Apodyopsis: Built for sin (GxG)

Apodyopsis-BFS 28

Rivianna Avril Samonte

"Witwiw!"

"Siya ba yung nasa video? Yung may ka-sex na isa pang babae?"

"Pare! Malaki naman pala talaga yung dyoga eh!"

Tumawa naman ang kasama niya. "Maumbok nga yung pwet. Papisil naman!"

"Hindi na ko magugulat na may gano'n siya. Halos hindi na nga magsuot ng damit ang batang 'yan."

"Kawawa ang magulang niya sa kaniya."

Iilan lang 'yan sa mga naririnig ko mula sa mga taong nasa paligid ko, bukod pa yung ibang bulungan na sigurado akong ako ang pinag-uusapan. Tumayo ako mula sa pagkakasalampak sa sahig at nagmamadaling bumalik sa sasakyan. Hindi ako pwedeng mag-stay dito at isa pa wala rin naman dito si Shaye. I need to find her. I know na malapit lang siya sa'kin, hindi siya lalayo because she promised me.

Nang makarating sa sasakyan ay agad ako sumibat paalis patungong bahay. For sure, Mama and Mom are both confused right now. I need them to give an explanation, but how will I do that? Paniguradong galit 'yon sila sa'kin, worse baka ayaw nila akong makita. Is it the right decision to go home right now?

Bahala na, wala na rin naman akong mapupuntahan. They are all I have right now.

Palapit pa lang ako sa bahay namin nang matanaw ko na may mga taong pasilip-silip dito. Medyo marami-rami sila, nakaharang silang lahat sa harapan ng bahay namin. Is it me they are looking for? Gano'n na ba kalala yung pagkalat ng vid?

Dahan-dahan akong nag-park sa gilid, hindi rin naman ako makakapasok dahil nakaharang sila.

I took a deep breath to calm myself. "Okay, Avril. Just run past them and go inside. You can do this, just ignore them." I told myself before I got the courage to get out of my car.

Pero hindi ko pa nasasara yung pinto ko ay napatingin na agad ang iba sa'kin.

"Ayon siya 'di ba?"

"Rivianna, iha. May nakita ko kanina."

Isa-isa na rin tumingin ang iba sa gawi ko. Napalunok ako nang makitang sabay-sabay silang naglalakad papunta sa'kin. Mukhang mali na umuwi ako. These people are just pretending that they care, but the truth is gusto lang nila i-confirm ang chismis.

Mabilis ko silang sinalubong para lagpasan, wala naman akong ibang madadaanan. Bahala na, I'll just run if something shit happens. Hindi rin naman siguro sila gagawa ng hindi maganda. We've been neighbors since I was a kid.

But I was wrong. Hindi pa ko nakakalagpas sa kanila nang harangin at hawakan ako sa magkabilang balikat.

"Let go of me!" Pagpupumiglas ko.

"Ikaw ba yung nasa vid, nak?" Sabi ng isang matandang babae.

"Rivianna, ikaw 'yon 'di ba? Kawawa ka naman."

"Sino may gawa no'n? Jusko kitang-kita yung katawan mo."

Pinagkakaguluhan nila ako habang lalong
humihigpit ang pagkakahawak sa'kin. Nilibot ko ang tingin, umaasang makikita ko sila Mama pero laking gulat ko na sobrang dilim ng paligid. Where am I? I try to shout to call my parents but there's no voice coming out of my mouth.

Nabalin ang tingin ko sa mga nakahawak sa'kin, when they started trying to rip off my clothes. I became concerned when their worried expressions transformed to a menacing smile. I regret my earlier claim: they are not merely humans; they are animals.