NEFER (Askeri Kurgu)

14. Bölüm- Leylak Kokan Kayıp

Oy sınırı:10
Yorum sınırı:300

Noğlur basın şu yıldıza noğlur!!!

Yine hüzünlü bir bölüm. Hepinize keyifli okumalar diliyorum. Ve mümkünse şarkıyı açıp dinleyin olur mu? Wattpaddeki sıkıntıdan dolayı açılmasa dahi siz arka planda açın. Ben de yazarken açtım.

Keyifli okumalar minik sincaplarım. Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin. ♡♡♡♡
___________________________________________

"Kimse benimle oynamıyor diye ağlayan çocuk!
Sen büyü hele, bak ne oyunlar oynayacaklar seninle..."
Cemal Süreyya

Mutluluk sadece kederin yokluğu muydu? Insan durduk yere de mutsuz olamaz mıydı? Yaşadıklarımız veya yaşamaktan korktuklarımız var ediyordu bu çetrefili. Vazgeçişlerin arasından filizlenen umut tohumuydu yaşam denen oyun.

Akşam eve gelirken metroda bunları düşünürken bulmuştum kendimi. 4 gündür Ankara'da geziyordum. Arkadaşlarımın bazıları düğündeki dansımızdan dolayı başımın bağlı olduğunu iddia ediyordu.

-Yağmur!

-Hı?

Yanımda oturan Serhat'a döndüm. Parmağındaki yüzük ile oynuyordu.

-Düğün ne zaman?

Başın kaldırınca gördüğüm muzip bakışlarla göz devirdim.

-Yapma diyorum şunu! Bir gün böyle kalacaksın.

Bir kez daha göz devirip önüme döndüm. Bu çocuk nasıl öğretim üyesi olacaktı?

-Kanka n'olursun hastanın ameliyattan sağ çıktığı bilgisini bu şekilde paylaşma. Insanlar kalpten gidecek. Ben biliyorum delisin de herkes bilmiyor.

-Enişteden bahsediyorduk en son?

-Yaaaaaa! Ne diyorduk?

-Tamam anlatma!

Yolun geri kalanında ikimiz de sustuk. Aklım Kerim'deydi. Acilen Hakkari'ye dönmeleri gerekmişti. Iki gün önce Nilüfer Teyze'ye kahvaltıya gidince gittiklerini öğrenmiştim. Kerim Efendi sağ olsun gidişini de haber vermemişti. Bir sıcak bir soğuk yoruyordu dengesiz!

-Serhat ben iniyorum birazdan. Yengeme ve yeğenime selam söyle.

-Yeğeninin henüz bir kulağı yok ama söylerim.

- Dur büyüsün ben diyeceğim ki baban sana kulaksız diyordu.

-Demezsen hatrım kalır. Dikkat et kendine.

-Tamam.

Vedalaşıp metrodan indikten sonra hala işgal ettiğim Uraz'ın malikanesine girdim. Çoktan eve gelmiş maç izliyordu.

-Ben geldim!

-Hoş geldin!

-Kaç kaç?

- Sarmıyor ya. Boşver. Film izleyelim.

-Uraz en son izlediğimiz filmde ben çığlık atınca evimizdeki askerler odama baskın düzenlemişti.

-Salak gibi çocuktan korkarsan öyle olur.

-Güzel ve Çirkin izleyelim.

-Ben çizgi film izlemek istemiyorum.

-Mızıkçı! Aç oradan bir Amir Khan.

Izlediğimiz filmin ortasına doğru kafamı Uraz'ın dizine koydum. Filmin sonunu göremeden kendimi uykunun kollarına bırakmışım.

************
Çalan telefonumla kafamı Uraz'ın dizlerinden çektim. Sehpadaki telefonuma uzandım. Uraz da uyandırıldığı için mızırdanıyordu.