Apodyopsis: Built for sin (GxG)

Apodyopsis-BFS 33

Rivianna Avril Samonte

Actually, kanina pa kami paikot-ikot kung saan. Simula kasi nang sumakay si Vérene ay tahimik lang 'to, that's why I don't know where we are going.  Hindi ko na rin siya ginulo dahil halata sa kaniya na may problema siya. I wanted to ask her, but I think my presence is all she needs. Hindi naman niya ako tatawagan kung hindi, right?

Ilang minuto pa ang lumipas bago niya basagin ang katahimikan.

"I'm sorry for dragging you on this." Her eyes became soft. "May nangyari lang sa bahay."

"It's okay, mademoiselle. Are you okay now?" She nodded. "Siguro naman pwede na ako magtanong kung saan ang destination natin? Dahil kanina pa tayo paikot-ikot."

​I chuckled nang manlaki ang mata niya at mabilis na tumingin sa daan.

"I'm sorry! Why didn't you ask me?" Napahilamos siya sa mukha niya habang pinipilig ang ulo. May binubulong pa siya sa sarili na hindi ko maintindihan.

"I don't wanna bother you. Masiyado mo pa naman ini-enjoy ang pagiging lutang." Binigyan ko siya ng nakakalokong ngiti. "That's one in a lifetime pa naman. Yung mukha kang sabog." Pahabol ko at tinutok ang atensyon sa daan.

Napailag ako nang hampasin niya ako sa braso ko. She was about to hit me again when I caught her hand and locked it with mine. Pinisil ko ito nang tangkain niyang alisin.

"Let me hold you, mademoiselle." I gave her a warm smile and hoped she caught the meaning behind those words, but I bet she is. Sa talino ba naman niya.

Mukha naman nakuha niya dahil naramdaman ko ang paghigpit ng hawak niya sa kamay ko.

"Are you sure?"

When we came to a stop at a red light, I peered at her. Her gaze is locked on mine, may paghahamon sa mga mata niya.

I gave a peck on the back of her hand that I was holding. "Kahit maloko ako, seryoso naman ako sayo so let me."

"Just yes or no lang, Avril. Puro ka ka-cornihan sa katawan." She said sabay iwas ng tingin.

If only I knew, kinilig lang siya.

"Masama pigilan ang kilig baka sa iba lumabas 'yan, sige ka." As soon as the green light appeared, I began to drive while scrunching my nose.

"Walang nakakakilig, Avril."

"Oo na lang, Vérene." Saad ko at inangat ang kamay niya papunta sa labi ko at kinagat ito.

"Avril!" Mabilis niyang hinila ang kamay at ramdam ko ang nakakamatay niyang titig kaya mas pinili kong ituon na lang ang mata sa daan.

"So saan nga tayo pupunta?" Pag-iiba ko sa usapan at mabilis na sinulyapan siya. Ilang saglit siyang natahimik bago ako sagutin.

"Can we stay at your family rest house, again?"

"Sure!" Walang pagdadalawang-isip na sagot ko dahil kahit saan naman gusto niya, I'm willing to accompany her without hesitation. 

I didn't press the matter any further and simply went with the flow. I'll wait for her hanggang sa maging ready siya. Ang trabaho ko lang ngayon ay ang ipag drive siya at samahan.