Son Of The Moon🌙

Part 20

*حقیقت چیه تهیونگ؟ حقیقت داستانیِ که ما میخوایم بشنویم و یا داستانیِ که طرفِ مقابل می خواد که ما قبولش کنیم؟ و یا حقیقتِ داستانیِ که هیچ موقع بیان نمیشه؟

اما من میگم حقیقتِ همون ماهِ پشت ابریِ که هیچ موقع قرار نیست پنهان بمونه هر چقدر ما برای بیانِ حقیقت دلخواهمون تلاش کنیم اما بلاخره ماه نمایان میشه*

**

دونگهان به محض وارد شدن به اتاق نگاهش رو به چهره غرق در آرامش جونگ­کوک دوخت و نفس عمیقی کشید

دلش برای سانت به سانت صورتِ پسر تنگ شده بود اگر تمام این مدت تحمل کرده بود بخاطر قدرت لیا بود که تصویر پسر رو هر دفعه جلویِ چشم هاش می‌آورد

با قدم های آروم به سمت تخت رفت و با احتیاط روی اون نشست

+ من باید با تو چی کار کنم عزیزترینم؟

لبخند تلخی زد و به سمتش خم شد و به محض برخورد لب هاش با پیشونی پسر، پلک هاش تکونی خورد

دونگهان عقب کشید و منتظر هوشیاری کامل پسر شد و با نگاهی غمگین به اون خیره شد

جونگ­کوک چندین بار پلک زد و سرش رو چرخوند محیطی که داخلش بود کاملا ناآشنا به نظر می‌رسید اما احساسِ خوبی به پسر می‌داد

دست هاش رو روی تخت گذاشت و خودش رو بالا کشید و با تکیه به تاج تخت سرش رو چرخوند که نگاهش به نگاهِ غمگین و گرفته دونگهان گره خورد

مردمک چشم هاش لرزید و قبل از اینکه پسر بزرگ تر حرفی بزنه خودش رو جلو کشید و محکم اون رو در آغوش گرفت و دونگهان هم بدون معطلی دست هاش رو دور کمرِ پسر حلقه کرد

جونگ­کوک بینیش رو روی گردنِ پسر کشید و احساس کرد موجی آرامش به رگ هاش تزریق شد

پسر بزرگتر متوجه کارش شد و به حرف تهیونگ ایمان آورد مادرش درحالِ بیدار کردن خویِ واقعیِ جونگ­کوک بود

دست هاش رو آروم و نوازش وار روی کمر پسر کشید و فرمون های بیشتری آزاد کرد تا کمی حالِ جونگ­کوک رو خوب کنه

بعد از چند دقیقه دست هاش رو روی بازوی پسر گذاشت و اون رو از خودش جدا کرد و به چشم های پسر که مثل خودش پر از غم بود لبخند زد

+ برای این جمله یکم دیره ولی حالت خوبه؟

جونگ­کوک سری به دو طرف تکون داد و آهی کشید

- حسِ آلیس تو سرزمین عجایب رو دارم حس می­‌کنم تویِ یه تونل افتادم و از شدت ضرباتی که به سرم خورده عقلم رو از دست دادم

دونگهان به تصور پسر لبخند تلخی زد و اجازه داد اشک هاش چشم هاش رو بسوزونند

- قراره حرف بزنی؟ بازم اطلاعات جدید بهم برسه؟