AYBER/ İÇİMİZDE KALANLAR

PART 3: SENSİZ BEN

Selamm, sınavımdan sonra part3 ile hemen geldim. Bu son demiştim ama olaylar yetişmediği için diğer part son olacakk, bilginiz olsun.

Biraz olaylı bir bölüm oldu, umarım beğenirsiniz. Yorumlarda buluşalım yine, çok mutlu oluyorumm💘

Aybike, ağlarken hızlıca merdivenleri inmesinin etkisiyle anlamadığı bir anda arkasındaki kadının kolundan tutmasıyla dengesini kaybetti. Bulanık görüş açısıyla Ayla'nın kendisini tutmak için çabasına karşı dengesini sağlayamayarak kadının bağırışlarının eşliğinde kendisini merdivenlerden yuvarlanırken buldu.

Aybike merdiveninin sonunda zorlukla durabilirken her yerine darbe almıştı. Ama başında daha keskin bir acı hissederken en sonda da kolunun üstüne düşmüştü. Bilincini kaybetmeden acıyla yerde kıvranırken gördüğü topuklu ayakkabılarla Ayla'nın yanına geldiğini anlamıştı. Daha sonrasında da zaten korku ve telaş dolu sesi de kulaklarına ulaşmıştı.

Ayla
- AYBİKE? Aybike kızım iyi misin? Aybike ses ver lütfen. Allah'ım sen koru.

Ayla korkuyla yere kendini attığında Aybike'nin yüzünü kapatan saçlarını titreyen elleriyle çekti. Kızın kapalı gözlerin yavaş yavaş açılmasıyla ise derin bir nefes aldı.

Ayla
- Oh çok şükür, açtın gözünü. İyi misin kızım?

Aybike'nin yüz ifadesinden acı çektiği belli olurken kalkmak için yeltendiğinde ise kadın aceleyle durdurdu genç kızı.

Ayla
- Hayır hayır dur hareket etme, ambulansı çağıracağım ben şimdi. Aybike kalk- Hih! Başın kanıyor senin. Dur dur, nerede benim telefonum?

Ayla kızın başındaki gördüğü kanla korkuyla sonlara doğru kendi kendine söylenirken aceleyle telefonunu aramaya başladı. Salonda temizlik yapan kadın da duyduğu seslere yanlarına gelirken oldukça şaşkındı. Ayla telefonunu aramak için salona yöneldiğinde Aybike ise canı acıyor olsa da zorlukla ayağa kalktı.

Ayla telefonunu telaştan bir türlü bulamazken geri döndüğünde kızın ayaklandığını gördü. Korkuyla yanına gidip onu bir yere oturtmaya çalıştığında ise Aybike kendini hızla geri çekip sesini yükseltti.

Aybike
- Dokunma bana dokunma. Yaklaşma da iyiyim ben, giderim kendim.

Ayla kızın tepkisiyle gözyaşlarını tutamayıp Berk'in annesindeki gibi tekrar büyük bir yükün altında buldu kendisini. Bunun sonrasında söylediklerini kıza olduğu kadar kendine de inandırmaya çalışacaktı. Gerçekten onu düşürmek istemeyeceğine ya da zarar vermek amacında olmadığına. Sadece engel olmak istemişti oğlunun her şeyi öğrenmesine.

Ama az daha Aybike' yi de gözlerinin önünde, ellerinin arasında kaybedebilirdi. Tıpkı Berk'i doğuran kadın gibi...

Ayla
- Aybike kızım bak ben sana gerçekten zarar vermek istemedim. Yemin ederim sana yemin ederim. Ben sadece Berk ile konuşma istedim. Yanlışlıkla oldu yanlışlıkla. Özür dilerim ama affet beni. Her şey için affet, ne olur!

Aybike karşısında ağlayarak kendisinden özür dileyen ve çaresiz olan kadına acıyarak baktı. Biraz önceki olayda bile isteye suçunun olmadığını biliyordu. Kendisi de zaten kendinde değildi ki o merdivenlerden inerken, kadının tutmaya çalışmasıyla da olan olmuştu.

Aybike
- Sizin suçunuz yoktu, dilemeyin özür falan. Şimdi bırakın beni gideceğim.

Aybike zorlukla da olsa kadın rahatlasın diye konuşurken tek istediği bir an önce buradan çıkıp gitmekti. Ayla ise kızın ilk cümlesiyle kafasını sallayarak onu onaylarken kendisini suçlamadığı için ağlıyordu artık. Bir kez daha birinin vebaliyle yaşayabileceğini sanmıyordu.