5

532 18 0
                                    

Let's end it here!

ពិធីជប់លៀងរបស់លោករដ្ឋមន្រ្តីរ៉េហ្គេន ត្រូវបានរៀបចំយ៉ាងសាមញ្ញបំផុត តែមិនអាចលាក់បាំងពីភាពថ្លៃថ្នូរនិងកិត្តិយសរបស់គាត់បានឡើយ ពោលគឺរាល់បណ្តាលភ្ញៀវដែលអញ្ជើញចូលរួមគឺសុទ្ធសឹងតែជាបុគ្គលមានឋានៈខ្ពង់ខ្ពស់ក្នុងជួលរដ្ឋាភិបាលនិងបណ្តាអ្នកជំនាញលំដាប់កំពូលប្រចាំប្រទេស។

«ញាំអីអត់? ចាំបងទៅយកមកអោយ»
រាងខ្ពស់សង្ហារក្នុងឈុតគ្រ័រហ្សេពណ៌ទឹកប៊ិចចាស់ ងាកមករកខ្ញុំព្រមទាំងញញឹមគែមមាត់សួរនាំដោយសម្លេងផ្អែម។ ខ្ញុំងក់ក្បាលជំនួសចម្លើយ ហើយសម្លឹងមើលស្វាមីដើរកាត់ហ្វូងមនុស្សទៅរកតុអាហារដែលនៅមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានពីកន្លែងដែលពួកយើងឈរមុននេះ។

«សុំទោសអ្នកមីង!»

ក្មេងស្រីអាយុប្រហែល7-8ឆ្នាំ អោនគំនាប់សុំការអភ័យពីខ្ញុំបន្ទាប់ពីធ្វេសប្រហែសរត់មកប៉ះនឹងខ្ញុំ ហើយផ្ទៃមុខស្រដៀងអ្នកណាម្នាក់របស់នាងតូចធ្វើអោយខ្ញុំធ្លោយជ្រួញចិញ្ចើមមិនដឹងខ្លួន។

«ហ្វីន!!!»

សម្លេងស្រែកហៅឈ្មោះនាងតូចបន្លឺឡើង ហើយមិនយូរផ្ទៃមុខរបស់មនុស្សស្រីដែលខ្ញុំមិនចង់ឃើញបំផុតផុសឡើងនៅចំពោះមុខខ្ញុំ។ ខ្ញុំមើលនាងយ៉ាងភ្លឹក តែខ្ញុំមិនដឹងថាទឹកមុខរបស់ខ្ញុំពេលនេះមានសភាពបែបណានោះទេ ខឹង? ស្អប់? ឬក៏ច្រណែន?

«សុំទោសជំនួសកូនស្រីផង អ្នកស្រី មិឃិអ៊ែល»

«ក្មេងៗ ចូលចិត្តរត់លេងតែប៉ុណ្ណឹង! នីល ក៏រពឹសបែបនេះដូចគ្នា»

ខ្ញុំអោនទៅមើលនាងតូច ដែលកំពុងឈរពួនពីក្រោយម្តាយនាងរួចក៏ញញឹមព្យាយាមកែប្រែស្ថានភាព នេះជារឿងតូចតាចប៉ុណ្ណោះ តែការដែលជួបនាងទៅវិញទេទើបជារឿងធំ។

«ហ្វីន ឆាប់និយាយអរគុណ អ្នកមីងភ្លាម!»

«អរគុណអ្នកមីង...»

«មានរឿងអីហ្នឹង អេម?»

ហ្សែក ដាក់ដៃលើស្មារបស់ខ្ញុំ ហើយសួរនាំទាំងសម្លេងព្រួយបារម្ភ នេះគេមិនទាន់ចាប់អារម្មណ៍ថាស្រីម្នាក់នោះនៅចំពោះមុខគេដឹង?

ជម្រើសទី១ក្នុងបេះដូងWhere stories live. Discover now