in arkadaşı mısın? Elif nerede, biliyor musun? Ben de onu arıyorum zaten.

Aybike ise adamın sert çehresini bozmadan duygusuzca söyledikleri karşısında anında sinirlendiğini hissetti. Bu sinirle de alaycı bir ifadeyle konuştu.

Aybike
- Bir baba olarak kızının yerini bana mı soruyorsun? Gerçi sen baba mısın ki? Ben de ne bekliyorsam?

Gökhan ise küçük kızın onunla alay etmesine rağmen gözlerindeki nefreti de görüyordu. Ama kendisi de bu sözlerle sinirlenmeye başlamıştı, sesini biraz daha yükseltip konuştu.

Gökhan
- Ne oluyor be? Ne diyorsun sen? Sana ne benim babalığımdan? Sana bir soru sordum ben değil mi? Elif'in yerini biliyor musun, bilmiyor musun?

Berk ve Elif her şeyi duyarken anlam vermeye de çalışıyorlardı. Berk ise saklandıkları yerde Elif'e sessizce dönerek sordu.

Berk
- Aybike senin için mi bu adamla uğraşıyor böyle? Babanı nereden biliyor senin?

Elif
- Anlamadım ki, dediğim gibi anlattım ona işte, kinlenmiş sanırım.

Aybike ise o sırada iki kardeşin düşündüğünden çok daha büyük bir kinle karşı karşıyaydı bu adama karşı. Asıl kininin sebebi olan Berk'i aklına getirmesiyle ise alaycı ifadesinden sıyrılıp saf nefretle konuşmaya başladı.