bol bol yorum yapmayı unutmayın, keyifli okumalar dilerim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_
from all the memories stored in my heart
i gather up the ones of you, intertwine them together
_
Yıkım neydi ki? Göğsüne saplanan onca acı, kanlar içinde yerde ağlayarak yattığı günler neydi? Yıkılmak öyleyse şuan yaşadığı neydi?
Sanki Seokjin kendisinden kilometrelerce uzakta duruyor, Jungkook elini uzattıkça daha da uzaklaşıyordu. Diğerinin hareketsiz bedeni karşısındayken, Jimin bağırarak ağlıyorken ayakta duramıyordu. Onu tutan Taehyung'u hissetse de diğeri de ağlamaktan onu zar zor tutuyordu. İlk defa bu kadar güçsüz hissetmişti.
Karşısındaki Seokjin miydi?
Jimin bu kadar içli ağlıyorsa Seokjin olmalıydı. Her bir parçasına öldüğü, her bir parçasını kalbine kazıdığı adam. Gülüşünü, gözündeki parıltıları çalıp götürdüğü adam. Jungkook o parıltıları götürdüğü için mi bu haldeydi? O yüzden mi dudakları sargılardan görünmüyor, galaksiler barındıran gözleri şişkinlikten gözükmüyordu? Dokunmaya kıyamadığı saçları parça parça alnında dinleniyordu.
Seokjin'in kafası o kadar kana bulanmıştı ki saçı katı bir halde duruyordu. Yüzünün tamamını morluklar kaplamış, beyaz teninden eser kalmamıştı. Makinelere bağlamak için çıkardıkları kıyafetleri yüzünden vücudundaki kesikler ve morluklar da ortaya çıkmış, diğerine bakarken gözleri kararmaya başlamıştı.
" Seokjin! " Jimin diğerine sımsıkı sarılırken Chan ve diğerleri sessizce izliyor, Yeonjun kendine gelmeye çalışıyordu.
Onun yüzündendi, o taksiyi o ayarlamıştı. Bile bile Seokjin'i o adamın eline vermişti, Yeonjun yapmıştı her şeyi. Diğerini burada yalnız bırakmış, tehlikelere göz yummuştu. Diğeri telefonunu almak istediğinde onunla dalga geçmiş, gerekli olmadığını söylemişti. Yeonjun onu öylece bırakıp gitmiş, diğerini koruyamamıştı.
