little star / Hyunlix

Bölüm 15

Hayatım boyunca birçok insanla tanıştım. Beni sevdiğini söyleyen bir sürü yüz geçti yanımdan. Güzel sözler söylediler. Fakat önemli olan bu sözleri söylemek değil sevgini hissettirmektir. Hyunjin'in benim için güzel sözler söylemesine gerek yoktu. Çünkü iliklerime kadar sevgisini hissedebiliyordum. Onu seviyordum. O da beni seviyordu. En güzeli ise beraberdik. Onunla anılar biriktirebilecektim. Bu içimi kıpır kıpır ediyordu.

Şimdi yere oturmuş başımı Hyunjin'in omzuna yaslamıştım. Telefonundan Billie Eilish- Lovely açmıştı. Gözlerimi kapatıp kendimi şarkının sözlerine bıraktım.

Thought I found a way
(Bir yol bulduğumu sandım.)

Hayatta başaracağımı sandığım bir sürü zaman olmuştu. Ne zaman kazanacağımı düşünsem geçmişim beni kaybetmem için zorluyordu. Ona karşı koyamıyordum. Her seferinde yeniliyordum.

Thought I found a way out
(Bir çıkış yolu bulduğumu sandım.)

Babamı en son gördüğüm zamanı hatırladım. Kurtuldum sanmıştım. Evde her gün kavga çıkartan biri olmazsa mutlu oluruz sanmıştım. Ama her gece kendisi burada olmasa da hayali ile uyudum. Her gece sesini duyuyordum. Rüyalarıma giriyordu. Beni bırakmayan geçmişim ondan ibaretti ve ben ondan kaçamıyordum.

But you never go away
(Ama sen asla gitmiyorsun.)

Omzunda yattığım adam ise benim için buradaydı. Babam gittikten sonra tüm erkeklerin onun gibi olduğunu düşünmüştüm. Fakat Hyunjin hayatıma girdi. Tüm ön yargılarımı, bana ulaşmaması için koyduğum tüm duvarları kırdı. O hep yanımdaydı.

So I guess I gotta stay now
(O halde sanırım artık kalmak zorundayım.)

Yanında olmamı istediği anı düşündüm. Onu bırakmazdım. İstesem bile yapamazdım. İlk gördüğüm an kalbimin ritmini değiştirmişti ve ben onun getirdiği ritme bile alışmıştım. Onu bile sevmiştim...

Oh, I hope some day I'll make it out of here
(Ah, umarım bir gün buradan kurtulurum.)
Even if it takes all night or a hundred years
(Bütün geceyi veya yüz senemi alsa bile.)

Bir gün beni yaralayan o yanımdan kurtulmayı umuyordum. Kanatlarım kırılmıştı. Belki de hiç olmamıştı ki... Hiç özgür kalmamıştım. Ama bugün o motorda Hyunjin ile bağırırken özgürlüğü tatmıştım. Şimdi bedenim değil fakat ruhumun uçmasını istiyordum. Kurtulmak istiyordum.

Need a place to hide, but I can't find one near
(Saklanacak bir yere ihtiyacım var fakat yakınlarda bulamıyorum.)

Evim geldi aklıma bu sefer. Bir arkadaşım hep diğer insanlardan saklanmak için evini kullandığını söylemişti. Ben ise evimi hiçbir zaman bu şekilde görmemiştim. Ona sığınmaya çalışmamıştım. Peki nereyi kendimi saklayabileceğim kadar güvenli  görmüştüm ki. Bacağımın incindiği gün Hyunjin'in göğsüne gömmüştüm başımı. Huzur buydu sanırım. Ben ona sığındım. Ben kendimi onun denizine bıraktım. Sanırım saklanacağım yer en yakınımdaydı.

Wanna feel alive, outside I can't fight my fear
(Canlı hissetmek istiyorum, dışarıda korkumla savaşamıyorum.)

Çok korkmuştum. Aşktan ve onun getirdiği sorumluluktan. Fakat onun kollarına kendimi bıraktığım anda hepsi geçiyordu. Hiçbirini düşünmüyordum. Sadece ikimiz kalıyorduk. Beni canlandıran şey Hyunjin'di. Beni hayata döndüren kişi oydu.

Isn't it lovely, all alone
(Hoş değil mi? Yapayalnız...)

Hyunjin şarkıya eşlik etmeye başladı. Sadece onu dinlemek istediğimi fark ettim. Telefona uzanıp şarkıyı durdurdum. O ise hala söylemeye devam ediyordu.

Heart made of glass, my mind of stone
(Camdan kalbim taştan aklım)

Tear me to pieces, skin to bone
(Beni parçalara ayır, deri ve kemik)

Hello, welcome home
(Merhaba eve hoş geldin)

Söylemeyi bırakıp bana döndü.

"Şarkıyı neden kapattın?"

"Sadece seni dinlemek istedim."

Gülümsedi. Gülüşünün her şeyden güzel olduğunu söylemiş miydim?

"Şarkının bu kısmı sanki benim için yazılmış gibiydi. O şekilde hissediyordum eskiden."

"Ne değişti ki? Neden artık o şekilde hissetmiyorsun?"

"Sen geldin. Ve artık hoş gelmiyor. Yapayalnız olmak yani."

"Sanırım birbirimizi yalnızlıktan kurtardık. Birbirimizin kurtarıcısı olduk."

"Senin süpermanin olmak güzel hissettirdi."

Güldüm. O da güldü. Sadece güldük. Başka bir şey konuşmadık. Başımı tekrar omzuna yasladım. Sessizce yerde oturduk. Ben onun çizdiği resmi izledim. O ise gözlerini kapatmıştı. Ne düşünüyordu bilmiyorum fakat onu dünyasından ayırmak istemedim. Dakikalar sonra gözlerini açmadan sessizce fısıldadı.

"Felix?"

"Hmm."

"Beni hiç bırakma olur mu?"

"Olur."

Bölümleri nasıl bitirsem asla bilemiyorum yaaa
Bu aralar Billie'ye aşırı taktım. Yani bölümde ona da yer vermek istedim ama sıktım galiba kusuruma bakmayın nolur😭🫶🏻
Ehm bir sonraki bölümde aileyle okumalık şeyler yazmayı düşünüyorum🤭 hskdhdkdjdjdnd
Güzel günleriniz olsun birtanelerim sizi seviyorummm<3
143💗🫂
O değil de Hyunlix🤌🏻🤌🏻🤌🏻