04.00
Hala uyumamıştım. Yatağa uzanmış onu düşünüyordum. Aslına bakarsanız gördüğüm andan beri aklımdan çıkmıyordu. Nasıl biriydi acaba? Mesela lisenin son yılı ne olmuştu da okul değiştirmişti? Bunları onunla konuşarak öğrenebilirdim. Ve insanlarla sohbet etmekten nefret eden ben gidip onunla konuşmak istiyordum. Uzun lise hayatımın sonunda benimde bir arkadaşım olsun istiyordum.
Dışarıdan gelen bağrışma sesleriyle yatakta doğruldum. Bizim evin önünden geliyordu. Tam evin önünü gösteren salonun penceresine doğru ilerledim. Ve onu gördüm. Onu bugün tanımış olsam bile uzun kırmızı saçlarını nerede görsem tanırdım.
Karşısındaki orta yaşlarında olan bir adama bir şeyler söylüyordu. Adam ise kollarını savurarak bağırmaya başladı. Hyunjin'in hırsla adamın yüzüne yumruğunu geçirmesiyle yerimde sıçradım. Adamın burnu kanıyordu. Yere damlayan kanı görebiliyordum.
Panikle telefonuma uzandım. İlk önce polisi aramayı düşündüm. Fakat bunu ona yapamazdım. Bir arkadaşım olabilirken bunu elimin tersiyle itemezdim. Ona mesaj yazmaya karar verdim.
Felix:
O adama vurmayı lütfen kes!
Bir yandan da pencereden olanları izliyordum. Hyunjin adama vurmayı bırakmış telefonuna bakıyordu şimdi. Adam ise yerde kanlar içinde yatıyordu.
Hyunjin:
Sen kimsin?
Felix:
Ben bugün okulda beraber oturduğun çocuğum. Yaptığın her şeyi gördüm. Eğer o adama zarar vermeye devam edersen polisi arayacağım.
Hyunjin:
Hey bak sakın polisi aramak gibi bir hata yapma. Tamam ona dokunmayacağım. Sadece polisi arama.
Neden polisi aramam konusunda bu kadar endişelenmişti acaba.
Felix:
Eğer burdan hemen uzaklaşırsan polisi aramam.
Mesajımı okudu. Telefonunu tekrar cebine koydu. Yerde yatan adama eğilip bir şeyler söyledi ve evimizin tam karşısındaki apartmana girdi. Nasıl yani onunla komşu muyduk? Ama ben onu daha önce hiç buralarda görmemiştim.
Ani bi kararla anahtarı alıp evden çıktım. Hala yerde yatan adamın yanına gittim. "İyi misiniz?" Adam başını salladı. Yanına gidip kalkmasına yardım ettim.
"Birinin size vurduğunu gördüm. Sebebi neydi acaba?" Adam bana tutunarak yürümeye başladı.
"Kirayı aylardır ödemiyor. Evimden çıkmasını söyledim. Deliye döndü." Adam Hyunjin'in girdiği apartmana doğru yöneldi.
"Ah sanırım bundan sonrasını kendim halledebilirim. Teşekkür ederim." Bana dönüp gülümsedi. Bende ona karşılık verdim.
"Rica ederim. Dikkat edin lütfen." Eve geri döndüğümde ilk işim telefonuma bakmak oldu. Bildirim kutumda onun ismini görünce kalbim hızla çarpmaya başladı.
Hyunjin:
Okulda konuşalım.
Neden konuşmak istiyordu ki. Konuşacak ne vardı? Sadece basit bi kira meselesiydi, hallolurdu. Ne yazacağımı bilemediğim için mesajına görüldü atıp mesaj sayfasından çıktım. Saat beşe geliyordu. Biraz uyumazsam okulda zombi gibi dolaşacağım için odama geçip sakin bir uykuya daldım.
07.30
"Tatlım kalkmalısın artık yoksa okula geç kalacaksın."
"Lütfen biraz daha anne."
"Biraz daha vaktin yok Lix. Hadi kalk bakalım artık."
Annemin yanağıma kondurduğu öpücükle gözlerimi açtım. Bugün okula gitmeyi hiç istemiyordum fakat onunla konuşacak olmak beni yataktan kaldırmaya yetti.
