Apodyopsis-BFS 37

5.6K 150 10
                                        


Rivianna Avril Samonte

I woke up in the middle of the night panting. Ramdam ko ang pamumuo ng pawis sa noo ko at pagtaas-baba ng dibdib ko. I closed my eyes and tried to calm myself. Good thing, it is just a nightmare, but it feels real tho.

Vérene's face was covered in blood. I tried to move to try to save her, but my body felt heavy. I couldn't get up! Sinubukan ko ulit igalaw kahit ang sakit sa pakiramdam. Pinilit kong iangat ang kamay ko to wake her up subalit agad din akong napahinto para pagmasdan ang kamay kong duguan rin.

Panaganip lang naman 'yon, right?

Nah, I can't sleep like this. Kailangan ko siyang puntahan to make sure na ligtas siya.

Nagmamadali na tumayo ako sa kama at dumiretso na sa labas. Saktong pagbukas ko ng pinto bumungad sa'kin si mom na kakaakyat lang ng hagdan.

"Can you tell me where you're going?" Mom asked as she examined me from head to toe.

"I have to go to Vérene's house, mom." I just need to make sure she's safe." Lalagpasan ko na sana siya ng hawakan niya ako sa braso.

"It's late."

"Mom, promise babalik ako agad."

Nakipagtitigan ako kay mom, walang balak magpatalo. Napangiti ako nang bumuga siya ng hangin. Hindi talaga niya ako matitiis.

"I'm coming with you—No buts." Wala akong nagawa kung hindi sundan si mom nang mauna siyang maglakad sa'kin.

"Mom, you don't have to come. Mag-sleep ka na lang." I said as I hopped in the passenger seat.

"Stay here, I'll just get something."

She didn't take too long to get what she needed. Hindi ko alam kung ano ang kinuha niya pero hindi ko na 'to inalam pa because my mind is busy thinking about Vérene.

I instructed my mom how to get there. Habang papalapit kami ng papalapit, for some reason my nerves couldn't relax. Nakakaramdam ako ngayon ng kaba. Panay na nga ang tanaw ko sa malayo kahit hindi ko pa naman ito nakikita.

"Relax." Mom said.

My thoughts drifted to Vérene's home just as I was ready to attempt to calm down. My palms grew chilly, and my pulse was racing as I examined the house with my wandering gaze. Hindi pa man totally nakakahinto si mom ng magmadali akong bumaba sa car. I almost trip dahil sa biglaang pagbaba ko at hindi ko agad na-balance ang sarili.

Even though I felt some pain in my right foot, I still ran over to their gate.

"Vérene!" Sigaw ko habang kinakalampag ang gate nila. "Vérene!"

Their house is all black. Kahit anong ilaw walang nakabukas as if wala ng nakatira dito. Wala na rin ang mga guard na pakalat-kalat sa labas nila.

Sa isipang umalis sila ay mas lalo akong nakaramdam ng takot. Again, iniwan na naman ako! Fuck! Why do they always have to leave me? What's wrong with me!? Handa naman akong magbago ah. All they have to do is give me a chance!

Ganon na ba talaga niya ka-ayaw na makita ako na kinailangan pang umalis?

"Vérene!" My tears were rushing to escape my eyes once again. Wala ng kapaguran 'to. Hindi na naawa sa'kin ang luha ko. Pagod na akong umiyak.

Apodyopsis: Built for sin (GxG)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon