Merhabalar...
Yeni bölümle karşınızdayım.
Keyifli okumalar dilerim..
***
Tolga'yla spor salonunda yaşadığımız o tatsız olayın üzerinden birkaç hafta geçmişti. Geçmişten gelen o acı verici an, bu süre boyunca gözümün önünden gitmemişti.
Nereye bakarsam bakayım, hangi işle uğraşırsam uğraşayım, hep canlanmıştı belleğimde; kan gölünün ortasında arkası dönük bir adam ve kulağında siyah renkli, yılan şeklinde bir küpe.
Gözlerimi sıkıca kapattım, huzursuzca bir nefes verdim ve on'a kadar saymaya başladım.
Zaman, bana duygularımı yansıtmamayı öğretmişti. Anne ve babamın öldürüldüğü an, gözümün önüne gelse bile tepkisiz kalıp etrafımdakilere hiçbir şey belli etmemeyi başarmıştım.
Sürekli yanımda olan Tolga bile herhangi bir değişiklik fark etmemişti bende.
Son zamanlarda duygularımı eskisi kadar gizlemekte zorluk çeksem de hala bu konuda yeterince başarılı olduğumu düşünüyordum.
Spor salonunda yaşadığımız tatsız günün üzerinden birkaç hafta geçmişti ama o anların izi zihnimde hala tazeydi. Bu nedenle son birkaç haftadır sıkça okulun kütüphanesine gelir olmuştum. Çok fazla kitap okuyordum. Satırlarda kaybolup kendimi yaşadığım an'dan soyutlamaya çalışıyordum.
Bu intikam hırsı, hem bedenen hem de ruhen beni çok yormuştu. Sanırım biraz soluklanmaya ihtiyacım vardı.
Derin bir nefes alıp elimdeki kitaba baktım. Şu an okuduğum kitabın adı "Senden Önce Ben"di. En azından biraz olsun kafamı dağıtabiliyordu. Benim için etkileyici bir kitaptı. Bakışlarım kaldığım sayfada gezindi ve birkaç cümlede takılı kaldı.
'Nasıl hissediyorum biliyor musun? Sanki koşuyor ama hep geride kalıyorum.'
Ben de bu şekilde hissediyordum. Sanki koşuyordum ama hiçbir zaman ilerleyemiyordum. Sanki herkes yolunu bulmuş da bir ben kalmışım gibi...
Düşüncelerim, gözlerimin önünde sallanan iki adet çikolatayla bölündü. Daha dikkatli bakınca bu çikolataların Karam olduğunu fark ettim. Kafamı biraz yukarı kaldırınca bakışlarım, karşımda duran ellerin sahibiyle buluştu.
Kerem.
Anlayamadığım bir şekilde son zamanlarda onu sıkça görür olmuştum. Bu birkaç haftadır devamlı birlikte olduğumuz grubumuzla iyice yakınlaşmıştık. Birebir sohbetimiz olmasa da grupça iyi vakit geçirir olmuştuk. Şimdiyse onu ilk kez gruptan ayrı bir şekilde karşımda bulmuştum ve bu durum beni oldukça şaşırtmıştı.
"Çok dalgın ve bitkin görünüyordun. Bu çikolatalar o asık suratını biraz da olsa güldürebilir mi sence?" Yanıma oturdu.
"Teşekkür ederim." Çikolatalara uzanırken en sevdiğim çikolatayı seçmiş olmasının tesadüfen mi yoksa kasten mi olduğunu düşündüm.
Paketlerden birini açıp kocaman bir ısırık aldım. Kerem ise bunun karşılığında gülümsedi. Gözleri elimdeki kitaba kaydı. "Konusu ne?"
Çikolatamdan bir ısırık daha alırken bakışlarım istemsizce yüzüne takıldı. Uzun kirpiklerine, siyaha göz kırpan kahvelerine odaklandım. "Felçli bir adam ile onun bakıcısı arasındaki ilişkiyi anlatıyor."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AN (TAMAMLANDI)
Romance23 Mayıs 2000. Doğumum benim kıyametimdi. Çok sevdiğim o doğum günlerim, şimdi bana cehennemdi. Kendimin en büyük düşmanı yine bendim. Ben, kendimi bir cehenneme hapsetmiştim. Bir mum, iki mum, üç mum... Bir yalan uydurdum. İki ceset buldum. Bir mum...
