18

407 13 0
                                    

៚ព្រលានយន្តហោះ...

គ្រប់គ្នាចូលចិត្តនិយាយថារត់គេចពីបញ្ហាមិនមែនជាដំណោះស្រាយ តែពេលខ្លះយើងមិនគួរត្រាំត្រែងជាមួយបញ្ហាពេកនោះទេ ចំណាយពេលសម្រាប់ខ្លួនឯងអោយបានដកដង្ហើមខ្លះសឹមត្រលប់មកដោះស្រាយម្តងទៀង ថាមិនត្រូវយើងអាចរកឃើញដំណោះស្រាយថ្មីៗដែលមានប្រសិទ្ធិភាពក៏ថាបាន ដូចជាស្ថានភាពខ្ញុំពេលនេះអីចឹង។

«ប៉ា! ល្មមអោយនីលមកកូនវិញហើយ!»

ខ្ញុំជ្រួញចិញ្ចើមដាក់លោកប៉ាជាទីស្រលាញ់ដែលមិនព្រមដាក់ចៅស្រីចុះពីចង្កេះ ទាំងដែលជិតដល់ពេលឆេកអ៊ីនទៅហើយ!

«អឺៗ ទៅដល់ភ្លាមខលមកប៉ាភ្លាម លឺទេ? ខលជាវីដេអូណា៎»

ឃើញខ្ញុំតឿនបែបនេះ គាត់ក៏ព្រមហុចរាងតូចមកអោយខ្ញុំទាំងនៅអាលោះអាល័យនៅឡើយ មើលតាមដៃដែលមិនព្រមដកចេញពេលហុចនាងមកខ្ញុំក៏ដឹងហើយ! ខ្ញុំបេះដៃគាត់ចេញព្រោះនៅលារគ្នាយូរទៀតមិនបានទេ តែក៏ឆ្លៀតបញ្ជាក់ប្រាប់គាត់ម្តងទៀតអោយគាត់ទុកចិត្ត។

«ចាស៎ កូនដឹងហើយ»

«មានក្តីសុខអោយច្រើនៗណា អេម...» ខេន

«ទូរស័ព្ទយើងទំនេរសម្រាប់២៤ម៉ោងវើយ! មានរឿងអីខលមកភ្លាម លឺអត់?» ស្កាលេត

ខ្ញុំញញឹមមានក្តីសុខពេលលឺពាក្យជូនពរនិងផ្តាំផ្ញើរបស់មិត្តទាំងពីរ ពាក្យពេចន៍របស់ពួកគេធ្វើអោយខ្ញុំមានអារម្មណ៍កក់ក្តៅពិតមែន តែអារម្មណ៍ហាក់ដូចជាខ្វះអ្វីម្យ៉ាងធ្វើអោយខ្ញុំក្រលេកមើលជុំវិញខ្លួនម្តងទៀត...

«ឯងរកមើល?»

«អត់មានអីទេ...»

ខ្ញុំដកខ្សែភ្នែកមកចាប់អារម្មណ៍វត្តមានមនុស្សសំខាន់ទាំងបីក្បែរខ្លួនវិញ រហូតដល់ពេលវេលាមែនទែន ខ្ញុំក៏ពរកូនចូលទៅខាងក្នុងដោយមិនភ្លេចគ្រវីដៃលារអ្នកទាំងបីជាលើកចុងក្រោយ។

នៅឯងជ្រុងម្ខាងទៀតបង្ហាញអោយឃើញ បុរសសង្ហារក្នុងឈុតគ្រ័រហ្សេទឺកប៊ិចក្រម៉ៅបោះជំហានវែងៗចាកចេញពីព្រលានយន្ត ហោះ សំដៅទៅរកឡានពណ៌ខ្មៅសេរីទំនើបដែលចតចាំនៅឯចំណតខាងមុខ។

ជម្រើសទី១ក្នុងបេះដូងWhere stories live. Discover now