Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şarkılar bazılarının tabiri ile insanın duygularına ulaşabilmenin yoluydu. Bazılarına göre ise insanın gizlediği onlarca duyguya seslenebileceğimiz bir mucizeydi. Şarkıları anlamsız bulanlar da olsa da anlam veren insan sayısı elbette daha fazlaydı. Sözlerin her biri canınızı yakar veya kalbinizi hızlandıracak anıların zihninizi eşgal etmesine izin verirdi.
Her zaman sözlere gerek yoktu. O sakin melodide anılarınızı, kalp atışlarını duyarsınız. Şarkılar yavaş yavaş ruhunuza işlerken eğlendiren veya rahatlatan sözler ve ritimlerden oluşur kısaca. Bir şarkıya bütün hayatının anlamını yükleyebilir veya bütün mutluluğunu sığdırabilirdiniz.
Seokjin şarkıları severdi. Ne zaman yorgun olsa kulaklıklarını takar, o an onu anlayabilecek şarkılardan seçip dinlenirdi. Ruhunu dinlendirirken düşüncelerden uzaklaşır, müziğin tınısında kendisini kaybederdi. Bu alışkanlık Jungkook ile tanışana kadar sürmüştü.
Diğeriyle tanıştıktan sonra müziğe olan ilgisi kesilmişti. Çünkü Jungkook'un sesi bütün şarkılardan güzeldi, Jungkook'un kalp atışları bütün ritimlere bedeldi. Seokjin en çok uyumadan önce onun kalp atışıyla huzur bulurken Jungkook'un minik minik şarkı mırıldanmalarını severdi. Birkaç kez gizlice kaydetmiş, Jungkook bir günlüğüne de onunla olmadığında diğerinin sesiyle uyumuştu.
Bu yüzden Jungkook'un onun ses kayıtlarını Taehyung'dan istediğini duyunca çok garipsememişti. Evet şaşırmıştı, sonuçta Jungkook'un onu aldattığını düşünmüştü öncesinde ama garipsememişti bu fikri.
Kendisi defalarca kez yapmıştı çünkü.
Şimdi ikisi de mutfakta sessizce oturmaya devam ediyor, Jungkook Seokjin'in onlar için getirdiği suyu içiyorken kamera aynı yerindeydi. Mektup tamamen kül olmuş, zemine dağılmıştı ama ikisi de onu temizlemekte uğraşacak durumda değillerdi. Seokjin sakince kameraya bakıyor, Jungkook'un en azından sesini bulmasını bekliyordu. Diğeri o kadar ağlamış, o kadar özür dilemişti ki bir süre sonra gözleri kapanmaya başlamıştı.
Seokjin yine de sessizce beklemişti. Jungkook'un uyumamak için çaba verişini sessizce izlemişti. Diğerine gidip uyumasını söyleyebilirdi fakat ikisi de bu fikre hazır değildi. Bir geceyi çoktan kirletmişlerdi, o yüzden her şeyin bu gece tamamen bitmesini istiyorlardı. Jungkook yıllar sonra içini dökebildiği bu geceyi bir daha unutamayacağının bilincinde bir gece daha olmasını istemiyordu.
