AYBER/ İÇİMİZDE KALANLAR

O GÖZLER KALDI AKLIMIZDA

Selamm. Öncelikle herkesin bayramın şimdiden kutlu olsun, iyi ve mutlu bayramlar herkesee💌

LoliseaN ın isteği üzerine bu kurguyu yazıyorum umarım beklediği gibi olurrr

Bayram şekeri tadında olmasa da siz oy ve yorumlarınızla beni mutlu edinn🥲💗

Tüm okul olarak eğitim senesi bitmeden önceki geleneksel olan kolejin partisi için toplanmışlardı. Daha okulun kapanmasına iki hafta vardı ancak son kalan sınavdan önce moral olsun diye yapmayı uygun görmüşlerdi. Zaten çoğu kişinin de sınavı pek önemsediği yoktu tabi burslu olan Erenler hariç.

Herkes eğlenirken ise Aybike uzun zamandır aklında olan şeyle boğuşuyordu. Berk'le ilgili öğrendiği tüm gerçekleri artık içinde tutmaktan yorulmuştu. Her gün onun gözünün içine baka baka gülmek, bir şey bilmiyormuş gibi yapmak o kadar suçlu hissettiriyordu ki..

Artık bunu sevgilisinden de saklayamıyordu. Anlamıştı Berk kendisinde bir şey olduğunu, sorup duruyordu. Dahası kendisi için endişeleniyordu, kızı mutlu etmek için elinden geleni yapıyordu. Aybike ise Berk'in bu tertemiz sevgisi karşısında daha çok ezildiğini hissediyordu.

Berk ise son zamanlarda sevgilisinin ciddi bir sıkıntısının olduğunu fark etmişti. İlk zamanlar birkaç günlük bir şey sansa da özellikle son iki haftadır son derece durgun gözüküyordu, eski neşesi gitmiş gibiydi. Onu güldürmek için her şeyi yapıyordu ama öylesine gülüyordu Aybike, içten değil. Berk bunu anlıyordu.

Hatta kendisinin mi bir şey yaptığını bile düşünmüştü. Bunu Aybike'ye de samimi bir şekilde sorduğunda hiç beklemediği bir şey olmuştu. Aybike bir anda hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştı. Berk o an sadece sarılıp, naif öpücükler kondurabilmişti. Daha sonrasında kız onun hiçbir suçu olmadığını net bir şekilde söylemiş, Berk böyle hissederse daha kötü olacağını da belirtmişti.

Berk yaşadıkları iki haftayı gözden geçirirken ne olduğunu düşünüp duruyordu. Aybike mutsuzken ne olursa olsun mutlu olamıyordu da zaten. Oğulcan ile de konuşmuş ama ailevi bir sorun olmadığını öğrenmişti. Şimdi ise yanında öylece boş boş etrafa bakıyordu biricik sevgilisi. Oysa bilirdi, Aybike severdi böyle partileri, kendisiyle beraber insanları çekiştirmeyi..

Berk kokteyl masasında sadece ikisinin kalmasıyla kızı yavaşça belinden çekip yaklaştırdı kendisine.

Berk
- Aybikem ama böyle olmuyor. Neden gülmüyor güzel yüzün? Ben seni böyle üzgün görmek istemiyorum, gamzelerini istiyorum.

Aybike'nin yaşadığı suçluluk duygusu kızılın bu hareketleriyle daha da artarken titrek bir sesle cevap verdi.

Aybike
- Ö-özür dilerim, seni de üzmek istemiyorum ben aslında gerçekten.

Berk yavaşça Aybike'yi kendine doğru çevirdiğinde yanaklarını elleriyle sardı, hüzünlü elalara yöneldi.

Berk
- Aybike sence benim üzülmem önemli mi? Hem de sen bu haldeyken. Benim tek umurumda olan sensin, sen. Lütfen yapma böyle. Ben ne oldu birden, anlamıyorum ki? Ne seni bu kadar üzen?

Aybike kızılın her kelimesiyle gözlerinin yanıp kaşındığını hissediyordu. Onun gözlerinin içine bakarken bir şeyler saklamak o kadar zordu ki.. Ne zamandır aklında olanı ilk defa açıkça söyledi.

Aybike
- Seni bir gün kaybedecek gibi hissediyorum. Bunun ihtimali bile kalbimi çok acıtıyor. Nefes alamıyorum sanki..

Berk sevgilisinin korkusuna anlam veremezken elalardan düşen bir damla gözyaşıyla telaşla konuştu.